" Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές. " -
" Πόλεμος πατήρ πάντων " -
" ...τα εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά - από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία " -
Ηράκλειτος
Ο ελαφρά χιουμοριστικός τίτλος με τα ίχνη πικρής γεύσης (ειρωνικό θα τον έλεγα καλύτερα) έχει μια κάποια σχέση με το θέμα που ακολουθεί...
Ένα ερώτημα, που είχε τεθεί πριν από 80 χρόνια, επανέρχεται δριμύτερο εδώ και ψάχνει πάλι για απαντήσεις!
"Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;"
Πληροφορίες για το δημοσιογραφικό παιχνίδι από το οποίο παρασύρθηκα για να κάνω αυτή την ανάρτηση μπορεί κανείς να δεικάνοντας... κλικ.
Πριν αποφασίσει κάποιος να γράψει την ελληνική λέξη που θεωρεί ωραιότερη, καλό θα είναι να αναφέρω εκείνη που αρέσει σε μένα ή πιο ορθά είναι αυτή που μου ήρθε πρώτη στον νου ως σημαντική μα και εύηχη παράλληλα.
Ας μη γελιόμαστε ο πλούτος της γλώσσας μας είναι τεράστιος και ίσως μοναδικός παγκόσμια! Τι να διαλέξει κανείς μέσα σε τόσο υπέροχες φωνητικά λέξεις που αποδίδουν με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια πλήθος νοημάτων και εννοιών;
Ας επιλέξει, λοιπόν, όποιος θελήσει να απαντήσει στο ερώτημα, με ένα δικό του, επίσης μοναδικό, τρόπο...
Τελικά, η λέξη που ήρθε πρώτη στο μυαλό μου και είναι ίσως μία από τις ωραιότερες, γιατί έχω κι άλλες (...!) είναι:
γαστρονομία
Πώς να μην είναι άλλωστε σπουδαία;
Ο νόμος της κοιλιάς είναι καταλυτικός για τον άνθρωπο. Αν σκεφτούμε πως ό,τι τρώμε είμαστε, όπως λένε και οι επιστήμονες, θα καταλήξουμε στο ότι η κοιλιά έχει τον πρώτο λόγο σε όλα. Είναι το κέντρο του ανθρώπινου σύμπαντος, το κέντρο της ζωής, όπου το μελετούν και το ορίζουν, όχι οι... αστρονόμοι αλλά οι γαστρονόμοι, όπως η καλή μας η γιαγιά, η γλυκιά μανούλα, ο τολμηρός πατερούλης μέχρι ο αστεράτος σεφ του κόσμου όλου.
Η γαστρονομία είναι τέχνη κι επιστήμη που φέρνει τόσο κοντά τους ανθρώπους που αποτέλεσε ισχυρό πολιτιστικό δεσμό για τους λαούς περισσότερο κι από την γλώσσα ακόμα...!
@ Πέρα από το ότι είμαστε ό,τι τρώμε, "είμαστε οι λέξεις"...
Ο μισός τίτλος είναι δανεικός - γι' αυτό και τα εισαγωγικά - από τον τίτλο ενός ποιήματος του Ζακ Πρεβέρ. Παρακάτω θα ακολουθήσουν δύο δικά του ποιήματα με διαφορετικό θέμα το καθένα. Ο μεγάλος Γάλλος ποιητής με την απλότητα του λόγου του περνούσε τα πιο δυνατά μηνύματα. Το απλό σε όλα τα πράγματα είναι πάντα ισχυρότερο, καθώς έχει την αλήθεια του χωρίς κανένα φόβο εκτεθειμένη στο φως.
