Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Σ' αγαπώ παιδί μου!


Τα πιο απλά και συγκινητικά λόγια, που μπορεί να πει ένας ηλικιωμένος γονιός στο παιδί του, ακολουθούν στο παρακάτω κείμενο, το οποίο βρήκα εντελώς τυχαία στο διαδίκτυο, και αξίζει να τα διαβάσει κανείς, για να μην ξεχνά εκείνους που τον έφεραν στον κόσμο!


" Οι γονείς για όλους μας είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μας .Γιατί μας έφεραν στη ζωή και με υπομονή κι αγάπη μας έμαθαν τη ζωή.

Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και κάποτε η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται ως βάρος από τα παιδιά τους.Τα παρακάτω λόγια ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσουν ακόμη περισσότερο όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς ...χρειάζεται υπομονή.

Εάν μια μέρα με δεις “γέρο”, εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ, έχε υπομονή.

Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω… αυτά όταν εσύ ήσουν μικρός.

Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με.

Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή…

Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς.

Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά,

εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.

Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων,

δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις…

Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα “βάρος”,

έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Όταν λέω πως θα ήθελα να “πεθάνω”… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω.

Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις.

Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.

Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.

Σε αγαπώ παιδί μου…"







Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

" The Two Trees "




Όταν το μεγάλο ακολούθησε το μικρό μια τέτοια μέρα στη γη της γαλήνης... 
και το δάσος τους έγινε φτωχότερο.
 Ίσως λίγο πιο σοφό.






Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Καλός, κακός ή αποτελεσματικός γονιός;


Στην προηγούμενη ανάρτηση ήμουν αρκετά σκληρή με όσους γονείς δεν σέβονται την ύπαρξη των παιδιών τους, κάτι το οποίο διακρινόταν έντονα μέσα από τον τίτλο της. Δεν μου άρεσε είναι η αλήθεια που εξέφρασα με τόσο έντονο τρόπο την θέση μου για εκείνους και ίσως δείχνει, για όσους δεν με γνωρίζουν, εμπάθεια ή μια αφ' υψηλού κριτική ή σνομπισμό. Φυσικά και δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Έχω συναντήσει τόσα πολλά βασανισμένα ή εγκαταλελειμμένα  παιδιά στην επαγγελματική μου πορεία, παιδιά μόνα, που δεν μπορώ να μην εξαγριώνομαι με τη συμπεριφορά κάποιων γονέων, οι οποίοι δεν έχουν συναίσθηση πόσο μεγάλο κακό μπορεί να προκαλούν στα παιδιά τους ή σε μερικές περιπτώσεις δεν τους ενδιαφέρει, επειδή εκείνοι δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους ή κουβαλούν απίστευτα απωθημένα ή προέρχονται από εξίσου επιβαρυμένο οικογενειακό περιβάλλον. 
Κι αυτό δεν είναι πάντα δικαιολογία για τις πράξεις τους, καθώς από προσωπική εμπειρία είδα ανθρώπους με πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, ταλαιπωρημένους ως παιδιά σε μεγάλο βαθμό, να ανατρέφουν με τεράστια αγάπη και σεβασμό τα δικά τους παιδιά. Στην περίπτωση αυτή όποια λάθη κι αν έκαναν μπορεί κανείς να τους τα συγχωρέσει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα έλεγε κανείς ότι έχουν να δώσουν από αυτό που δεν έλαβαν... Γιατί άραγε;

@ Τελικά, καλός γονιός γεννιέσαι ή γίνεσαι; Πάμε να δούμε μία άποψη από μία ακόμα ειδικό.




Καλός γονιός: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

Υπάρχει μία άβολη αλλά συγχρόνως απλή αλήθεια. Γονιός δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι, «περνώντας» μέσα από πολύπλοκες διαδικασίες και διλήμματα, και έχοντας σαν –κύριο- οδηγό το ένστικτο και όλα όσα βίωσες στην οικογένεια στην οποία μεγάλωσες. Δεν είναι καθόλου απλό, ούτε εύκολο να βρεις τα κατάλληλα βήματα που πρέπει να κάνεις για την ανατροφή ενός παιδιού. Και τα πράγματα φαίνονται ακόμη πιο δύσκολα, καθώς διαπιστώνεις ότι εκεί έξω δεν υπάρχει κανένα σχολείο να σε διδάξει πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί. Ωστόσο, υπάρχει μία πυξίδα που θα σε καθοδηγήσει. Παρότι δεν θα βρεις πουθενά αναλυτικές οδηγίες και καθολικούς ρητούς κανόνες για την ανατροφή των παιδιών, οι ειδικοί μπορούν να προτείνουν τρόπους αποτελεσματικούς για κάθε οικογένεια ξεχωριστά.

