Μηνύματα μέχρι τελικής πτώσης...ουφ!

Διάβασα ένα άρθρο ιδιαίτερα ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες και είπα να το μοιραστώ εδώ με όσους αναγνώστες δουν κάτι από την καθημερινότητά τους σε αυτό.

Αφορά στον καταιγισμό ηλεκτρονικών μηνυμάτων που λαμβάνουμε πλέον ως σύγχρονοι άνθρωποι, που ζουν αναγκαστικά μέσα στον ατέλειωτο και πολυδαίδαλο ψηφιακό κόσμο. Κάτι που με είχε απασχολήσει έντονα εδώ και αρκετά χρόνια στον επαγγελματικό μου χώρο όπου η λίστα των καθημερινών ηλεκτρονικών μηνυμάτων διογκωνόταν όλο και περισσότερο όσο περνούσε ο καιρός.

Πριν την έναρξη της εργασίας μου στο σπίτι (καθώς η επαγγελματική απασχόληση του εκπαιδευτικού δε σταματά στο σχολείο) συνηθίζω να έχω ως πρώτη κίνηση το άνοιγμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, προκειμένου να ενημερωθώ έγκαιρα για όσα ζητά η υπηρεσία μου ή άλλος φορέας, για να είμαι πιο αποτελεσματική σε ό,τι κάνω. Με ενοχλούσε πάντα το ότι πολλοί συνάδελφοί μου δεν το πράττουν, με αποτέλεσμα να δηλώνουν άγνοια και συχνά να δημιουργούν προβλήματα στην ομαλή λειτουργία του χώρου εργασίας τους. Στην πορεία όμως διαπίστωσα ότι είναι αφόρητα κουραστικό και αγχωτικό να διαβάζει κανείς δεκάδες μηνύματα κάθε μέρα, από τα οποία ελάχιστα είναι σημαντικά. Τότε είναι που άρχισα να κοιτώ μόνο τους τίτλους σε αρκετά από αυτά και να τα εξαφανίζω με συνοπτικές διαδικασίες... Πατώντας το κουμπάκι της διαγραφής αισθανόμουν μεγάλη ανακούφιση και εξακολουθώ να κάνω το ίδιο με χαρά! Μόνο που κάποιες φορές (λόγω της υψηλής ταχύτητας κινήσεων) διαγράφω και μηνύματα που είναι απαραίτητη η ανάγνωσή τους...! 

Το ζήτημα είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για χάσιμο πολύτιμου χρόνου από τη ζωή μας, αλλά μία συνθήκη που προκαλεί προβλήματα στη λειτουργία του εγκεφάλου. Στο άρθρο που θα παραθέσω με παραπομπή παρακάτω αναφέρονται από ειδικούς οι σοβαρές συνέπειες που έχει η ενασχόλησή μας με τη λήψη τόσων μηνυμάτων, οι οποίες μεγεθύνονται, αν προσθέσει κανείς σ' αυτό και τον χρόνο που αφιερώνουμε στο διαδίκτυο για επαγγελματικούς λόγους ή προσωπικούς. Μιλούν πια για "ψηφιακή ασθένεια", την οποία ονομάζουν "ψηφιακή εξουθένωση". Ας μη μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι κυκλοφορούν σαν αποχαυνωμένοι και δε δίνουν την κατάλληλη προσοχή σε όσα τους λένε οι άλλοι ή σε όσα συμβαίνουν γύρω τους...

Μία ανάγνωση θα λύσει απορίες ή θα φέρει ταυτίσεις! Βοήθειά μας!

Πόσα e-mails αντέχει το μυαλό; 

 

💦 Μουσικοί ήχοι από Ισπανία (τα δύο πρώτα) και Αργεντινή (τα επόμενα δύο)...

 

 

 

 

Πολυμάθεια, ναι μεν, αλλά...

Πολύ συχνά αποτελεί θέμα συζήτησης η έλλειψη παιδείας, ως ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής, ενώ θα περίμενε κανείς να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο με την εκπαίδευση και τη μόρφωση διαθέσιμη όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ανθρώπου. Η πολυμάθεια επίσης μεγάλος πρωταγωνιστής για πολλούς. Όμως...