Ο ήλιος ερωτεύτηκε τη γη Κι η γη είν’ ερωτευμένη με τον ήλιο Είναι δικό τους θέμα Υπόθεση δική τους Και σε περίπτωση έκλειψης Δεν είναι διόλου φρόνιμο κι ευγενικό να τους κοιτάτε Πίσω απ’ τα βρώμικα μικρά Φυμέ τζαμάκια σας Κείνη την ώρα θα τσακώνονται ασφαλώς Όμως αυτά είναι θέματα προσωπικά Καλύτερα κανείς να μην ανακατεύεται Γιατί Αν μπεις στη μέση κινδυνεύεις πια να μεταμορφωθείς Σε μια πατάτα παγωμένη Ή σ’ ένα απλό εργαλείο που τα μαλλιά σγουραίνει Έτσι είναι Όσο για τ’ άλλα δε μας αφορούν Η γη αγαπάει τον ήλιο και γυρίζει ολοένα Κι εκείνος τη θαυμάζει Κι όμορφη τη βρίσκει Και λάμπει επάνω της Κι όταν κουράζεται Πάει και ξαπλώνει Τότε σηκώνεται η Σελήνη Η παλιά ερωμένη του ήλιου Που ζήλεψε Και τιμωρήθηκε γι’ αυτό Παγώνοντας
Και τώρα βγαίνει μοναχά τη νύχτα
Απόσπασμα από το ποίημα "Να είστε ευγενικοί"
Σε κάθε δυαδική σχέση ο τρίτος θα πρέπει να είναι διακριτικός και "ευγενικός", όπως λέει και ο ποιητής. Μιλώντας πάντα για οποιαδήποτε δυαδική σχέση αναπτύσσεται στην ζωή μας, φιλική, ερωτική, γονέα - παιδιού και άλλων πολλών. Υπεύθυνοι για τη σχέση και την ποιότητά της είναι αποκλειστικά οι δύο, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Οι "έξω" από τη δυάδα δεν έχουν λόγο ούτε θέση παρά μόνο αν τους δοθεί η άδεια να παρέμβουν με κάποιο τρόπο, όπου κι εκεί θα πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά αυτό τον τρόπο.
Θα περιγράψω ένα περιστατικό των εφηβικών μου χρόνων, που σήμερα μοιάζει εντελώς αστείο και για το οποίο είχα απορήσει με τον εαυτό μου και τη στάση μου... Σήμερα γελώ φυσικά.
Κάπου στο ξεκίνημα της Β΄ Γυμνασίου. Είχα ήδη γνωρίσει από την Α΄ την "κολλητή" μου φίλη - μια σχέση που μετά διήρκεσε για πολλά χρόνια. Μια μέρα εντελώς ξαφνικά, από εκεί που είμαστε διαρκώς παρέα, δεν μου μιλά και δεν μου δίνει καμία σημασία στο διάλειμμα. Τριγυρίζει με ένα άλλο κορίτσι σχεδόν επιδεικτικά και δε στρέφει καν το κεφάλι της προς εμένα, που έχω μείνει εμβρόντητη, καθώς ψάχνω στο ζαλισμένο μου κεφάλι να βρω τι έχω κάνει ή τι έχει προκύψει που δε γνωρίζω μα και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να με ενημερώσει... Συνεχίστηκε το "παραμυθάκι" όλη την ημέρα, ώσπου πια δεν άντεξα και λειτούργησα εντελώς "ακτιβιστικά"... Στέκομαι στον διάδρομο του σχολείου μπροστά της, ενώπιον του άλλου κοριτσιού και πιθανόν άλλων παιδιών γύρω από τη σκηνή, και της σβουρίζω ένα χαστούκι που ήταν όλο δικό της, δίχως άλλη κουβέντα!
Το θυμάμαι και απορώ με το θάρρος μου, αφού ήμουν ένα πολύ ντροπαλό παιδί και πάντα πολύ ευγενικό με όλους.
Έπειτα από αυτό όλα πήραν τον δρόμο τους άμεσα. Από τότε η φιλική μας σχέση ήταν μοναδική και η παρέα μεγάλωσε χωρίς ανησυχίες ή φόβους για όποιον θα εισχωρούσε σε αυτή. Περάσαμε υπέροχα χρόνια μαζί, με μια σχέση αδελφική θα έλεγα!
Μια και τα σχολειά έχουν ανοίξει τις θύρες τους εδώ και μέρες, είπα να τους αφιερώσω ένα ακόμα ποίημα του Πρεβέρ (τη σχολική μας χρονιά την εγκαινιάσαμε εξάλλου με ένα άλλο δικό του...).