Γράφει η Δήμητρα Ξενάκη, Ψυχοθεραπεύτρια-Συστημική/Οικογενειακή Θεραπεύτρια, BSc(Hons)Psych(Open), μέλος της EFTA (European Family Therapy Association)


Η αυθόρμητη διαδρομή
Ποιο δρόμο πρέπει επομένως, να ακολουθήσεις για την ανατροφή των παιδιών σου; Ο πρώτος αυθόρμητος τρόπος που ακολουθούν η μεγάλη πλειοψηφία των γονιών, τόσοι όσοι είχαν ισορροπημένη παιδική ηλικία, αλλά και εκείνοι που αντιμετώπισαν προβλήματα όταν ήταν παιδιά, είναι να ακολουθήσουν τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσαν. Έχουν «αντιγράψει» και αναπαραγάγουν ό,τι έχουν ζήσει οι ίδιοι σαν παιδιά και τους είναι οικείο και ασφαλές, έστω κι αν, αρκετές φορές δεν το θεωρούν απόλυτα «σωστό» και προσπαθούν να το ταιριάξουν στις σημερινές συνθήκες ζωής και κοινωνικής πραγματικότητας. Αγνοώντας κάποιον άλλον τρόπο ανατροφής, πράττουν εκείνο που γνωρίζουν. Κι αυτό είναι απόλυτα σεβαστό και εκτιμητέο, γιατί προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και δεν διστάζουν να κοπιάσουν πολύ γι’ αυτό. Υπάρχουν ωστόσο, και οι περιπτώσεις που ακολουθούν ακριβώς αντίθετο δρόμο. Πρόκειται για εκείνες – τις περιπτώσεις- που τα παιδικά τους βιώματα είναι αρνητικά και επώδυνα. Ακόμη όμως και σε αυτές, σαν αφετηρία παραμένει ο τρόπος που έχουν βιώσει στη δική τους πατρική οικογένεια.


Μέσα από τα μάτια των παιδιών
Τα παιδιά έρχονται στον κόσμο ως «άγραφα χαρτιά» και κάνουν μια ιδιαίτερα δύσκολη πορεία ανάπτυξης και επιβίωσης, που δεν είναι και τόσο ορατή στα δικά μας ενήλικα μάτια. Σκέψου ότι ξεκινούν με μηδενική εμπειρία, γεγονός που είναι σχεδόν αδύνατο να το αντιληφθείς. Τα παιδιά, από βρέφη, δίνουν το δικό τους μοναχικό και μοναδικό αγώνα για να σταθούν στα πόδια τους, μεταφορικά και κυριολεκτικά, να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν, να συμβιώσουν, να γνωρίσουν, να κατανοήσουν και να επιβιώσουν στον κόσμο που τους περιβάλλει, είτε είναι σε γνωστό (στο σπίτι) είτε σε άγνωστο πλαίσιο (πχ στο σχολείο). Αυτές και πολλές άλλες απόλυτα αναγκαίες, είναι οι δεξιότητες που χτίζουν στο δρόμο προς την ενηλικίωση τους.


Κάθε οικογένεια είναι μοναδική
Κάθε παιδί, όπως και κάθε γονιός έχει τη δική του μοναδική ιδιαιτερότητα. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν υπάρχουν άκαμπτες «συνταγές» και οδηγίες από τους ειδικούς. Υπάρχουν, όμως, τρόποι που είναι αποτελεσματικοί για την κάθε οικογένεια. Επομένως και για την οικογένειά σου. Για παράδειγμα, υπάρχουν τρόποι ή – καλύτερα – βοηθητικές προτάσεις για τις οικογένειες με στόχο να βελτιώσουν την επικοινωνία των μελών τους. Προτάσεις που ανοίγουν «χώρο» για να εκφραστούν οι δυσκολίες των παιδιών με τους γονείς τους, αλλά και των γονιών με τα παιδιά τους, έτσι ώστε να «χτιστεί» μια αμφίδρομη σχέση. Οι καλύτεροι τρόποι επικοινωνίας στην οικογένεια ενδυναμώνουν επιπλέον την αυτοεκτίμηση των μελών της. Κάθε παιδί ή ενήλικας γονιός με χαμηλή αυτοεκτίμηση, παρουσιάζει δυσκολίες στην επικοινωνία μέσα στο οικογενειακό σύστημα ή στην ευρύτερη κοινωνική ζωή του/της και η οικογένεια είναι ένας χώρος που μπορεί να εκπαιδευτεί και να βελτιώσει αυτές τις δυσκολίες. Επιπρόσθετα, σ’ αυτό το νοητό «χώρο» είναι σημαντικό να μπορούν να εκφράζονται και να αντιμετωπίζονται οι εντάσεις και οι συγκρούσεις της οικογένειας και όχι μόνο, να υπάρχει μοίρασμα και συζήτηση και για τις καλές στιγμές της οικογένειας. Αυτό προτείνεται να γίνεται σε σταθερή βάση όταν υπάρχει δυνατότητα να είναι μαζεμένα όλα τα μέλη.


