Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2022

"Η ντροπή σου, χιλιόχρονε ραγιά"...

Όταν και η ίδια η ντροπή ντράπηκε ακόμη πιο βαθιά! Στράφηκε ξανά στην ποίηση και τη μουσική που λένε πάντα πολύ περισσότερα σε όποιον θέλει να ακούσει...

Ξεπεσμός

—Το κορμί μ’ απαράτησε πριχού
το παρατήσει η ανάσα του φτωχού.

Μ’ απαράτησεν ό,τι αγαπητό,
στερνά κι εγώ τον ίδιο μου εαυτό.

Σαν πέθανα, μ’ αφήσαν τον παθό
να πάω μονάχος να παραχωθώ!

Γυμνός γεννιέσαι και γυμνός πεθαίνεις
στη λάσπη, το γιατί δεν το μαθαίνεις.

—Η ντροπή σου, χιλιόχρονε ραγιά,
κι από τα σίδερά σου πιο βαριά!

Γενιές κλαουρίζεις: «Αύριο θα φωτίσει
ήλιος διπλός την κατάμαυρη χτίση».

Αν λαχταράς τον ήλιο, ανασηκώσου
και με δαυλό άναψέ τονε δικό σου.

                                                 Κώστας Βάρναλης, Αύγουστος 1967
 
 
👉 Πάμε και στη μουσική να μας πει τα δικά της μέσα από ποικιλία επιλεγμένων μουσικών κομματιών!







Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2022

Τα χρόνια περνούν και... περνούν!

Ο χρόνος λένε είναι χρήμα, μα θα έλεγα - κόντρα στο πνεύμα της εποχής - ότι είναι ίσως χρώμα φωτεινό αλλά και πολύτιμος χρυσός. Πιθανόν να 'ναι αυτό που δε θα χρειαζόταν ο άνθρωπος ως χρέος καθημερινό. 

Ιδανική η στιγμή της φαεινής του απόφασης να τον χρίσει βασιλιά πλείστων παραγωγικών μα και δημιουργικών δράσεων, συναντήσεων χαράς, συγκίνησης, πλούσιων και πάντα δυνατών συναισθημάτων. 

Ευτυχία να τον ένιωθε σαν τη βελούδινη χροιά του ανέμου, που θα τον παρέσυρε ανάλαφρα σε μονοπάτια ελευθερίας κι απλωσιάς! Να μην χρωστά σε κανέναν παρά μόνο στη φύση και σ' εκείνους που αγαπά.

Θα ήταν χρήσιμος ο χρόνος, μόνο τότε που ο άνθρωπος θα του έκανε χρήση σαν να ήταν ένα λαμπερό χρυσάνθεμο (συμβολίζει την ολοκλήρωση, την ευτυχία, την απλότητα).

👽 Αυτό ήταν το παραλήρημα του χρόνου και... του "χρ"!

 

Πέρα από τα παραπάνω δικά μου, να τι είπαν κάποιοι πασίγνωστοι (όχι σαν κι εμένα...) για τον γεροχρόνο...


Χρόνος: η κινούμενη μορφή της ακίνητης αιωνιότητας.

Ζαν-Ζακ Ρουσσώ

 

Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.

Αλβέρτος Αϊνστάιν

 

Η έγνοια της μετριότητας είναι πώς θα σκοτώσει τον χρόνο. Ο σοφός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε δευτερόλεπτο.

Άρθουρ Σοπενχάουερ

 

Να είμαι μαζί σου και να μην είμαι μαζί σου είναι ο μόνος τρόπος που έχω για να μετρώ τον χρόνο.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

 

Προπαντός όταν οι μέρες φαίνονται ατέλειωτες, είναι που αρχίζουν τα χρόνια να περνάνε γρήγορα.

Αλμπέρ Καμύ

 

Το μόνο που πρέπει να αποφασίσουμε είναι τι θα κάνουμε με τον χρόνο που μας έχει δοθεί.

J.R.R. Tolkien 

 

💣 Για εσάς τι είναι ο χρόνος;


@  Μουσική κάπως άσχετη με το θέμα, όμως δίνει πάντα νόημα στον χρόνο...




 

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022

"Δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω"

Ο τίτλος είναι στίχος από ένα συγκλονιστικό παλιό τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη, το οποίο άκουσα εντελώς τυχαία τις τελευταίες μέρες. Οι στίχοι και η ερμηνεία μιλούν από μόνα τους, οπότε δε χρειάζεται να πω τίποτε περισσότερο.

Πατρίδα
Λοιπóν, αγρίεψε ο κóσμος σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολóς
Πóτε πóτε γελάμε, πóτε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρóς

Μα óταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω óτι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά, ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοικτά

Είδα τον πóλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη απó μέσα, απ' τους πιο πατριώτες
Να χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με τ' óπλο στο στóμα
Τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή

Κάτω απó ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανó σαν λεκέδες
Μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ

Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!
Τι ωραία που πέφτουν...