Ο κακός μαθητής Λέει όχι με το κεφάλι Μα λέει ναι με την καρδιά Λέει ναι σε όσους αγαπάει Λέει όχι στον καθηγητή Είναι όρθιος Τον ρωτούν Και όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια Και τα σβήνει όλα Τα ψηφία και τις λέξεις Τις ημερομηνίες και τα ονόματα Τις φράσεις και τους γρίφους Και παρά τις φοβέρες του καθηγητή Κάτω από τα γιουχαΐσματα των καλών μαθητών Με κιμωλίες όλων των χρωμάτων Πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας Ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας.
"Ο κακός ο μαθητής" από τη συλλογή "Κουβέντες"
Αγαπώ όλα τα παιδιά με έναν απλό και ειλικρινή τρόπο, κάτι το οποίο μου επιστρέφεται πολλαπλάσια πίσω (αισθάνομαι όπως λένε βασίλισσα, σταρ, θεά... πείτε το όπως θέλετε, και κρατιέμαι όλα αυτά τα χρόνια να μην καβαλήσω το καλάμι, χαχα). Είναι τιμή μου κυριολεκτικά όλο αυτό που συμβαίνει και κάποιοι εδώ το γνωρίζουν από άλλες αναρτήσεις. Τα λέω αυτά εξαρχής για να μην παρεξηγηθώ με τα επόμενα. Οι καλοί μαθητές είναι συνήθως εύκολα αγαπητοί και διευκολύνουν τα πάντα κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, τα κάνουν όλα όπως πρέπει και με το παραπάνω (όχι πάντα φυσικά, αφού θα δει κανείς κι εκεί "εκτρώματα" σε συμπεριφορές και στάσεις). Οι "κακοί" μαθητές αποτελούν το μεγάλο "πρόβλημα" κάθε σχολικής τάξης, καθώς είναι αυτοί που μπορούν να την τινάξουν στον αέρα κυριολεκτικά, αλλά και να την απογειώσουν αν τους δοθεί η ευκαιρία. Αρκεί να τους κάνει ο δάσκαλος να πιστέψουν στον εαυτό τους και να αγαπήσουν με κάποιο τρόπο το σχολείο.
Όπως μου είχε γράψει χαρακτηριστικά σε μια επιστολή του ένας "τέτοιος" μαθητής: "Κυρία, αγαπήσαμε το σχολείο, γιατί αγαπήσαμε εσάς".
Αυτούς τους μαθητές τους αγαπώ λίγο παραπάνω από όλους τους άλλους, διότι λένε "ναι, με την καρδιά" και "ζωγραφίζουν το πρόσωπο της ευτυχίας στον μαυροπίνακα της δυστυχίας", όπως λέει και ο Πρεβέρ. Πειράζει;
@ Ελπίζω να βρω χρόνο να περάσω να δω τι γίνεται στη "γειτονιά", διότι ο χρόνος δεν περισσεύει ακόμα. Ήρθα με τούτη την ανάρτηση να πω μόνο ένα "γεια", λίγο φλύαρο, αλλά το είπα!
Δεν θα υπάρξει κείμενο, όπως άλλες φορές, για τα γραμμένα των τοίχων που επέλεξα, καθώς δεν έχω τίποτα να πω παραπάνω από αυτά που θα πουν οι τοίχοι και η μουσική, η οποία είναι κάτι ιδιαίτερο σήμερα...
Θα έχω δύο αναρτήσεις, διότι είναι αρκετές οι εικόνες και τα μουσικά κομμάτια. Στη δεύτερη θα μπορεί να περάσει κανείς με παραπομπή που θα είναι ενεργοποιημένη.
Άλλος ένας λόγος που κάνω και τις δύο αναρτήσεις παράλληλα είναι γιατί δεν γνωρίζω πότε θα μπορέσω να γράψω πάλι... Τα σχολειά ανοίγουν!
Καλή μελέτη και... προσεχτική ακρόαση!