Απλά εμπιστευτείτε τα…
Κίνηση κλειδί είναι να συνειδητοποιήσεις τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκεσαι στα προβλήματα του παιδιού σου. Αν δηλαδή, συνηθίζεις να παίρνεις στους ώμους σου το πρόβλημα του και να το διεκπεραιώνεις πιστεύοντας ότι αυτό οφείλεις να κάνεις, ότι αυτός είναι ο ρόλος σου ως γονιός, ενώ θα ήταν καλύτερα να το βοηθούσες μέσα από την ενεργητική ακρόαση να αποφασίσει το ίδιο και να πάρει την ευθύνη της επιλογής του, στο βαθμό – πάντα – που αντιστοιχεί στην ηλικία του. Μην ξεχνάς ότι ασφαλώς το παιδί μπορεί και πρέπει να αποφασίσει για τις σχέσεις του στο σχολείο. Βεβαίως και είναι το πιο κατάλληλο να αποφασίσει με ποιο παιδί θέλει να παίζει στο διάλειμμα ή με ποιο συμμαθητή του θέλει να κάτσει στο ίδιο θρανίο. Τα παιδιά αξίζουν την εμπιστοσύνη μας, κάτω από προϋποθέσεις που αφορούν στους γονείς και τη δυνατότητα τους να είναι όχι σωστοί γονείς ούτε λάθος γονείς αλλά αποτελεσματικοί.


Αποτελεσματικός γονιός
‘Ένας αλάνθαστος οδηγός για να αποσαφηνίσεις αν είσαι αποτελεσματικός γονιός, είναι τα συναισθήματα που έχεις για τον ίδιο σου τον εαυτό, και αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα συναισθήματα που αναδύονται με το παιδί σου. Αν είσαι αγχωμένος και πιεσμένος από την εργασιακή του καθημερινότητα, τότε θα γίνεις νευρικός και απότομος εντός του σπιτιού, όταν το παιδί σου σε πιέσει να ασχοληθείς μαζί του. Είναι αναγκαίο λοιπόν να βρεθεί ο χρόνος, μαζί και η διάθεση, να δείξεις ενδιαφέρον στις ανάγκες του παιδιού για παιγνίδι ή για βοήθεια στο διάβασμα ή στις εξωσχολικές δραστηριότητες που αναπτύσσει τον ελεύθερο του χρόνο. Είναι απόλυτα κατανοητό και αναγκαίο ότι και εσύ ως γονιός, οφείλεις να διαθέτεις στον εαυτό σου τη δυνατότητα ξεκούρασης και ηρεμίας για να μπορείς να ανταπεξέλθεις πιο αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις που έχει ο γονεϊκός σου ρόλος.


Όλοι μπορούν να μάθουν
Τα μέλη μιας οικογένειας πρέπει να εκπαιδευτούν έτσι ώστε να ακούγονται οι ανάγκες όλων και να γίνεται διαχείριση αυτών των αναγκών με κριτήριο την προτεραιότητα κάθε ανάγκης στην παρούσα χρονική στιγμή. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει διάλογος μεταξύ του ζευγαριού για τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις της οικογένειας, δηλαδή, εσύ και ο (η) σύντροφός σου να συν-αποφασίζετε. Είναι επίσης σημαντικό να ακούγεται η γνώμη του παιδιού, όχι απαραίτητα να ακολουθείται, αλλά να εκφράζεται και να συζητιέται με ηρεμία και πραγματική προσοχή στα λεγόμενα του και κυρίως όχι με κρυφό στόχο να του αλλάξεις γνώμη και να το πείσεις ότι εσύ έχεις τη σωστή λύση για τις ανάγκες του. Τα συναισθήματα των παιδιών είναι ένας πολύτιμος οδηγός για το γονιό, όταν εκείνος καταφέρνει να τα ακούει με σοβαρότητα και θετική διάθεση. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί προαπαιτεί ότι ο γονιός μπορεί να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί πρώτα τα δικά του συναισθήματα. Δεν γίνεται εύκολα ούτε αυτόματα κάτι τέτοιο: θέλει προσπάθεια και εκπαίδευση και σε κάποιες περιπτώσεις πιο ιδιαίτερη και συγκεκριμένη βοήθεια από τους ειδικούς όχι μόνο για να γίνει αποτελεσματικός γονέας αλλά για να νιώθει πιο ισορροπημένα με τον εαυτό του στις όποιες σχέσεις χτίζει και διαμορφώνει. Άλλωστε ο γονεϊκός ρόλος μάς αναγκάζει πιο πιεστικά να διαχειριστούμε αποτελεσματικά ότι αφορά τις σχέσεις μας με τους άλλους και η σχέση μας με τους άλλους είναι η σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό.



