Ένα γιγάντιο και αναπάντητο "γιατί"

Κατάθεση ενός γιγάντιου και μάλλον αναπάντητου "γιατί" είναι τούτη εδώ η ανάρτηση.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει πλέον τον κόσμο τόσο εντός της χώρας μας όσο και παγκόσμια. Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά για τις πιο απεχθείς δολοφονίες κι όχι από στυγνούς δολοφόνους που υπήρχαν πάντα σε κάθε κοινωνία, αλλά βλέπουμε να μετατρέπονται σε τέτοιους άνθρωποι της διπλανής πόρτας, για τους οποίους δεν πάει ο νους κανενός. Φαίνεται να απουσιάζει οποιαδήποτε αναστολή και η αποτρόπαια πράξη μοιάζει να είναι αυτοματισμός, όπου κανείς δε συγκινείται.

Οι βιασμοί ενηλίκων και ανήλικων αποτελούν "πασατέμπο" σε καθημερινή βάση μα και λαχταριστό θέμα προς τέρψη των πιο άρρωστων μυαλών. Χωρίς όρια και ηθικούς φραγμούς ο κάθε "κανίβαλος " ασελγεί σε όποιο κορμί βρει, αρκεί οι ορέξεις του να ικανοποιηθούν ώστε να συνεχίσει χορτάτος (για όσο...). Πίσω ρημαδιό και όλοι "πέρα βρέχει".

Ο κόσμος καίγεται κυριολεκτικά και σε πολλούς "καρφί δεν καίγεται" είτε πρόκειται για εκείνους που έχουν την ευθύνη της προστασίας του πολίτη (από πάνω προς τα κάτω και το ανάποδο) είτε πρόκειται για άλλους συμπολίτες που στη συγκεκριμένη φάση δεν καίγεται ο δικός του πισινός. Όταν, δε, χρησιμοποιείται  μια καταστροφή για πολιτικούς λόγους χωρίς να κοιτά κανείς τα δικά του χάλια είναι αισχρό. Εκλογές κερδήθηκαν πανηγυρικά επάνω στον τύμβο νεκρών και μεγάλων καταστροφών. Όμως σε αυτόν τον τόπο πάντα φταίει κάποιος άλλος και όλα είναι οκ. Ελάχιστοι αναρωτήθηκαν για το τι έκαναν και τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν και να είναι έτοιμοι να το πράξουν πριν την επόμενη φορά. Αλλά ποιος νοιάζεται;

Για όλα τα παραπάνω και πόσα άλλα στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης διεξάγεται ένας διαρκής αγώνας απίστευτων ύβρεων και απολίτιστης στάσης γενικά απέναντι σε όποιον έχει διαφορετική άποψη. Τα επιχειρήματα έχουν πάει διακοπές ατέλειωτες και επικρατεί η ηθική εξόντωση ή η σίγαση με κάθε μέσο. Κάτι αντίστοιχο εξελίσσεται στα ΜΜΕ όπου εκεί αν δεν ξεστομίσει ο καλεσμένος τις κουβέντες που θέλουν και τους εξυπηρετούν, τότε ξεκινά χωρίς έλεος και ντροπή ο δήθεν πολιτισμένος χλευασμός και η αυταρχική καθοδήγηση ή η εσπευσμένη διακοπή του ομιλούντα. Μην χαλάει η τάξη και η "ηθική" τους.

Ένας κόσμος, λοιπόν, που λειτουργεί πια μόνο με τα κατώτερα ένστικτα και πορεύεται με υψηλές ταχύτητες δίχως "φρένα"... Και θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά ακόμα, όμως δεν αντέχω την πικρή γεύση για πολύ!

Βρείτε την απάντηση σε αυτό το ταλαίπωρο "γιατί"...

 

 

Διακοπές προσπαθώ να κάνω, αλλά με όσα γίνονται ησυχία δε βρίσκω, εκτός αν βάλω το κεφάλι μου στην άμμο... , μια συνηθισμένη τακτική πολλών. Προτιμώ όμως να ατενίζω τη θάλασσα και να φαντάζομαι τον χρόνο διατηρημένο σ' ένα μπουκάλι μαζί με όσα ονειρευόμουν σε όλη μου τη ζωή ως αντίβαρο σε όλα τα άσχημα.