Κι κάπως έτσι παραμερίστηκαν πολλά...

Και φάγαμε και ήπιαμε και ψωνίσαμε και είδαμε αγαπημένους ανθρώπους και με πολλούς ανταλλάξαμε ευχές, πολλές ευχές. Και θα ξαναφάμε και θα ξαναπιούμε και θα ξαναψωνίσουμε και θα ξαναδούμε άλλους αγαπημένους ανθρώπους και θα ανταλλάξουμε πάλι ευχές, πολλές ευχές.

Κι όλα αυτά μέσα στη "ζούγκλα" της ακρίβειας, της ασυδοσίας, της απέραντης υποκρισίας, της απόλυτης αδιαφορίας, της αγριότητας του κυνισμού, της καρικατούρας του ανθρώπου.

Έτσι, παραμερίστηκαν οι ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν βάρβαρα κι άδικα στα Τέμπη, όπως και οι οικογένειές τους βουτηγμένες στο πένθος και τον αγώνα για το δίκιο, το ίδιο συνέβη και στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, οι οποίοι έμειναν να περιμένουν το οτιδήποτε μόνο από τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη των συνανθρώπων τους, το ίδιο έγινε και με ασθενείς που χρήζουν άμεσης νοσηλείας και ίσως χειρουργικής επέμβασης μα το ραντεβού έχει τοποθετηθεί έναν χρόνο μετά, έτσι παραμερίστηκαν οι χιλιάδες άμαχοι νεκροί και η εγκληματική εξόντωση τόσων παιδιών από τα πυρά του τερατοπόλεμου, ... και πόσα άλλα παραμερίστηκαν από τη μνήμη σε χρόνο dt!

Κι αφού τα είπαμε και ξεθυμάναμε, κάναμε ένα μικρό μνημόσυνο στα παραμερισμένα, πάμε να συνεχίσουμε απερίσπαστοι στα γνωστά ετούτων των Άγιων Ημερών.

Συγχωρέστε με που έγινα δυσάρεστη μέρες που είναι, όμως εκεί που πας να γελάσεις, να αφεθείς στη χαλαρότητα των εορτών ένας κόμπος έρχεται και σου κάθεται στον λαιμό. Εκτός αν είναι μόνο δική μου αίσθηση, οπότε θα πρέπει να το κοιτάξω πιο σοβαρά... 

Δε λέω πως δεν χρειάζονται όλα τα καλά κι ωραία που μπορεί να απολαύσει κανείς - ειδάλλως θα μετατραπεί σε ένα καταθλιπτικό ανήμπορο υποκείμενο - αλλά να στέκεται και με μέτρο ανθρώπινο απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Να ξεχνιόμαστε για λίγο, αλλά να μην ξεχνάμε.

 

@ Μουσική με θέμα τα Χριστούγεννα, κάπως διαφορετική...

Για τη μεγάλη γιορτή του Δεκέμβρη

Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των παιδιών, τα οποία είναι η πηγή της ζωής . Το μόνο που χρειάζονται αυτά τα μικρά πλάσματα, για να ανθίσουν, είναι αγάπη χωρίς όρους κι όρια. Δε ζητούν τίποτε περισσότερο από σεβασμό, ασφάλεια, φροντίδα, ζεστασιά και μια γνήσια αγκαλιά κι όχι φυσικά όλα αυτά τα δήθεν αναγκαία που με χίλιους τρόπους προσπαθούν να τους μεταφέρουν τόσο το άμεσο περιβάλλον τους όσο και η σύγχρονη κοινωνία (τρομάρα της)!

Ας προσεγγίζουμε τα παιδιά με την αλήθεια μας κι εκείνα ξέρουν…

Και κάτι για την αλήθεια που διάβασα πρόσφατα και μου άρεσε πολύ, γιατί τελικά έτσι συμβαίνει στην πραγματικότητα:

«Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη.»

                                                                                        Schopenhauer

Χρόνια Πολλά!

                                                   

Υπάρχουν κι αυτοί οι τόποι όμως...

Κάθε φορά που πλησιάζουν οι περίφημες γιορτινές μέρες του χειμώνα μα και κατά τη διάρκειά τους έρχονται σκέψεις μελαγχολικές σε αντίθεση με τη λαμπερή ατμόσφαιρα κι αυτό συμβαίνει δίχως προσπάθεια παρά αυτόματα, είτε το θέλει κανείς είτε όχι.

Έτσι, πέρα από τα πρόσωπα που απουσιάζουν από τη ζωή μας, ο νους μεταφέρεται και σε τόπους, οι οποίοι με κάποιο τρόπο μάς "στοιχειώνουν". Τόπους, που κάποιους τους έχουμε συνδέσει με πολύ ξεχωριστές στιγμές γλυκύτητας μα και πόνου - βαθιά χαραγμένες στην ψυχή και τη μνήμη, κι άλλους που παρέμειναν μια παγερή εικόνα που συγκλόνισε συθέμελα την ύπαρξή μας λόγω της τραγικής κι άδικης απώλειας δικών μας ή άλλων συνανθρώπων μας.