 

 

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Ας βγάλουν τον σκασμό επιτέλους οι γονείς...


Στα χρόνια που διανύουμε, όπου η οικονομική κρίση, και πολύ περισσότερο η κρίση αξιών, πλήττει σοβαρά την οικογένεια και τις σχέσεις των μελών της, τα παιδιά είναι τα αιώνια θύματα της τραγικής κατάστασης. Από τη μία στον κόσμο χάνονται παιδικές ζωές - προσφυγιά, πόλεμοι, φτώχεια - από την άλλη χάνονται και παιδικές ψυχές, καθώς πολλές φορές στιγματίζονται ανεπανόρθωτα από την ανικανότητα των γονέων να σταθούν επάξια στον ρόλο που ανέλαβαν. Έναν ρόλο που κανείς δεν τους υποσχέθηκε εκ των προτέρων ότι θα κληθούν να τον παίξουν μέσα σε εύκολες συνθήκες. Έχουν όλη την ευθύνη και επιβάλλεται να το γνωρίζουν πριν αποφασίσουν να γίνουν γονείς. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο θα δοθεί ευκαιρία να το συζητήσουμε σε επόμενη σχετική ανάρτηση.

Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της κρίσης η ενδοοικογενειακή βία (ανάμεσα στα ζευγάρια αλλά και από τους γονείς προς τα παιδιά) έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από πριν και είναι φυσικό, όταν η υπομονή, η ανοχή και η αντοχή έχουν εξαντληθεί από τις πιέσεις που ασκούνται στους ενήλικες αυτή την περίοδο. Σε ενήλικες που έμαθαν να ζουν μαλθακά σε μια ψεύτικη ευδαιμονία και ίσως δεν μεγάλωσαν ποτέ... Αν όμως οι γονείς είναι ώριμες προσωπικότητες, τα πάντα αντιμετωπίζονται στο τέλος με ψυχραιμία και πιο ομαλή συμπεριφορά, ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχουν εντάσεις, οι οποίες δεν μπορούν συχνά να αποφευχθούν. 
Το σημαντικό για την εξέλιξη των παιδιών είναι αυτό που αφήνουν πίσω τους αυτές οι εντάσεις, που η παρουσία τους σε μια οικογένεια είναι πολύ φυσική στην γεμάτη ανασφάλεια και άγχος καθημερινότητα!

Δεν θα μακρηγορήσω άλλο, ώστε να δούμε και από κάποια ειδικό τι είναι η ψυχολογική βία, για να μπορούμε να τη διακρίνουμε από άλλες συμπεριφορές.

@ Το κείμενο παρακάτω είναι ένα από τα άρθρα, που βρήκα και αφορούν τα παιδιά και τους γονείς. Στην πορεία θα ακολουθήσουν και κάποια άλλα προς ενημέρωση και πιθανόν να παρουσιάζουν ενδιαφέρον για συζήτηση.



Η ψυχολογική βία στα παιδιά

Είναι γνωστό πως υπάρχουν διάφορες μορφές βίας με πιο συχνές τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση. Ας δούμε γενικότερα τι ακριβώς είναι η βία. Η βία λοιπόν ορίζεται ως εξής: οποιαδήποτε παράνομη πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται άμεσα σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε άτομο από άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων και περιλαμβάνει και τη βία που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, καθώς επίσης και τον περιορισμό της ελευθερίας του.

Μια μορφή της βίας είναι και η ψυχολογική. Όσον αφορά στα παιδιά η ψυχολογική βία αναφέρεται στο σύνολο συγκεκριμένων συμπεριφορών ενός γονέα προς το παιδί του αλλά μπορεί να αφορά και στη συμπεριφορά κάποιου άλλου προσώπου που συμμετέχει στην ανατροφή και στην ανάπτυξή του.

