Εφόσον υπάρχει πάντα ένα τραγούδι...

Ακολουθεί ένα από τα συνηθισμένα (εδώ) μουσικά διαλείμματα, όμως με μικρή συντροφιά λίγα λόγια του Βρετανού φιλόσοφου Μπέρτραντ Ράσελ, τα οποία θεωρώ ότι ταιριάζουν στον δικό μου τρόπο σκέψης. Μουσική, λοιπόν, και ελαφριά "τροφή" του νου...

Τα τραγούδια θα προηγηθούν αυτή την φορά αφενός για να προετοιμάσουν το μυαλουδάκι να δεχτεί ό,τι θα χρειαστεί να επεξεργαστεί (κι αν το επιθυμήσει φυσικά) κι αφετέρου για να "σπάσουμε" εδώ πέρα το "κατεστημένο" του καφενέ, όπου η μουσική ακολουθεί τα κείμενα. Κακές συνήθειες και τούτες...!

 

Με αγάπη από τον Χατζηδάκι το πρώτο...

Άσχετα εντελώς τα επόμενα...

Και... η "τροφή" που λέγαμε!

"Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η αβάσταχτη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους."

"Σε όλα τα θέματα, είναι υγιές, πότε-πότε, να κρεμάς ένα ερωτηματικό στα πράγματα που θεωρείς από καιρό δεδομένα."

"Δημοκρατία είναι η διαδικασία με την οποία διαλέγουμε αυτόν στον οποίο θα ρίξουμε το φταίξιμο."

"Ο συλλογικός φόβος ερεθίζει το αγελαίο ένστικτο και τείνει να προκαλεί το μένος εναντίον αυτών που δεν θεωρούνται μέρος της αγέλης."

"Το κυνήγι της εξουσίας γεννήθηκε από τον φόβο. Εκείνος που δεν φοβάται τους ανθρώπους δεν έχει την ανάγκη να τους εξουσιάζει."