Πολλά αποσιωπητικά σε αυτό το "όμως", καθώς η ουσία του πράγματος είναι αλλού. Ας δούμε λίγο ξεχωριστά και επιγραμματικά τι εννοούμε με τους όρους παιδεία, μόρφωση, εκπαίδευση και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν μερικές σκέψεις όσον αφορά στο θέμα της πολυμάθειας.

"Με τον όρο παιδεία εννοούμε την απασχόληση με το παιδί και κυρίως την παιδαγωγική ενέργεια την οποία καταβάλλει η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή, την εκπαίδευση και τη μόρφωση του παιδιού." 

"Η μόρφωση δηλώνει την προσπάθεια του παιδαγωγού να επιτύχει την εσωτερική καλλιέργεια του παιδιού σε συνάρτηση με τις προσδοκίες του σχολείου και τις επιδιώξεις της αγωγής." "Η μόρφωση βοηθά τον άνθρωπο να συλλάβει το νόημα του κόσμου και της ύπαρξής του, να πετύχει τον εξανθρωπισμό του κατά τον Schleiermacher". "Ενώ η αγωγή σχετίζεται με την κοινωνική και ηθική πλευρά της ζωής."

"Η παιδεία αποτελεί το βαθύτερο περιεχόμενο της αγωγής και της μόρφωσης". "Ενώ η Μόρφωση δηλώνει την ηθική, πνευματική και κοινωνική διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, η Παιδεία δηλώνει την ορθή διαπαιδαγώγηση και μόρφωση αλλά και την καλλιέργεια των ικανοτήτων και των αρετών του ατόμου σε μεγάλο βαθμό."

Όσον αφορά στην εκπαίδευση, "με τον όρο εννοούμε τη θεσμοθετημένη και ελεγχόμενη διαδικασία της πολιτείας ή άλλου φορέα, με στόχο τη μετάδοση γνώσεων και αξιών στη νέα γενιά για την ένταξη και δραστηριοποίησή της μέσα στο κοινωνικό σύνολο, κατά τον Π. Ξωχέλλη".

Η πολυμάθεια δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που λέει η λέξη, δηλαδή πολλή γνώση συγκεντρωμένη και καλά διατηρημένη από το άτομο που την επιδίωξε και την έχει επιτύχει.

Όμορφα και λαμπρά τα παραπάνω, όμως (επανερχόμαστε σε αυτό) πόσοι άνθρωποι ανά τον κόσμο είναι εκπληκτικά πολυμαθείς με πολλές και σπουδαιότατες "περγαμηνές" και δεν είναι σε θέση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και προκλήσεων της σύγχρονης εποχής ή συμπεριφέρονται χυδαία στους συνανθρώπους τους και την κοινωνία όλη; 

Δυστυχώς, έχουν παραμείνει σε χαμηλά στάδια της προσωπικής (πνευματικής, ψυχικής, συναισθηματικής) τους ανάπτυξης παρά την υπέροχη ακαδημαϊκή ή και επαγγελματική πορεία τους. Στο ατέλειωτο κυνήγι προς τη συγκέντρωση γνώσεων, τίτλων σπουδών, στο επίσης άγριο κυνήγι υψηλών θέσεων στον επαγγελματικό στίβο, κοινωνικής αναγνώρισης, πλούτου, εξουσίας και δύναμης έχουν αφήσει εντελώς στην άκρη την ουσιαστική καλλιέργεια του εαυτού τους. Πρόκειται για αυτή που θα οδηγήσει κάθε άτομο να φτάσει στον εξανθρωπισμό του (όπως λέγαμε παραπάνω). Έτσι, για παράδειγμα, θα δει κανείς έναν βοσκό στα ψηλά βουνά να είναι πιο έντιμος, ώριμος και διαυγής από έναν σούπερ γιατρό που πουλά τους ασθενείς του στον βωμό του κέρδους ή έναν μηχανικό που θα επιτρέψει στον εαυτό του να χτίσει ένα σαθρό γεφύρι για προσωπικό του όφελος ή τον εκπαιδευτικό που θα βάλει τη δική του ικανοποίηση μπροστά από των μαθητών του. Τα παραδείγματα άπειρα και τα συναντάμε όλοι σε οποιοδήποτε επάγγελμα ή ιδιότητα. Εδώ ανέφερα κάποια ενδεικτικά για του λόγου το αληθές.