Και στις δύο αναρτήσεις το πρώτο τραγούδι ανήκει στους The Clash, το γνωστό βρετανικό συγκρότημα και τα άλλα μουσικά κομμάτια σε ένα ελληνικό, που το γνώρισα πριν λίγα μόλις χρόνια και λυπάμαι γι' αυτό... Ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να είχε φοβερή επιτυχία, αν αυτό είχε βρεθεί στην βρετανική μουσική σκηνή. Ο λόγος για τους Psycho (κλικ στο όνομα για πληροφορίες).
Το πρώτο τραγούδι του ξεχωριστού ελληνικού συγκροτήματος είναι σίγουρα καλύτερο και πιο προχωρημένο από το αυθεντικό των Talking Heads...
Ρομπότ ονομάζεται οποιαδήποτε μηχανική συσκευή που μπορεί να υποκαθιστά τον άνθρωπο σε διάφορες εργασίες, τις οποίες εκτελεί είτε υπό τον έλεγχο του ανθρώπου είτε μέσω ενός προγραμματισμένου υπολογιστή.
Εξάλλου, ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από την τσέχικη robota (ρομπότα), που σημαίνει εργασία. Έτσι δικαιολογείται η ύπαρξή τους από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος προσπάθησε (ήδη από την αρχαιότητα...) να φτιάξει τέτοιου τύπου μηχανές, προκειμένου να δρουν εκεί που για εκείνον ήταν δύσκολα ή επικίνδυνα.
Μέχρι εδώ καλά τα πάμε, αφού ορθά σκεπτόμενος ο ανθρώπινος νους ανακάλυψε για ακόμη μία φορά κάτι για να κάνει την καθημερινότητά του ευκολότερη. Κάπου αρχίζει να χαλάει όλο το πράγμα από τη στιγμή που σκέφτηκε να κάνει τις εργασίες του φθηνότερα και ταχύτερα. Από τότε κι έπειτα τα ρομπότ πήραν τις θέσεις εργασίας που κάποτε ήταν στα χέρια των ανθρώπων. Φυσικά, όλο αυτό δε σταματά εδώ και ήδη έχουν αρχίσει να παίρνουν σάρκα και οστά όλα όσα βλέπαμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπου οι μηχανές με ανθρώπινη μορφή ήδη ξεκίνησαν να αποκτούν δικαιώματα που μέχρι τώρα "απολάμβανε" (σε εισαγωγικά, γιατί δυστυχώς δεν ισχύει για όλους) ο άνθρωπος στην "ιδανική" κοινωνία που έχει πλάσει.
Το ζήτημα είναι ότι ένα ρομπότ μπορεί να έχει παραπάνω δικαιώματα και ελευθερίες σε έναν τόπο που μεγάλη μερίδα ανθρώπων δεν έχει;
Το παρακάτω άρθρο, που είχα βρει καιρό και το είχα κρατήσει στα αρχεία μου, αναφέρει την πρώτη περίπτωση κατά την οποία ρομπότ γίνεται πολίτης μιας χώρας...(κλικ στον τίτλο)
Η φαντασία του ανθρώπινου είδους πάντα θα μας εκπλήσσει και πιθανόν θα μας "αγριεύει" κιόλας. Τι σκέφτηκε, σίγουρα ανδρικός νους (ας με συγχωρέσει ο ανδρικός πληθυσμός, όμως η πραγματικότητα το δείχνει διαρκώς...);
Είπαμε, οκ, πολλοί γουστάρουν να χρησιμοποιούν sex toys, για να προσφέρουν ποικιλία στο "κρεβάτι" τους... και είναι ελεύθεροι να λειτουργούν στις ιδιαίτερες στιγμές τους όπως ακριβώς επιθυμούν, αλλά πάντα σεβόμενοι τα δικαιώματα, τη βούληση και την αξιοπρέπεια του άλλου (αναφέρομαι στον βιασμό, την παιδεραστία και τη σεξουαλική βία γενικά).
Αρρωστημένη φαντασία, αρρωστημένα sex toys θα φέρει...
Δείτε ακόμα ένα άρθρο, φυλαγμένο κι αυτό, διότι είναι παλαιότερο (κλικ στον τίτλο)...
