Σε όλα αυτά που ζούμε κατά τη διάρκεια της κρίσης, και συνεχίζουμε σε τρελούς ρυθμούς, αξίζει ο σαρκασμός , όπως και για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας ως λαός. Είμαστε ικανοί για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Κάτι τέτοιο σίγουρα αποτελεί πρόβλημα και για εμάς τους ίδιους μα και για όσους μας συναναστρέφονται.
Η παράγκα του Καραγκιόζη είναι το πιο ταιριαστό σύμβολό μας κι όχι ο Παρθενώνας.
Παρακάτω ο σαρκασμός στο μεγαλείο του από τη θρυλική ταινία "Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος", όπου το κυνήγι θησαυρού μέσα σε συνθήκες πολέμου, του αμερικανικού εμφυλίου, αποθεώνει τον κυνικό τυχοδιωκτισμό και συμπυκνώνεται σε μια από τις πλέον αξέχαστες σκηνές, εκεί που ο Ξανθούλης (Κλιντ Ίστγουντ) δίνει το φτυάρι στον Τούκο (Ίλαϊ Γουάλακ) απειλώντας τον με το γεμάτο του κολτ:
«Βλέπεις, φίλε μου, σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κρατούν γεμάτο πιστόλι και αυτοί που σκάβουν. Εσύ σκάβεις»!
Ίσως να μας ταιριάζει επίσης...
Ακόμα κάτι από τους γνωστούς "τοίχους":
Βοήθειά μας για όσα θα έρθουν να μας βρουν (βλ. πολιτικές και άλλες εξελίξεις) και το τραγούδι που ακολουθεί εντελώς άσχετο με το θέμα, εκτός αν το δει κανείς με σαρκαστική ματιά σε σχέση με όλα τα παραπάνω.
(Προσωπικά προτιμώ να το ακούσω ως έχει, μια και είναι ένα πολύ γλυκό μουσικό κομμάτι.)
@ Ε, μετά από αυτό είπα να ακολουθήσει κι ένα σχετικό τραγούδι ...
