Ακούμε ραδιοφωνική μουσική και πώς;

Και κάπου εδώ, σιγά-σιγά, κλείνει ο κύκλος των θερινών διακοπών για τους περισσότερους και η πολυπόθητη χαλαρότητα, αν και η περίοδος αυτής της "χαλαρότητας" ήταν γεμάτη με δυσάρεστες καταστάσεις σε πολλά επίπεδα. Έτσι, λοιπόν, η ζωή συνεχίζεται κι εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι τελικά για όλα, θέλουμε δε θέλουμε. Αυτό είναι όμως η ζωή και το μόνο που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να παραμένουμε απαθείς και μοιρολάτρες.

Με την ευκαιρία της νέας περιόδου (πάντα απαιτητικής) που ξεκινά και με αφορμή ερωτήματα αναγνώστη σχετικά με το ραδιόφωνο επανέρχομαι στο θέμα για το οποίο έχω ξαναγράψει. Οι ραδιοφωνικές εκπομπές μόνο με μουσική νομίζω ότι είναι η καλύτερη συντροφιά στις ώρες μικρής ανάσας από τις υποχρεώσεις που είναι σε διαρκή διεκδίκηση μεγάλου μέρους της καθημερινότητάς μας από εδώ και πέρα. 

Το ζήτημα είναι όμως τι είδους ραδιόφωνο προτιμά ο καθένας; Η ποικιλία είναι τεράστια πλέον τόσο στους συμβατικούς σταθμούς των FM όσο και των Webradios (ιντερνετικών σταθμών).

Πώς επιλέγετε τον σταθμό που θα ακούσετε; Μέσα από πρόταση φίλων ή με προσωπική αναζήτηση στο διαδίκτυο ή στις ραδιοσυχνότητες του κλασικού ραδιοφώνου;

Ποιο θα ήταν το χαρακτηριστικό ενός σταθμού συμβατικού ή ιντερνετικού που θα σας έκανε να σταθείτε και να τον ξεχωρίσετε από πολλούς άλλους;

Μήπως βαριέστε το ψάξιμο γενικά, οπότε προτιμάτε να ακούτε τον ίδιο σταθμό ακόμα κι όταν βάζει σε επανάληψη τις ίδιες λίστες τραγουδιών (κοινώς κονσέρβα);

 

@ Απαντά όποιος κάνει κέφι με βάση τη δική του εμπειρία μα και ανθρώπων που συναναστρέφεται, ώστε να υπάρξει μια υποτυπώδης εικόνα του τι συνηθίζεται γενικά στον χώρο των ακροατών. Δικές μου εμπειρίες θα μεταφέρω στα σχόλια, αν θα κατατεθούν φυσικά.

@ Αν επιθυμεί κάποιος να προσθέσω κι άλλη ερώτηση στο κείμενο της ανάρτησης, μπορώ να το κάνω εφόσον ζητηθεί.

 

👀 Πρόσθετα ερωτήματα και από άλλους αναγνώστες...

     -  Πόσο χρόνο αφιερώνετε στην ακρόαση κάποιου ραδιοφωνικού σταθμού;

     -  Τι είδους εκπομπές προτιμάτε;  (από τον Γιάννη)

 

Αυγουστιάτικη ομορφιά και μόνο!

Δυο πολύ όμορφα ποιήματα για τον πιο γλυκό μήνα του καλοκαιριού, που ακόμη διανύουμε. Μόνο αριστοτεχνικά ταιριασμένες λέξεις, εικόνες και σκέψεις από δύο μετρ του είδους... Ούτε γκρίνιες ούτε σχόλια ούτε τίποτα. Μα τίποτα. Προς το παρόν σιωπή.

Ας απολαύσουμε μόνο!

Γεγονός του Αυγούστου

Έφερνα γύρους μες στον ουρανό και φώναζα

Με κίνδυνο ν' αγγίξω μιαν ευτυχία

Σήκωσα πέτρα και σημάδεψα μακριά

Μιλημένη από τον ήλιο η Μοίρα

Έκανε πως δεν έβλεπε

Και το πουλί του κοριτσιού πήρ' ένα ψίχουλο θαλάσσης

και αναλήφτη.