Να, λοιπόν, που ο ρόλος της παιδείας είναι καταλύτης, ώστε τέτοια παραδείγματα στην κοινωνία να είναι ελάχιστα και όχι να έχουν φτάσει να αποτελούν τον κανόνα. Γι' αυτό τον λόγο, τελικά, και "στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε"!

Μερικοί αγαπημένοι μας αρχαίοι σοφοί και ποιητές ίσως έχουν να μας πουν πάνω στο θέμα λίγα λογάκια θεμελιώδη...

"... η πολυμάθεια δεν οξύνει τον νου" (Ηράκλειτος)

"...πολλοί, ενώ είναι πολυμαθείς, δεν έχουν νόηση" (Δημόκριτος)

"...η πολυμάθεια δεν είναι τίποτα, αν δεν υπάρχει η νόησις" (Μένανδρος)

"...πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται" (Σωκράτης)

"...η μόρφωση δεν προέρχεται από την πολυμάθεια που πιθανόν να έχει, αλλά κατά πόσον έχει απαλλαγεί από τα πάθη του" (Πυθαγόρας)

 

 

 

 @ Πηγή για τους όρους που χρησιμοποιήθηκαν στο κείμενο: Βικιπαίδεια

 

 

 

"Ξημερώνει" και "η κοινωνία τι θα πει";

Μετά την προηγούμενη ανάρτηση με την απώλεια ενός πολύ αγαπητού μουσικού θέλησα να  αφιερώσω ετούτη σε καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς, οι οποίοι μοιάζει να έχουν ήδη λάβει τη σκυτάλη με σεβασμό και αγάπη για ό,τι κάνουν μέσα σε τόση σκαρταδούρα που κυκλοφορεί. Εύχομαι να συνεχίσουν με τον ίδιο άξιο τρόπο που δημιουργούν μέχρι στιγμής.

Ξεκινώ με τη Μαρία Παπαγεωργίου, μια καλλιτέχνιδα με θαυμάσια θερμή φωνή, την οποία ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή που την άκουσα (έχω αναρτήσει κι άλλη μία φορά τραγούδια της). Πού να φανταζόταν ότι η διασκευή της επάνω στο τραγούδι "Ξημερώνει" του Μίκη Θεοδωράκη θα την έφερνε κοντά στον μεγάλο δημιουργό και μάλιστα πρώτα μέσα από κανονική αλληλογραφία. Έπειτα από τις συναντήσεις τους και τη συνεχόμενη επικοινωνία τους, ο Μίκης της εμπιστεύτηκε κάποια από τα τραγούδια του και φυσικά κάτι ήξερε... Περισσότερα γι' αυτή την όμορφη επαφή μπορείτε να διαβάσετε εδώ...

Ακολουθούν δύο πασίγνωστα και πολύ αγαπημένα μουσικά κομμάτια του Θεοδωράκη, τα οποία ερμηνεύει με έναν ξεχωριστό μα υπέροχο τρόπο η Μαρία και ένα τρίτο στη συνέχεια που είναι δικό της από τα πιο πρόσφατα.

(Το έχω αναρτήσει ξανά, αλλά αξίζει!)

Ο δεύτερος καλλιτέχνης είναι γνωστός εδώ στο "μαγαζάκι" από παλαιότερες αναρτήσεις με αρκετές επιλογές από δικές του δημιουργίες. Ένας μουσικός που αγαπώ για τη μουσική του μα πολύ περισσότερο για τους στίχους των τραγουδιών του. Ένας καλλιτέχνης που στέκεται στα δικά του πόδια με σεμνότητα και περηφάνια "λέγοντας τα μεράκια" του όπως έλεγε κι ένας σχολιαστής κάτω από βίντεό του. Ακολουθεί η νέα του δουλειά, για να μας πάει πολλά χρόνια πίσω... Οι στίχοι του, όπως πάντα, εξαιρετικοί και με αλήθειες...

