Με δύο πανσέληνους δεν ανησυχούμε

Καλό μήνα εύχομαι και μάλιστα ας είναι καλύτερος από τους προηγούμενους θερινούς. Είναι ο τελευταίος και πάντα καταϊδρωμένος, μια και οι περισσότεροι παίρνουν τις ημέρες ανάπαυλας που τους αναλογούν. Όμως είναι και ο μήνας που πολύ σπάνια έχει δυο φορές πανσέληνο, η μία στην αρχή του και η άλλη στο τέλος του, μοιάζει με φυλαχτό...! Έτσι, είπα να κάνω μία ανάρτηση με πολλή μουσική και δίχως ιδιαίτερες γκρίνιες, εκτός από μία μικρή στη συνέχεια.

Η μικρή γκρίνια, λοιπόν, αφορά σε κάτι που παρατήρησα και φέτος όπως και τα τελευταία χρόνια λίγο πριν τον ιό της συμφοράς. Εδώ στα Βόρεια που βρίσκομαι υπάρχει τουρισμός, όμως όχι όπως στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας, όπου κατά κύριο λόγο προέρχονται από Δυτική, Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, Αμερική ή Ασία. Συχνοί πελάτες ήταν πάντα Βαλκάνιοι, κυρίως Ρώσοι, Ρουμάνοι, Σέρβοι και Βούλγαροι. Φυσικά κι έρχονται και από άλλες χώρες της Ευρώπης αλλά αισθητά λιγότεροι. Αρκετά χρόνια επιλέγουν τον τόπο για τις διακοπές τους και Τούρκοι. 

Είπα πολλά αλλά δεν πέρασα στην ουσία που εστιάζει στην παρουσία των Βουλγάρων, οι οποίοι έχουν κάνει κυριολεκτικά κατάληψη πλέον. Πριν περίπου δέκα χρόνια ταξίδευαν κάνοντας μονοήμερες εκδρομές προς τις θάλασσες μας με αυτοκινητάκια παλιά και φθαρμένα, με φαγητά που κουβαλούσαν μαζί τους και όλα μετρημένα. Τώρα όλα έχουν αλλάξει εντελώς, καθώς κυκλοφορούν με σούπερ αυτοκίνητα, μένουν σε ξενοδοχεία - αρκετά από αυτά έχουν κατασκευαστεί από πατριώτες τους, ζουν σχετικά πολυτελώς και το σημαντικότερο είναι ότι αγοράζουν γη και ακίνητα σωρηδόν (όχι μόνο αυτοί). Τι γίνεται τελικά στη Βουλγαρία; Τόση πραγματική ανάπτυξη και ευημερία έχουν ή ζουν κι αυτοί το όνειρό τους; 

Πάντως, υπάρχουν τελικά κι άλλοι τρόποι για να κάνει έναν τόπο δικό του κάποιος ή κάνω λάθος; Αν βέβαια αναλογιστεί κανείς τις μάχες που δόθηκαν εδώ πάνω μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων γι' αυτά τα εδάφη. Εννοείται ότι έχουμε ειρήνη και συνεργασία πια και όλα αυτά είναι αποδεκτά και χρήσιμα, αλλά δεν μπορεί να μην κάνεις μερικές σκέψεις όταν σε κάθε βήμα στον δρόμο βλέπεις πλήθος βουλγάρικων πινακίδων σχεδόν ισάριθμων με τις ελληνικές. Τότε παύεις να λες το γνωστό παιδικό OMG μα... O - BG !

Α, και ρατσίστρια δεν είμαι ούτε υπέρ του κακώς εννοούμενου εθνικισμού, προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης.

😎 Πάμε για μουσική (με ποικιλία) που υποσχέθηκα και ας μην ανησυχούμε, αφού όλη η Ελλάδα πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας και μάλιστα σε πολλές διαφορετικές εθνικότητες...