Ένα "ναι" χωρίς ξεκάθαρη ερώτηση...

Από τη γοητεία της Μεσογείου (όπως στην παραπάνω εικόνα) που είναι μοναδική και αξεπέραστη ας περάσουμε στη γοητεία των ανθρώπων. Μάλιστα, μέσα σε τόση αηδία που εκπέμπουν άνθρωποι και καταστάσεις γύρω μας, η γοητεία είναι ανάγκη, ώστε να διατηρείται η ισορροπία στην καθημερινότητά μας.

Αφορμή για το συγκεκριμένο θέμα στάθηκε μια φράση του Καμύ που βρήκα τυχαία ψάχνοντας για εικόνες (ως συνήθως).

"Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση "ναι", χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση."

Θα έλεγα ότι ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, καθώς τα γοητευτικά άτομα είναι σε θέση να επηρεάζουν θετικά τους άλλους, να μαγνητίζουν με την παρουσία τους. Ισχυρό όπλο τους είναι, θα έλεγα, πρώτα απ' όλα η μη λεκτική επικοινωνία. Δε θα περάσω σε ανάλυση των χαρακτηριστικών που διακρίνουν τους ανθρώπους με αξιοσημείωτο βαθμό γοητείας, διότι θα ήθελα να αναφερθούν από όποιον αναγνώστη επιθυμεί να σχολιάσει εδώ. Όπου εκεί θα εκθέσω και τη δική μου άποψη.

Και κλείνω πολύ σύντομα αυτή την ανάρτηση με κάποιες ακόμη καλές (μάλλον) φρασούλες...

Μία από την Chanel

"Κανένας δεν είναι νέος μετά τα σαράντα, αλλά μπορεί να είναι κανείς ακαταμάχητος σε όλες τις ηλικίες."

Μία από τον Bukowski

"Η ομορφιά δεν είναι τίποτα, δεν μένει. Δεν ξέρεις πόσο τυχερός είσαι όταν είσαι άσχημος, γιατί τότε, αν αρέσεις στους ανθρώπους, ξέρεις ότι είναι για κάτι άλλο."

Και μία τελευταία από τον Kundera

"Ο εγκέφαλος φαίνεται να έχει μια ειδική περιοχή, την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «ποιητική μνήμη», η οποία καταγράφει ό,τι μας γοητεύει ή μας αγγίζει, και ό,τι κάνει τη ζωή μας όμορφη."

 

 

@ Και φυσικά ακολουθεί γοητευτική μουσική επιλογή...

Χωρίς θάλασσα τίτλο δε βρίσκω...

Έπειτα από πολλές μέρες τρικυμίας, όχι θαλάσσιας, ήρθα να γράψω κάτι για εκτόνωση. Να αφήσω λίγη ανάλαφρη κι ευχάριστη μουσική, κάποια λόγια που επέλεξα διότι τα βρήκα ενδιαφέροντα μα και δυο εικόνες με θάλασσα και καφεδάκι. Δυστυχώς, η θάλασσα για φέτος το καλοκαίρι, με παραμονή στην πρωτεύουσά μας, θα είναι μακρινό όνειρο και τρελή επιθυμία, κι έτσι λόγω ιδιαίτερων συνθηκών θα την απολαύσω εικονικά και μόνο μέσα από φωτογραφίες (κι όχι μόνο εγώ) από ό,τι φαίνεται... Και δεν φτάνουν όλα τ' άλλα, έχω κι ένα αρνητικό κόλλημα με τις παραλίες της Αττικής, αλλά και δεν εννοώ να πάρω το αυτοκίνητο στα χέρια μου, οπότε... καλά να πάθω!
Μα αυτά είναι... και με τη ζωή δεν τα βάζεις.

Πάμε στα λογάκια που έλεγα κι ας διαλέξει ο καθένας όποια του ταιριάζουν περισσότερο τη δεδομένη στιγμή:

Η ζωή είναι κωμωδία γι’ αυτούς που σκέφτονται και τραγωδία γι’ αυτούς που αισθάνονται.
Horace Walpole, 1717-1797, Άγγλος συγγραφέας


Κάθε σχέση είναι υπό τον έλεγχο αυτού που ενδιαφέρεται λιγότερο.
Gordon Livingston, Αμερικανός ψυχίατρος & συγγραφέας


Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό.
Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό.
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, 1929-1968, Αφροαμερικανός ηγέτης


Η αλήθεια ενός ανθρώπου είναι κυρίως αυτό που κρύβει.
Αντρέ Μαλρώ, 1901-1976, Γάλλος συγγραφέας & πολιτικός

 

Ελευθερία είναι η δυνατότητα να επιλέγουμε τις αλυσίδες μας.
Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, 1712-1778, Γαλλοελβετός φιλόσοφος