 

👉 Ο τίτλος της ανάρτησης δανεικός από τους τίτλους τραγουδιών που παρέθεσα παραπάνω. Από όλα τα τραγούδια οι στίχοι πιστεύω ότι είχαν να δώσουν για μένα πολλά, οπότε θεωρώ ότι αξίζει κανείς να δώσει λίγη παραπάνω προσοχή, αν μπει στον κόπο να ακούσει τα μουσικά βίντεο.

 

"Θα βρεθούμε ξανά ..."

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που επαναλαμβάνει κανείς μέσα του ετούτο το πάντα αναπάντητο "γιατί"... Αυτό το ερώτημα γίνεται σκληρό και επίμονο σε κάθε περίπτωση που πεθαίνει κάποιος άνθρωπος αιφνίδια κι εκεί γίνεται αντιληπτό ότι μια στιγμή μπορεί να φέρει την οριστική και αμετάκλητη ανατροπή.

Ο λόγος για το θανατηφόρο ατύχημα του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη και κιθαρίστα Νότη Μαυρουδή. Του καλλιτέχνη που διακρινόταν για την ευγένεια, την καλοσύνη, το ήθος και τη σεμνότητα, χαρακτηριστικά που σπανίζουν στη σημερινή εποχή. Άλλη μία τραγική απώλεια, λοιπόν, από τα "τείχη" προστασίας και διατήρησης της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Σε λίγο δε θα μιλάμε για "τείχη" πλέον μα για μικρά "τοιχία", τα οποία δε θα σημαίνουν τίποτα!

Καταθέτω εδώ τη λύπη μου και έναν ελάχιστο φόρο τιμής μέσα από τη μουσική του και μόνο. Για μένα τα πιο συγκινητικά μουσικά κομμάτια (από τις επιλογές που θα παραθέσω στη συνέχεια) είναι εκείνα που αποδίδουν οι παιδικές φωνές. Μιλούν απευθείας στην ψυχή - κι αυτός άλλωστε είναι ο στόχος μιας δημιουργίας.

 

Χωρίς σχόλια, καθώς η μουσική έχει τον δικό της αφοπλιστικό λόγο...

 

 

Με το νέο έτος ίσως υπάρξει η ευκαιρία

Να που ήρθε πάλι η ώρα να βαδίσουμε στο νέο ετήσιο μονοπάτι. Είμαστε έτοιμοι; Ποιος ξέρει; Απλά περπατάμε χέρι-χέρι με τον χρόνο, διαβάτες στο άγνωστο όπως πάντα.

Τι σημασία έχει άλλωστε; Χαιρόμαστε, στενοχωριόμαστε, ασφυκτιούμε και ξανά από την αρχή και με διαφορετική σειρά κάθε φορά, όμως χρέος μας είναι να προσφέρουμε κάτι χρήσιμο κι ωφέλιμο σ' αυτόν τον κόσμο μα και να αγκαλιάζουμε με θέρμη και γνησιότητα τις ευτυχισμένες στιγμές που θα διασταυρωθούν στον δρόμο μας.

Καθώς αυτές οι ευτυχισμένες στιγμές δεν είναι πολλές, ειδικά μέσα σε τόσα θλιβερά που ζούμε και ακούμε να συμβαίνουν επίσης, ήθελα να αφήσω ένα μήνυμα ως ευχή για την καινούρια χρονιά.

Ας μην ξεχνάμε να βλέπουμε την καλή πλευρά των ανθρώπων και της ζωής, ώστε να μην σκοτεινιάζουμε κι άλλο την καθημερινότητά μας!

Και σαν συνέχεια μιας λίγο παλαιότερης ανάρτησης - αλλά από την ανάποδη - θα ρωτούσα:

Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που θα θέλατε πολύ να πείτε σε κάποιον και δεν το έχετε κάνει ακόμη;

Εδώ θα σημείωνα ότι είναι σημαντικό να ειπωθεί, γιατί η ζωή είναι μία και άλλη δεν έχει! Πείτε το κι ας πέσει χάμω... Η ψυχή θα χαρεί και θα αισθανθεί καθαρή, ε, και πιθανόν θα κάνετε άλλη μία να ανυψωθεί.

Με το νέο έτος ίσως υπάρξει η ευκαιρία για μερικά ανείπωτα.

 

 

Ένα πιο δίκαιο, υγιές, δυναμικό νέο έτος!