Μάλιστα η ψυχολογική βία στα παιδιά μπορεί κάποιες φορές να έχει μακροπρόθεσμα μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο σε σχέση με τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση, καθώς επηρεάζει τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, την ποιότητα των διαπροσωπικών τους σχέσεων και γενικότερα την εξέλιξη της ψυχικής τους υγείας ως ενήλικες.
Η ψυχολογική βία στα παιδιά εκτός από τους γονείς μπορεί να εκδηλωθεί από τη γιαγιά και τον παππού, τους καθηγητές, συμμαθητές ή ομάδες παιδιών-συμμορίες στον χώρο του σχολείου ή και σε εξωσχολικούς χώρους όπου κινείται το παιδί, τα μεγαλύτερα αδέρφια και άτομα που αναλαμβάνουν επί πληρωμή τη φροντίδα των παιδιών όταν οι γονείς απουσιάζουν από το σπίτι. 

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι η ψυχολογική βία απέναντι στα παιδιά ας δούμε παρακάτω ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα της αντίστοιχης κακοποίησης:
• Αρνητική κριτική και σύγκριση με άλλα παιδιά (π.χ. "ο Γιώργος τα πάει περίφημα στο σχολείο, ενώ οι δικοί σου βαθμοί πιάνουν πάτο μόνιμα").
• Οι έντονοι διαπληκτισμοί μεταξύ των γονέων που περιλαμβάνουν ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ενώπιον των παιδιών.
• Η τιμωρία χωρίς αυτή να ακολουθείται από κάποια λογική εξήγηση.
• Ο έντονος τόνος της φωνής και οι υστερίες.
• Η γελοιοποίηση και τα κοροϊδευτικά σχόλια απέναντι στα παιδιά.
• Η συμπεριφορά απαξίωσης (π.χ. "δεν περιμένω από σένα ποτέ να κάνεις κάτι σωστά").
• Η περιφρόνηση (π.χ. "από πότε τολμάς να έχεις άποψη εσύ").
• Ο χλευασμός για τα συναισθήματά του (π.χ. "γιατί κλαψουρίζεις, τα μωρά μόνο κάνουν έτσι").
• Τα διπλά μηνύματα (π.χ. "βγες με τους φίλους σου αφού εμένα δε με λογαριάζεις που θα μείνω μόνη μου").
• Η απομόνωση.
• Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας με έναν γονέα σε περίπτωση διαζυγίου και τα αρνητικά σχόλια και οι κατηγορίες για τον γονέα που δεν είναι παρών στη ζωή του παιδιού.
• Η στέρηση της τροφής.
• Οι ακραίες τιμωρίες (π.χ. το κλείσιμο του παιδιού σε ένα σκοτεινό δωμάτιο).
• Η παραμέληση των αναγκών του (π.χ. η άρνηση της αγκαλιάς).
• Οι προσβολές για το φύλο του παιδιού (π.χ. "τι άντρας είσαι εσύ που ακούς τέτοια μουσική και φοράς σκουλαρίκια").

Η ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να σημαδέψει σημαντικά ένα παιδί, να τραυματίσει σε βάθος την ευάλωτη και αθώα ψυχή του και να προκαλέσει κατ' επέκταση ορισμένες από τις ακόλουθες συνέπειες:
• Δυσκολίες συγκέντρωσης και χαμηλή σχολική επίδοση.
• Διαταραχές ύπνου και συχνούς εφιάλτες.
• Διατροφικές διαταραχές (ψυχογενή βουλιμία ή ανορεξία).
• Κατάθλιψη και αυξημένο άγχος.
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Παραβατική και βίαιη συμπεριφορά.
• Τάσεις αυτοκαταστροφής και αυτοτραυματισμού.
• Χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.

Αξίζει να τονίσουμε πως η ψυχολογική κακοποίηση αναφέρεται στο σύνολο των συμπεριφορών που αναφέρθηκαν παραπάνω και όχι σε μεμονωμένα περιστατικά που μπορεί να συμβούν σε κάθε οικογένεια όταν οι γονείς είναι κάποια στιγμή ιδιαίτερα φορτισμένοι συναισθηματικά.
Και επειδή ως γνωστό δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για ιδανικούς γονείς, όταν κάνουν κάποιο λάθος χειρισμό μπορούν να το παραδεχτούν, να ζητήσουν συγνώμη από το παιδί, να συζητήσουν μαζί του και να προσπαθήσουν να του εξηγήσουν τους λόγους που φέρθηκαν άσχημα και να του δείξουν πως ειλικρινά μετάνιωσαν με μια μεγάλη αγκαλιά γεμάτη στοργή, αγάπη και αποδοχή. Οι συγκρούσεις και οι διαφορές ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς είναι αναπόφευκτες, το σημαντικό είναι ωστόσο να καταλήγουν σε συμμαχία και όχι σε πόλεμο. 