                      Οδυσσέας Ελύτης, Το Φωτόδεντρο και η 14η Ομορφιά (1971)

 

Αυγουστιάτικος Άνεμος

Είναι τόση η γαλήνη, που δεν ξέρω αν υπάρχουν 

καρδιές χωριστές – τόσα μάτια, όσα βλέπουν 

αυτή τη στιγμή : ζώα, ψάρια, φυτά και πουλιά 

κι’ αδερφοί το στερέωμα, πάμφωτο, διάφανο, ανάμεσα

στην κάτασπρη γύρη του. 

Νιώθω μέσα στο στήθος μου  

την καρδιά μου νερό που χορεύει και νιώθω  

σα νάμαι ένας διάττοντας που πέφτοντας στάθηκε 

για λίγο μετέωρος και γύρισε πάλι, φωτεινός και 

χαρούμενος, προς τα πάνω. 

Ψυχή μου! Τι σε θέλω ψυχή μου; 

Τί κάθεσαι και  

δε γίνεσαι μέλισσα; Δυο γραμμούλες φωτός, 

δυο αστεράκια οι κεραίες σου – πέταξε, πρόλαβε, τρέξε, 

ένα γύρο, δυο γύρους, τρεις γύρους, να φέρεις 

φωτιά στην κυψέλη σου. 

Ψυχή μου, χαρά μου, τί κάθεσαι μέλισσα; 

Άνοιξαν όλα τα λουλούδια του σύμπαντος.

                                 Νικηφόρος Βρεττάκος, Το Βάθος του Κόσμου (1961) 

 

 

 

 

 

Μια ψυχρολουσία για να ξυπνήσουμε...

Μια και αυτές τις μέρες γίνεται πάλη για την ελεύθερη πρόσβαση στο αλμυρό νερό - βλ. παραλίες δίχως ξαπλώστρες κλπ., είπα να αφιερώσω μια ανάρτηση στο πολυπόθητο νερό. Χαμός και πάλι, αν και αργοπορημένα θα έλεγα. Φυσικά σε αυτόν τον τόπο αν δεν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, δεν κουνιέται φύλλο. Έστω κι έτσι, μια και έχει μετατραπεί η φάση σε εμποροπανήγυρη και μάλιστα πανάκριβη, βγαίνουν στο φως τα αίσχη. Δεν είπαμε να μην υπάρχουν καθόλου οργανωμένες παραλίες για όποιον το κάνει κέφι, μα να υπάρχουν και εκτεταμένα σημεία τους για όσους γουστάρουν να κάνουν τις βουτιές τους ελεύθεροι κι ωραίοι. Η ασυδοσία και η μαγκιά σε βάρος άλλων βλάπτει και απαγορεύεται!

Μου φαίνεται είναι απαραίτητη για όλους μας μια βουτιά σε παγωμένα νερά, μήπως και ξυπνήσουμε από τον λήθαργο στον οποίο βρισκόμαστε! Να πάψουμε να στεκόμαστε μακάριοι απέναντι στην τόση ηλιθιότητα.


Μερικά που μου άρεσαν (από Γνωμικολογικόν) για το νερό και ίσως φανούν χρήσιμα...


Δεν έχει σημασία αν το νερό είναι ζεστό ή κρύο, αν, ούτως ή άλλως, είσαι υποχρεωμένος να βουτήξεις και να περάσεις μέσα απ’ αυτό.

Pierre Teilhard de Chardin , 1881-1955, Γάλλος Ιησουίτης & Φιλόσοφος


Όπως η ροή του νερού διαμορφώνεται από τη μορφολογία του εδάφους, έτσι και η ροή της νίκης διαμορφώνεται από τις ενέργειες του αντιπάλου.

Σουν Τζου , ~5ος αιών π.χ., Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής


Αν ο αντίπαλος σου επιτίθεται με φωτιά, αντιμετώπισέ τον με νερό, με το να γίνεις εντελώς ρευστός και ευκίνητος. Το νερό, από τη φύση του, ποτέ δεν συγκρούεται και δεν συντρίβεται σε κάτι. Αντίθετα, καταπίνει κάθε πλήγμα, χωρίς να πάθει τίποτα.

Morihei Ueshiba , 1883-1969, Γιαπωνέζος ιδρυτής του Aikido


Ο ένας κοιτάζει το νερόλακκο και βλέπει τη λάσπη, ο άλλος βλέπει μέσα του τα άστρα που αντανακλώνται.

Εμμάνουελ Καντ , 1724-1804, Γερμανός φιλόσοφος


Το στάσιμο νερό είναι θολό και βρόμικο, ενώ το τρεχούμενο είναι καθαρό και γεμάτο ζωή.