Τη στιγμή που η ελευθερία είναι πλήρης, πεθαίνει μέσα στην αναρχία.
Γουίλ Ντυράν, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος


Τα πάθη ταπεινώνουν, το πάθος εξυψώνει.
Mihai Eminescu, 1850-1889, Ρουμάνος συγγραφέας & ποιητής


Ο ηγέτης πρέπει να είναι πρακτικός και ρεαλιστής, πρέπει όμως να μιλάει σαν οραματιστής και ιδεολόγος.
Eric Hoffer, 1902-1983, Αμερικανός συγγραφέας & φιλόσοφος


Γιατί τ’ όνειρο είναι μια στιγμή
κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία.
Μάνος Χατζιδάκις, 1925-1994, Έλληνας μουσικοσυνθέτης
(«Οδός Ονείρων»– 1962)


Οι άντρες θέλουν από τις γυναίκες το ίδιο πράγμα που ζητάνε από τα εσώρουχά τους: λίγη υποστήριξη, ζεστασιά, άνεση, ελευθερία.
Jerry Seinfeld, 1954-, Αμερικανός κωμικός

Πηγή: Γνωμικολογικόν

Υ.Γ.

Κι επειδή αγνώμων δεν είμαι, ας πάνε όλα καλά με όσα έχουν συμβεί κι ας μείνουμε σχετικά με τη θάλασσα με αυτό που έλεγε ο λαός "Φάτε μάτια ψάρια και η κοιλιά περίδρομο". Μπορούμε.

 

 

Σα να μη συμβαίνει τίποτα...

" Αποζητώ τη σιωπή

 αν και είναι αργά, είναι νύχτα,

 κι εσύ δεν βρίσκεσαι εδώ.

 Τραγούδα σαν να μη συνέβαινε

 τίποτα.

 Τίποτα δεν συμβαίνει. "

                                      Αλεχάντρα Πισαρνίκ

 

Σα να μη συμβαίνει τίποτα, λοιπόν, εκεί που συμβαίνουν πολλά και προτιμά κανείς να σιωπά αντί να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να βγει από μέσα του αυτό το στιγμιαία ανακουφιστικό "ουφ" ή να βάλει τις φωνές μήπως και ξυπνήσει ο κόσμος ο κοιμισμένος! 

 

@ Ένα θαυμάσιο νέο μουσικό κομμάτι που έφερε εδώ αναγνώστης και ειλικρινά συγκινεί με τον ρυθμό και τη μελωδία του.

 

Όταν η απλότητα είναι θησαυρός...

Τις προηγούμενες μέρες είχα την εμπειρία μίας μικρής τονωτικής "ένεσης" παρακολουθώντας σε θερινό κινηματογράφο (έχει σημασία η αναφορά) μια ταινία-ποίημα, από εκείνες τις σπάνιες κατά τη γνώμη μου. 

Επιτέλους, οι κραυγές, οι εκκωφαντικοί ήχοι, η ατελείωτη φασαρία δίχως νόημα, η αγωνία και οι γρήγορες εναλλαγές εικόνων, τα σούπερ εντυπωσιακά εφέ, τα εκκεντρικά κοστούμια, οι υπερβολικοί χαρακτήρες και οι αντίστοιχες συμπεριφορές τους αποδεικνύονται στις περισσότερες των περιπτώσεων περιττά εμπρός στο μεγαλείο της απλότητας.

Μια ταινία, λοιπόν, που μας επιτρέπει να ακολουθήσουμε τον ήρωά της με ηρεμία και νηφαλιότητα στο καθημερινό του πρόγραμμα, με μία επανάληψη που όμως κατά παράδοξο τρόπο δεν σου επιτρέπει να βαρεθείς, καθώς το επιφανειακά μονότονο "ταξίδι" της ημέρας του είναι ένα βαθιά εσωτερικό ανθρώπινο "ταξίδι".

Έτσι, για να επεξεργαστεί ξανά μέσα του ο άνθρωπος τι είναι σημαντικό σε αυτή τη ζωή, να διαπιστώσει πως τα πιο σπουδαία είναι τα πιο απλά και πως ο μεγαλύτερος πλούτος είναι μέσα μας, τον οποίο δεν μπορεί να μας τον αρπάξει ουδείς. 

Ο θεατής, αν αφεθεί στη ροή της ταινίας, θα κάνει μια μικρή φιλοσοφική "διαδρομή" με αθόρυβες ποιητικές πινελιές και με τη συνοδεία καλοεπιλεγμένης μουσικής στα κατάλληλα σημεία. Απολαμβάνοντας παράλληλα την θαυμάσια υποκριτική του πρωταγωνιστή της.