Μαρίνα Κόντζηλα 
Συμβουλευτική Ψυχολόγος - Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων





Ας βγάλουν, λοιπόν, τον σκασμό οι γονείς θα έλεγα εγώ και ας προσφέρουν καθημερινά με όλη τους την καρδιά μια μεγάλη αγκαλιά στα παιδιά τους μαζί με τα όρια που θα τους θέτουν κάθε φορά, προκειμένου εκείνα να νιώθουν ασφαλή και χαρούμενα.
Δεν θέλουν λεφτά, δεν θέλουν μεγαλεία ούτε... ψυχολόγο! Αγάπη θέλουν!



Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

"Αλκυονίδες ημέρες" αγαπημένες!


Λένε ότι  οι Αλκυονίδες ημέρες εμφανίζονται συχνότερα στο δεύτερο μισό του Ιανουαρίου , ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι διαρκούν 14 ημέρες μέσα στο διάστημα 15 Δεκεμβρίου - 15 Φεβρουαρίου. Είναι ημέρες θερμές με εκτεταμένη ηλιοφάνεια στην καρδιά του χειμώνα (περισσότερα εδώ).
Ο μύθος αναφέρει ότι προσφέρθηκαν αυτές οι ημέρες στο πουλί Αλκυόνη, στο οποίο μεταμόρφωσε ο Δίας την Αλκυόνη, κόρη του θεού των ανέμων Aιόλου μετά το θάνατό της, ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα κι όχι άνοιξη. 

Πάντα είναι καλοδεχούμενες μες στην μουντάδα του χειμώνα, καθώς δίνουν μια καλή ευκαιρία για βόλτα έξω ή ακόμα καλύτερα για περιπάτους στην χειμωνιάτικη φύση με καιρικές συνθήκες σαν της άνοιξης. Είναι σαν τον φρέσκο αέρα, που εισχωρεί στο δωμάτιο όταν ανοίξουμε τα παράθυρα...


"Αλκυονίδες μέρες" όμως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τις γλυκιές, ξεχωριστές στιγμές που θα μοιραστούμε με κάποιους, τις εκπλήξεις που ίσως είμαστε τυχεροί να δεχτούμε, τις θετικές ανατροπές που πιθανόν θα μας συμβούν ή ακόμα τις λίγο εκκεντρικές επιλογές μας, προκειμένου να βάλουμε μια μικρή φωτεινή πινελιά στην καθημερινότητά μας!

Ένα παράδειγμα:
Μια βόλτα με το αυτοκίνητο προς άγνωστο προορισμό... Μπαίνεις και φεύγεις, αποφασίζοντας σε κάθε φάση της διαδρομής προς τα πού θα κινηθείς... και όπου θες, σταματάς για μια ανάσα! Φυσικά, είναι καλύτερο με παρέα και κουβεντούλα! Αρκεί να μην σε παρασύρει σε διαφόρων ειδών παραβιάσεις του Οδικού Κώδικα...!
Το έχω δοκιμάσει, αλλά ως συνοδηγός μόνο... Είναι απελευθερωτικό! Λίγος χρόνος απαιτείται να διαθέσεις και κέφι για οδήγηση σε ώρες της ημέρας που οι δρόμοι δεν είναι γεμάτοι...

(Ακούω "τετζερέδια" να έρχονται κατά πάνω μου ή κάνω λάθος;) 




@ Στο πολιτικό και κοινωνικό δελτίο καιρού μην περιμένουμε "Αλκυονίδες μέρες"! Γι' αυτό, μην χάνουμε όλες τις άλλες...



Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

" Ο Μικρός Πρίγκιπας " κλείνει τον έναν χρόνο...


"Της Γλαύκης το... Cafe" κλείνει ήδη έναν χρόνο ύπαρξης και δημόσιου λόγου!  
Δεν κατάλαβα πραγματικά πώς πέρασε...
Έχει, λοιπόν, τα πρώτα του γενέθλια, τα οποία γιορτάζει με τον Μικρό Πρίγκιπα, γιατί αυτός είναι ο αγαπημένος ήρωας της διαχειρίστριας ετούτου του διαδικτυακού χώρου!