Ανώνυμος


Η θεραπεία για όλα είναι αλμυρό νερό: ιδρώτας, δάκρυα, ή η θάλασσα.

Karen Blixen , 1885-1962, Δανέζα συγγραφέας

 

💧 Μουσική με "λάμψη", αφού καλοκαίρι είναι ακόμα και την έχουμε ανάγκη στη μουντή καθημερινότητα...

 

Με δύο πανσέληνους δεν ανησυχούμε

Καλό μήνα εύχομαι και μάλιστα ας είναι καλύτερος από τους προηγούμενους θερινούς. Είναι ο τελευταίος και πάντα καταϊδρωμένος, μια και οι περισσότεροι παίρνουν τις ημέρες ανάπαυλας που τους αναλογούν. Όμως είναι και ο μήνας που πολύ σπάνια έχει δυο φορές πανσέληνο, η μία στην αρχή του και η άλλη στο τέλος του, μοιάζει με φυλαχτό...! Έτσι, είπα να κάνω μία ανάρτηση με πολλή μουσική και δίχως ιδιαίτερες γκρίνιες, εκτός από μία μικρή στη συνέχεια.

Η μικρή γκρίνια, λοιπόν, αφορά σε κάτι που παρατήρησα και φέτος όπως και τα τελευταία χρόνια λίγο πριν τον ιό της συμφοράς. Εδώ στα Βόρεια που βρίσκομαι υπάρχει τουρισμός, όμως όχι όπως στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας, όπου κατά κύριο λόγο προέρχονται από Δυτική, Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, Αμερική ή Ασία. Συχνοί πελάτες ήταν πάντα Βαλκάνιοι, κυρίως Ρώσοι, Ρουμάνοι, Σέρβοι και Βούλγαροι. Φυσικά κι έρχονται και από άλλες χώρες της Ευρώπης αλλά αισθητά λιγότεροι. Αρκετά χρόνια επιλέγουν τον τόπο για τις διακοπές τους και Τούρκοι. 

Είπα πολλά αλλά δεν πέρασα στην ουσία που εστιάζει στην παρουσία των Βουλγάρων, οι οποίοι έχουν κάνει κυριολεκτικά κατάληψη πλέον. Πριν περίπου δέκα χρόνια ταξίδευαν κάνοντας μονοήμερες εκδρομές προς τις θάλασσες μας με αυτοκινητάκια παλιά και φθαρμένα, με φαγητά που κουβαλούσαν μαζί τους και όλα μετρημένα. Τώρα όλα έχουν αλλάξει εντελώς, καθώς κυκλοφορούν με σούπερ αυτοκίνητα, μένουν σε ξενοδοχεία - αρκετά από αυτά έχουν κατασκευαστεί από πατριώτες τους, ζουν σχετικά πολυτελώς και το σημαντικότερο είναι ότι αγοράζουν γη και ακίνητα σωρηδόν (όχι μόνο αυτοί). Τι γίνεται τελικά στη Βουλγαρία; Τόση πραγματική ανάπτυξη και ευημερία έχουν ή ζουν κι αυτοί το όνειρό τους; 

Πάντως, υπάρχουν τελικά κι άλλοι τρόποι για να κάνει έναν τόπο δικό του κάποιος ή κάνω λάθος; Αν βέβαια αναλογιστεί κανείς τις μάχες που δόθηκαν εδώ πάνω μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων γι' αυτά τα εδάφη. Εννοείται ότι έχουμε ειρήνη και συνεργασία πια και όλα αυτά είναι αποδεκτά και χρήσιμα, αλλά δεν μπορεί να μην κάνεις μερικές σκέψεις όταν σε κάθε βήμα στον δρόμο βλέπεις πλήθος βουλγάρικων πινακίδων σχεδόν ισάριθμων με τις ελληνικές. Τότε παύεις να λες το γνωστό παιδικό OMG μα... O - BG !

Α, και ρατσίστρια δεν είμαι ούτε υπέρ του κακώς εννοούμενου εθνικισμού, προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης.

😎 Πάμε για μουσική (με ποικιλία) που υποσχέθηκα και ας μην ανησυχούμε, αφού όλη η Ελλάδα πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας και μάλιστα σε πολλές διαφορετικές εθνικότητες...