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ' τη Σμύρνη
στη Δράμα πρóσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος, Κύπριος φυγάς στο μαύρο τóτε Λονδίνο
στα είκοσι επτά του στα δύο τον κóψανε οι Ναζί

Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείο
Αμερικάνικες βóμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πóλης
είδα τα χέρια, τα πóδια πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρóμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πóλη που απ' την ανάγκη κρατιέται
ένας λαóς ρημαγμένος μετάλλια ντóπας ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι κι απ' την Ομóνοια
να πετάν δακρυγóνα στο πυροσβεστικó
Στο παράθυρο εικóνισμα, άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακó

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη Γραμμή
για μια πóρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμóς με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δε θέλω ο εαυτóς μου να 'ναι τóπος δικóς μου
ξέρω πως óλα αν μου μοιάζαν θα ταν αγέννητη η γη
Δε με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελóς μου
ούτε το τέλος του κóσμου, με τρομάζεις εσύ

Με τρομάζεις ακóμα, οπαδέ της ομάδας
του κóμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού, ρασοφóρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο

Προσεύχεσαι και σκοτώνεις, τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φóβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο κι óχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω



Μια και ήταν αρκετά έντονο το παραπάνω, ακολουθούν δύο δικά του κάπως πιο ήπια, όμως πολύ όμορφα...



Γιατί η τέχνη ξέρει πάντα να μετουσιώνει όλα τα δύσκολα.


Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2022

Ένας ελαφρύς "φιλοσοφικός" διάλογος


Ελαφριά πραγματάκια σήμερα, μήπως και χαμογελάσουν τα χειλάκια μας...


Από την ευχή περί ελευθερίας της προηγούμενης ανάρτησης συνειρμικά έφτασα σε δυο λογάκια που είχε πει ο γνωστός φιλόσοφος Ζαν - Πωλ Σαρτρ για δαύτη κι έπειτα αποφάσισα να κάνω ένα μικρό "φιλοσοφικό" διάλογο μαζί του μέσα και από άλλα δικά του λογάκια.

Πάμε με όση ελαφρότητα γίνεται...

"Ελευθερία δεν είναι αυτό που κάνεις, αλλά αυτό που κάνεις μετά απ’ αυτό που σου κάνουν." 
Μμμ, ωραία ξεκινάμε!  Κι εγώ να δεις πόση ελευθερία θέλω να δείξω απέναντι σ' αυτούς που ασχημονούν επάνω μου με κάθε τρόπο... Δηλαδή, μπορώ να δράσω όπως μου "κατέβει"; Σ' ευχαριστώ σοφέ μου άνθρωπε! Τώρα νιώθω αετός! Ε,ρε γλέντια!
 

"Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος."
 Αμ, πες τα μου έτσι! Πάλι θα έχω εγώ την ευθύνη απόλυτα. Να την έχω, δε λέω, όμως εκείνοι που πράττουν για μένα χωρίς εμένα τι έχουν;

 
"Στην Αγάπη, ένα κι ένα κάνουν ένα."
Άντε, πάμε στην αγάπη, γιατί εκεί μόνο ελεύθερος δεν είσαι, οπότε ούτε και υπεύθυνος, άρα έχεις το ακαταλόγιστο! Ουφ!


"Αν έγινα φιλόσοφος, αν επεδίωξα τόσο επίμονα τη φήμη, που ακόμα περιμένω, όλα έγιναν βασικά για να μπορώ να ρίχνω γυναίκες."
Βρε ατιμούλη, δεν μας τα είπες αυτά εγκαίρως! Τώρα εξηγούνται πολλά...
 

"Έχω συνειδητοποιήσει ότι όλα μας τα προβλήματα προκύπτουν από την αποτυχία μας να χρησιμοποιήσουμε μια απλή και ξεκάθαρη γλώσσα."
Χανόμαστε στη μετάφραση , που λέμε! Και αυτή η Google κάνει κάτι μεταφράσεις που είναι "μπουκιά και συγχώριο" για γλωσσικά και πνευματικά μπερδέματα!
 

"Όλα έχουν γίνει κατανοητά, εκτός από το πώς να ζούμε."
Καλέ, τόσο "τούβλα" που είμαστε πώς να κατανοήσουμε το βασικότερο; Απωλέσαμε την κεντρική ιδέα του κειμένου στις δημοφιλείς και αξεπέραστες εξετάσεις PISA!
 

"Δεν μπορεί να γίνει κανείς άγιος όταν δουλεύει δεκαέξι ώρες την ημέρα."
Τι άγιος, βρε άνθρωπε του πνεύματος, του στοχασμού, φίλε της σοφίας, μεσιέ Ζαν; Κορόιδο, θέλεις να πεις! Μετά, λέει, γίνεται διάολος μεταμορφωμένος - μεταμφιεσμένος στο παγκόσμιο καρναβάλι του κέρδους δίχως τέλος και έλεος!
 

"Δεν ζήτησα εγώ να γεννηθώ, επομένως δεν είμαι εγώ υπεύθυνος για τις πράξεις μου."
Τώρα μιλάς καλά κι όμορφα! Τσάμπα τα λόγια σου για ελευθερίες και απόλυτες ευθύνες. Μας άφησες το καλύτερο πίσω-πίσω! Τώρα ησύχασα...
 
...και έτσι αισθάνθηκα να ξυπνώ απόλυτα ήρεμη και θεά του πνεύματος στην πόλη που γεννήθηκες και μεγάλωσες, το λαμπερό Παρίσι! Ακούγοντας, φυσικά, την κατάλληλη μουσική!