"Ο Μικρός Πρίγκιπας" του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί είναι ένα βιβλίο που μου δόθηκε πριν πάρα πολλά χρόνια, για να "εξημερωθώ" μόνη μου...! Στην ζωή μας όμως συναντάμε ανθρώπους, που τελικά έχουν την ευθύνη της "εξημέρωσής" μας, τους οποίους δεν ξεχνάμε ποτέ, όπως φυσικά και την "τελετουργία" όλης αυτής της εμπειρίας, μαζί με τα ανεξίτηλα σημάδια της χαράς και των πληγών που άφησε αυτή στο πέρασμά της! Αυτός είναι ο πλούτος και η ομορφιά μας!

Το αγαπημένο μου απόσπασμα μέσα από το βιβλίο, που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα που γράφτηκαν ποτέ για την παιδική ηλικία (και όχι μόνο):

" Η αλεπού σώπασε και κοίταξε για κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα:
- Σε παρακαλώ... εξημέρωσέ με... του είπε.
- Θέλω, είπε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω μπροστά μου πολύ καιρό. Έχω να βρω φίλους και να μάθω ένα σωρό πράγματα.
- Δεν μαθαίνεις παρά τα πράγματα που εξημερώνεις, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν τίποτα. Αγοράζουν έτοιμα πράγματα απ' τους εμπόρους. Μα αφού δεν υπάρχουν έμποροι φίλων, οι άνθρωποι δεν έχουν φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με!
- Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να 'χεις μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα λίγο πιο μακριά από μένα, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου και δε θα δεις τίποτε. Η γλώσσα είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα όμως θα μπορείς να κάθεσαι λίγο πιο κοντά...

Την επομένη ο μικρός πρίγκιπας ξαναπήγε.
- Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού.
Αν έρχεσαι, ας πούμε, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη.
Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω.
Στις τέσσερις πια πηγαινοέρχομαι και θα ανησυχώ.
Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας.
Αν έρχεσαι όμως όποτε να ‘ναι, δεν θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της… Χρειάζεται τελετουργία.
- Τι θα πει τελετουργία; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί, είπε η αλεπού.
Είναι αυτό που κάνει τη μια μέρα να διαφέρει με την άλλη, τη μια ώρα από την άλλη.
Οι κυνηγοί ας πούμε έχουν κάποια τελετουργία. Χορεύουν κάθε Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού.
Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και μια βόλτα ως τ’ αμπέλι.
Αν όμως χόρευαν οι κυνηγοί όποτε να ‘ ναι, οι μέρες θα έμοιαζαν όλες ίδιες, κι εγώ δε θα είχα ανάπαυλα ούτε στιγμή!
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα που θα έφευγε:
- Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
- Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ όμως ήθελες να σε εξημερώσω…
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Όμως θα κλαις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Επομένως δεν κέρδισες τίποτα.
- Κέρδισα, είπε η αλεπού, κέρδισα το χρώμα του σταριού."





@ Το παραπάνω τραγούδι συνόδευσε την ψηφιακή παράσταση του  Μικρού Πρίγκιπα, που ζωντάνεψε στο Ίδρυμα Ευγενίδου το 2010. Στο τέλος το δάκρυ έγινε κορόμηλο... από μικρούς και μεγάλους...!


@  Πάνω από μία εβδομάδα άρχισε να προβάλλεται και στην Ελλάδα η ταινία του Mark Osborne "Le Petit Prince". Μια ταινία που - προσπερνώντας κριτικές - πιστεύω ότι μιλά στην ψυχή του θεατή και μας θυμίζει πόσο σπουδαίο είναι να διατηρούμε στην ζωή μας τη φαντασία και τα όνειρά μας!





Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με "εξημέρωσαν"...!

Ένα μεγάλο όμως ευχαριστώ και στους αναγνώστες αυτού του ιστολόγιου για την υπομονή τους, τα εύστοχα σχόλια και τα θερμά τους λόγια σε κάθε μου προσπάθεια να εκφράσω μέσα από εδώ σκέψεις, απόψεις και συναισθήματα! 



Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

"Στη ρωγμή του χρόνου" πάντα μόνοι...



Για "κάτι στιγμές" που δεν επιστρέφουν, χάνονται εκεί στην "ρωγμή του χρόνου", αλλά στη λήθη δεν περνούν.

Κι επειδή τα πιο ωραία "τραγούδια" της ζωής είναι εκεί στα "υστερόγραφα".













Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Ο "άγριος άνεμος" κόπασε πια...


Το "αστροπαίδι" δεν υπάρχει πια! Επέστρεψε εκεί από όπου προήλθε...
Ο "άγριος άνεμος" - από το μουσικό κομμάτι Wild is the wind - κόπασε!
Άφησε όμως πίσω του ένα σημαντικό μουσικό έργο, το οποίο επηρέασε καθοριστικά τη σύγχρονη μουσική σκηνή.