Πρόκειται για την τελευταία κινηματογραφική δημιουργία του Βιμ Βέντερς που έχει τίτλο "Υπέροχες μέρες", όπου η ιστορία εξελίσσεται στο Τόκιο του σήμερα. Για μένα είναι μία ταινία "κόσμημα" του σύγχρονου κινηματογράφου. Απλή, λιτή κι απέριττη μα τόσο "φλύαρη" για τόσα πολλά μέσα στη σιωπή και τους ελάχιστους διαλόγους.

Το ιδανικό θα ήταν να την δει κανείς χωρίς καμία προετοιμασία, όπως συνέβη με εμένα αυτή την φορά. Πήγα εντελώς ανίδεη για το τι πρόκειται να δω, μια και ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής. Όταν βγήκα από τον κινηματογράφο έμαθα ότι είχε κυκλοφορήσει στις αίθουσες από τον χειμώνα και πήρα κάποιες πληροφορίες επιπλέον. Κι εδώ πολλά είπα, όμως μετέφερα μέρος καθαρά της δικής μου αίσθησης κι όχι όσων διάβασα.

Αυτά τα ολίγα. Κι όποιος επιθυμεί να τη δει (αν δεν το έχει κάνει ήδη), ας το προσπαθήσει σε θερινό σινεμά πλέον, με ανοιχτό ουρανό. Έχει σημασία...

@ Μουσική από την ταινία...

Μ΄ένα ποίημα λες πολλά διαφορετικά

Τα παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ

μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ

για νάβρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξει

ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. –

Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ

να τά βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.

Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.

Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.

                                     Κωνσταντίνος Καβάφης

 

 

Μια ψυχούλα έχουμε. Κρίμα είναι...

Μικρές επισημάνσεις για την ψυχή μας, η οποία έχει αναλάβει από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας να σηκώνει όλο το φορτίο όσων βιώνουμε. Της οφείλουμε μεγάλο σεβασμό, που όμως πολύ συχνά δεν επιδεικνύουμε. Πιστεύω ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων της φερόμαστε με κάπως βάρβαρο κι επιπόλαιο τρόπο. Ίσως θα έπρεπε να της δώσουμε πρωταγωνιστικό ρόλο συνειδητά, μια και είναι επίσης υπεύθυνη και για την πνευματική και σωματική μας υγεία.

Μας τραβολογά ανελέητα η καθημερινότητα, με αποτέλεσμα να αφήνουμε την ψυχή μας κάπου παραπεταμένη, ανήμπορη κι έρημη. Ας το ξανασκεφτούμε, λοιπόν, σοβαρά κάθε φορά που πάμε να το επαναλάβουμε. Θέλει κι αυτή η προσπάθεια τον τρόπο της κι όχι τόσο κόπο τελικά.


Η ψυχή είναι σιωπηλή
αν και όποτε μιλήσει
μιλάει με όνειρα.

Louise Glück
Αμερικανίδα ποιήτρια, Νόμπελ 2020 (1943-2023)


Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο. Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται.

Οδυσσέας Ελύτης
Ποιητής, Νόμπελ 1979 (1911-1996)
(«Ο Μικρός Ναυτίλος» – 1985)


Οι άνθρωποι χρειάζονται δυσκολίες και αντιστάσεις για να αποκτήσουν ψυχική δύναμη.

Έμιλυ Ντίκινσον
Αμερικανίδα ποιήτρια (1830-1886)


Στην ψυχή δεν θα βγει ουράνιο τόξο, αν τα μάτια δεν βγάλουν δάκρυα.

Ινδιάνικη παροιμία (της φυλής Minquass)



@ Και πάμε για λίγη μουσική, αφού κι εκείνη...

Η μουσική είναι το ανοιχτήρι της ψυχής.

Χένρυ Μίλλερ
Αμερικανός συγγραφέας (1891-1980)

Ή...

Τα βιβλία είναι ιστορίες για το μυαλό. Τα τραγούδια είναι ιστορίες για την ψυχή.

Eric Pio
Αμερικανός ηθοποιός

 

Ακολουθεί ένα εντελώς νέο μουσικό κομμάτι, το οποίο μου άρεσε πολύ (πρόταση αναγνώστη και τον ευχαριστώ για τη σημαντική προσφορά του εδώ τα τελευταία χρόνια). Μέσα από κάποιους στίχους του τραγουδιού μού ήρθαν κάποιες σκέψεις. Σε επαφές με άλλους ανθρώπους τυχαίνει κάποτε να αισθανόμαστε μη επαρκείς για εκείνους. Όμως θεωρώ ότι αυτοί οι άλλοι έχουν την καλύτερη άποψη σχετικά με την αίσθηση τη δική μας, διότι τους αφορά πρώτιστα.