Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, αφού σαν τους ακροβάτες επιχειρούμε να περπατήσουμε σε τεντωμένο σχοινί δίχως ουσιαστικά καμία μα καμία προστασία (συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια). Διχτάκι ασφαλείας από κάτω ας μην ψάχνουμε, διότι είναι ανύπαρκτο και όλη η ευθύνη, θέλουμε δε θέλουμε, είναι ορθό ή όχι, είναι αποκλειστικά δική μας για ακόμη μία φορά!
Αν κάνουμε κάποιο λάθος, φταίμε εμείς και μόνο εμείς, καθώς οι "από πάνω" τα έχουν όλα οργανωμένα στην εντέλεια και αμφισβήτηση ή άλλη άποψη δεν χωρά. Ελπίζω να το έχουμε καταλάβει!
Προχωράμε, λοιπόν, όπως - όπως "ξυπόλυτοι στ' αγκάθια", αισθανόμενοι πολλοί μαζί και μόνοι (συνηθισμένο κι αυτό), κρατώντας λεπτές ισορροπίες στα δύσκολα, κι όπου μας βγάλει...
Τα παρακάτω για την παρηγοριά...
"... κι ένα χαλίκι ν' αρμολοήσεις σ' έναν ετοιμόρροπο τοίχο
είναι σαν να στερεώνεις τον κόσμο να μην πέσει
είναι σαν στερεώνεις την ψυχή σου να μην πέσει..."
Ο Φτωχούλης του Θεού, Ν. Καζαντζάκης
Και πάλι από τον Γλάρο Ιωνάθαν, για να μην ξεχνάμε ότι όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα στη ζωή, οφείλουμε - πρώτα στον εαυτό μας κι έπειτα σε όσους αγαπάμε - να επιδείξουμε θάρρος και δύναμη, ανοίγοντας τα φτερά μας προς το άγνωστο!
Και κάτι πιο ατμοσφαιρικό για τη ζωή και για... τις ισορροπίες που λέγαμε!
Ας της πούμε: "I love you more"!
Καλό μήνα Γλαύκη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθημένοι στα δύσκολα, θα συνεχίσουμε να ακροβατούμε στο τσίρκο που μας έριξαν. Αν τα πάμε καλά και φτάσουμε στην αντιπέρα όχθη, θα το χρεωθούν "αυτοί". Αν αποτύχουμε, θα φταίμε εμείς.
Φιλιά πρωτομαγιάτικα και ευωδιαστά.
Μωρέ, Μαρία μου, τελειωμό δεν έχει η ταλαιπωρία πια! Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη πηγαίνουμε διαρκώς σαν μια παρτίδα πινγκ πονγκ που δεν έχει τέρμα...
ΔιαγραφήΜαυρίζει η ψυχή.
Να είσαι καλά και καλό μήνα!
Καλη Πρωτομαγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρακατω ασχετο με τη σημερινη ημερα
αλλα με την αυριανη ελπιδα να ανοιξουν τα θερινα σινεμα
να φορεσουν μπικινι οι γυναικες,
να πιουμε φρεντο πανω στο κυμα
κι οτι μενει να ειπωθει, ας το πουμε μια αλλη φορα....
Raphael Gualazzi - L'estate di John Wayne
Καλό μήνα!
ΔιαγραφήΜου άρεσε αυτή η αυριανή ελπίδα πολύ!
Δύσκολη πολύ είναι και η συνέχεια σε πολλά επίπεδα.
Ας είμαστε δυνατοί!
Απίθανο το τραγούδι και το βίντεο, όπως απίθανα είναι και τα παιδιά!
Ένα αισιόδοξο μήνυμα ήταν αυτό για μένα σήμερα!
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Εγώ γιατί δεν την είδα έγκαιρα αυτήν την ανάρτηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Γλαύκη μου, πολύ δάχτυλο πέφτει βρε παιδί μου! Χμ και για να γελάσουμε, δεν εννοώ το "άλλο", το καλό, το ερωτικό, που τέλος πάντων, κομμάτια να γίνει κάτι μπορεί να απολαύσεις αλλά μιλάω για αυτό της ...ατομικής ευθύνης, που έγινε σημαία και ανεμίζεται αυτήν την εποχή.
Για όλα φταίμε εμείς. Το κράτος είναι στην ασφαλή και απυρόβλητη καβάτζα.
Εμμμ έτσι είναι αυτά. Πες πες θα το ...πιστέψουμε κιόλας.
Φιλιά κοπέλα μου.
Μετά την προηγούμενη ανάρτηση χάθηκε ο νους σου, Γιάννη μου! Χαχαχα!
ΔιαγραφήΤην εποχή της οικονομικής κρίσης μιλούσα συχνά για την ατομική ευθύνη παράλληλα με τη συλλογική, γιατί το θεωρούσα σημαντικό για έναν λαό που είχε μάθει να είναι αδιάφορος και καλοπερασάκιας. Όμως τώρα αισθάνομαι να το καπηλεύονται επειδή εξυπηρετεί και θυμώνω!
Το ζήτημα είναι να κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά, γιατί δεν μας παίρνει πια!
Να είσαι καλά!
Ακριβώς. Ψυλιασμένοι και σε επαγρύπνηση να είμαστε. Καλησπέρα.
ΔιαγραφήΊδωμεν, Γιάννη!
Διαγραφή