Έζησε την ζωή του με πάθος και ελευθερία και δημιούργησε με αντίστοιχη τόλμη και πολλή φαντασία!
Περισσότερες πληροφορίες αξίζει να διαβάσει κανείς στο όμορφο αφιέρωμα που ετοίμασε ο Κούνελος στο λαγούμι του!

Εδώ θα ακούσετε κάποια αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια από τον γοητευτικό καλλιτέχνη...













" Let the wind blow through your heart for wild is the wind "
 " For we're like creatures in the wind "


@ Τα παιδιά του ανέμου έχουν πάντα επιθυμίες και ανάγκες... (κλικ)


Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Επιθυμίες και ανάγκες ή το αντίστροφο;

Rafal Olbinski

Μια νέα χρονιά πήρε τα ηνία κι εμείς ακολουθούμε. Είναι η καλύτερη ίσως στιγμή  να ανιχνεύσουμε μέσα μας με προσοχή ποιες είναι οι σημαντικότερες ανάγκες μας, εκείνες που ζητούν επιτακτικά την κάλυψή τους, αφού όμως πρώτα τις διαχωρίσουμε από τις επιθυμίες μας.

Μια πρόταση, ώστε να μην μπερδεύουμε τις ανάγκες με τις επιθυμίες μας, να μην τις μετατρέπουμε σε πλαστές ανάγκες, είναι να αντιλαμβανόμαστε για κάθε τι αν συμφωνούν απόλυτα η καρδιά, ο νους και το σώμα. Μόνο τότε μια επιθυμία μπορεί να ταυτιστεί με μια ανάγκη. 

Επιθυμία σημαίνει απόλαυση, ενώ ανάγκη είναι οτιδήποτε εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενο. 

Έτσι, προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες και στη συνέχεια έπεται η ικανοποίηση κάποιων επιθυμιών μας, λαμβάνοντας πάντα υπόψη μας ότι αυτή η ικανοποίηση δεν θα βλάψει αμετάκλητα και με οποιονδήποτε τρόπο εμάς τους ίδιους ή τους άλλους γύρω μας. 

Για να φτάσουμε να διακρίνουμε ανάγκες και επιθυμίες μέσα μας,  σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, αφού απαιτεί συνεχή παρατήρηση του εαυτού μας και των αντιδράσεων του κάθε φορά που επαναλαμβάνονται, δηλ. μια καλή γνωριμία με εμάς τους ίδιους, των θετικών και αρνητικών πλευρών μας ως προσωπικότητες και την αποδοχή τους. Εννοείται ότι όλο αυτό πρέπει να το θέλουμε, ειδάλλως δεν έχει κανένα νόημα η οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία. Και για να το θελήσουμε είναι απαραίτητη η διαπίστωση ότι χρειάζεται να περάσουμε  κάπου αλλού από εκεί που βρισκόμαστε.

Μια ήρεμη γωνιά στον χώρο μας, αγαπημένο ποτό ή ρόφημα, ίσως με συντροφιά τη μουσική και ας κάνουμε την αρχή...






Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

"Blue Moon" για το τέλος των εορτών


"Blue moon" και άλλα ατμοσφαιρικά τραγούδια για το τέλος των εορτών, ώστε να διατηρήσουμε μέσα μας λίγο ακόμα αυτή την ξεχωριστή αίσθηση, που μας προσφέρουν συνήθως αυτές οι λαμπερές ημέρες ή θέλουμε να μας προσφέρουν, διότι δεν είναι πάντα δυνατό για όλους να είναι κάτι ιδιαίτερο η γιορτινή περίοδος! 
Να μεταβούμε, λοιπόν, πιο ήπια στην καθημερινή ρουτίνα και την άχρωμη επόμενη περίοδο, στην οποία μπορούμε πάντα να παρέμβουμε από μόνοι μας με μικρές πολύχρωμες πινελιές...
Για να μην χαλάσω το ταξιδιάρικο ύφος της προηγούμενης ανάρτησης, συνεχίζω με Rod Stewart... Από την γλυκιά και χαρακτηριστικά βραχνή φωνή του ακούμε παρακάτω τρυφερά και "ταξιδιάρικα" τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών και ένα μόνο δικό του. 
Καλή σας ακρόαση!  










Σαν ευχές για όλους οι παρακάτω στίχοι...
"Fill my heart with song
And let me sing forevermore
You are all I long for"

"If Loving You Is Wrong I Don't Want to Be Right" 
 
"Take me in, into your darkest hour
And I’ll never desert you
I’ll stand by you"