Σε αυτούς τους "στοιχειωμένους" τόπους άλλοτε επιδιώκουμε την επίσκεψή μας, προκειμένου να νιώσουμε ξανά όλα τα συναισθήματα από όσα βιώσαμε εκεί κάποτε κι άλλοτε δεν αντέχουμε καν το σύντομο πέρασμα από τα σημεία που γράφτηκαν τραγωδίες.

Ναι, γνωρίζω πάρα πολύ καλά πως οτιδήποτε μας "στοιχειώνει" δεν μας επιτρέπει να εξελιχθούμε. Κι εφόσον η ζωή περιμένει να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της με δυναμισμό κι ευγνωμοσύνη, οφείλουμε να σταθούμε γενναίοι (όπως στην απώλεια) και στους τόπους που άγγιξαν την καρδιά μας με θετικό ή αρνητικό τρόπο.

 

💖 Πολλή, μα πολλή όμως, ποπ μουσική από δύο κυρίες του είδους, για να ελαφρύνει λίγο το "μέσα" μας - πάντα για όποιον επιθυμεί να ακούσει!

 

 

Πού ελεύθερος χρόνος τώρα;

Και να που έφτασαν οι ημέρες που αρχίζουν οι προετοιμασίες για την ίσως πιο όμορφη εορταστική περίοδο του χρόνου (πιο νωρίς προσωπικά μου φαίνεται ότι χάνουμε το νόημα). Όμως για να περάσει κανείς σε αυτή την περιβόητη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση - που μου αρέσει πολύ - απαιτείται πολύς ελεύθερος χρόνος. Δυστυχώς, για πολλούς δεν είναι εύκολο να βρεθεί, οπότε ή τρέχει σαν παλαβός για να προφτάσει να τα κάνει όλα ή προγραμματίζει αυστηρότατα τις ώρες και τις μέρες που θα διαθέσει ή τα παρατά όλα και αφιερώνει μία ημέρα μήπως και το απολαύσει.

Το μείζον θέμα εδώ είναι γενικά ο ελεύθερος χρόνος που πλέον φαντάζει άπιαστο όνειρο για μεγάλους και μικρούς και θαρρώ πως είναι μια κατάσταση απόλυτα καταστροφική για την πνευματική και ψυχική υγεία μα και για να είναι θέση κανείς να σταθεί ισορροπημένος και ακέραιος στη ζωή του. Στην εποχή μας είναι βαθιά η ανάγκη του ελεύθερου χρόνου, καθώς οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι φρενήρεις κι όχι όπως κάποτε, όπου η εργασία ήταν ολοήμερη και ιδιαίτερα κοπιαστική, όμως οι ρυθμοί ήταν βραδύτεροι και δίχως τέτοιου μεγέθους άγχος όπως το σημερινό.

Φυσικά, είναι σημαντικό να μπορεί ο άνθρωπος να αξιολογεί τον όποιο ελεύθερο χρόνο έχει ως πολύτιμο, προκειμένου να τον εκμεταλλεύεται προς όφελός του κι όχι να τον σπαταλά, μια και πίσω δε γυρνά...

Ο Αριστοτέλης παρομοιάζει τον ελεύθερο χρόνο με την ειρήνη και την εργασία με τον πόλεμο σε δύο έργα του - στα Ηθικά Νικομάχεια και στα Πολιτικά - όπου κι ερευνά το θέμα του ελεύθερου χρόνου. 

Πιο πολλά στο άρθρο που ακολουθεί:

Η ευδαιμονία βρίσκεται στον ελεύθερο χρόνο

 

 

Μέσα από το άρθρο στάθηκα περισσότερο σε αυτό το μικρό απόσπασμα:

 

«Είναι λοιπόν φανερό ότι κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου πρέπει να μαθαίνουμε και να διδασκόμαστε, γιατί αυτά τα μαθήματα και αυτά τα διδάγματα γίνονται για χάρη του εαυτού μας, ενώ αυτά που σχετίζονται με την εργασία είναι αναγκαία και για χάρη άλλων.» Αριστοτέλης, Πολιτικά 1338a10-14 

 

Μείζον θέμα για μένα...

Χωρίς ελεύθερο χρόνο ο σύγχρονος άνθρωπος δεν προλαβαίνει ούτε να σκεφτεί πάνω σε όσα συμβαίνουν γύρω του, στη ζωή του, να βρει τον εαυτό του, να αντιληφθεί ουσιαστικά πού βρίσκεται και να οραματιστεί πού θα ήθελε να πάει! Κι αυτό είναι κάτι που έχουν ετοιμάσει άλλοι γι΄αυτόν, καθώς εξυπηρετούνται άριστα τα συμφέροντά τους από μια τέτοια κατάσταση...

 

 

👉 Και... πολλή μουσική για τον - σπουδαίο - ελεύθερο χρόνο! Και μια ερώτηση στο τέλος...

 

 

 

 

 

 

💖  Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;