"Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη"

Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά

Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ’ τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν τις Κυριακές τα γιορτινά τους

Τις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό
ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους

Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη
του σύμπαντος αρρώστια και πληγή
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους

Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά

 

Στίχοι Νίκου Γκάτσου και σύνθεση Μάνου Χατζιδάκι. Ένα από τα κείμενα, επίσης, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας των φετινών Πανελλαδικών Εξετάσεων.

Υπέροχοι στίχοι και μελοποίηση! 

 

'Ομως πώς να μη δακρύσουν τα παιδιά, βρε "γομάρια" του κόσμου ετούτου; 

Που άλλα τα έχετε κλεισμένα στη "γυάλα" μιας πλαστής πραγματικότητας και τα ετοιμάζετε να γίνουν "ρομποτοειδή" ανδρείκελα που θα συμφέρουν, κι άλλα τα έχετε παραπεταμένα στου πολέμου τη φωτιά, την απόλυτη φτώχεια και την απάνθρωπη εκμετάλλευση; 

Πώς να μη δακρύσουν τα παιδιά, ό,τι πιο τρυφερό, όμορφο κι ελπιδοφόρο έπλασε η φύση, όταν καθένας με εξουσία (παντός είδους) στα χέρια του κοιτά πάντα πώς θα σκιάσει ό,τι πιο φωτεινό υπάρχει στη γη; 

Δε θέλησε ποτέ να λάβει σοβαρά υπόψη του, ο κάθε αχρείος εκμεταλλευτής, ότι το δάκρυ κρύβει την ελπίδα, το άσβεστο φως και τη δύναμη της ανατροπής! 

"Παπάρα", ε, "παπάρα", διαστρεβλωτή πνευμάτων και ψυχών!

 

@ Συγχωρήστε με, αγαπητοί αναγνώστες, για τους άσχημους χαρακτηρισμούς, όμως μόνο αυτοί μου ταιριάζουν, για να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι.

 

 

Ως προς τη μουσική συνοδεία αυτής της ανάρτησης δεν επέλεξα την κλασική απόδοση του τραγουδιού από τον αρχικό ερμηνευτή (Νταλάρα), αλλά εκείνη που θεωρώ ότι είναι η πιο κατάλληλη για μένα. Πρόκειται για την απόδοση του τραγουδιού από την αστροφυσικό και μονωδό Φιόρη - Αναστασία Μεταλληνού, υπεύθυνη επικοινωνίας στο Κέντρο Επισκεπτών Θησείου, την οποία γνώρισα από κοντά στο Αστεροσκοπείο Πεντέλης (δυστυχώς όχι στο Αστεροσκοπείο Αθηνών στο Θησείο που μου αρέσει επίσης πολύ). Εκεί, πριν λίγα χρόνια, μας έφερε για πρώτη φορά (ήμουν και συχνός επισκέπτης...) σε επαφή με τους ήχους του σύμπαντος... "τα τραγούδια της Γης", όπως τα ονομάζουν οι επιστήμονες. 

Όπως είπε σε κάποια συνέντευξή της η ίδια για τη σχέση Μουσικής και Αστρονομίας: 

"Αν ανατρέξουμε στην ελληνική μυθολογία θα συναντήσουμε την Ουρανία, την μούσα της Αστρονομίας, ανάμεσα στις μούσες της ποίησης, του θεάτρου, της μουσικής , του χορού. Στην Πυθαγόρεια σκέψη η αστρονομία και η μουσική συνδέονται άρρηκτα μέσω των αρμονικών σχέσεων των αριθμών που περιγράφουν τα μουσικά διαστήματα ή τις κινήσεις των πλανητών, μια σχέση που εκφράζεται από την ιδέα της «μουσικής των σφαιρών». Κατά τον Πλάτωνα η Αστρονομία και η Μουσική θεωρούνται «αδελφές» επιστήμες." 

 

 

 

 Υ.Γ.

Θα ήθελα πολλαπλάσια πράγματα να πω και να σχολιάσω εδώ, όμως θα το πράξω ίσως στη συνέχεια με δόσεις, διότι όλα μαζί μού προκαλούν ασφυξία...

 

 

Μερικά "δανεικά", διάσπαρτα κι αγύριστα

Andre Kohn

Μερικά διάσπαρτα από την ευρηματική συγγραφέα - και αγαπημένη - Αλκυόνη Παπαδάκη. Είχαν λείψει εδώ μέσα τα γλυκά μελαγχολικά της λόγια ποτισμένα από τη ζωή και την επίπονη εξερεύνηση του εσωτερικού μας κόσμου.

💗 Και... μουσικές στάσεις ενδιάμεσα για ξεκούραση ή συντροφιά στην ανάγνωση!

 

"Αυτός ο κόσμος ο κερατάς- μου ‘λεγε μια φορά η φίλη μου η Βιργινία – λες κι είναι καμωμένος μόνο γι’ αυτούς που ξέρουν να καταπατούν. Γι’ αυτούς που στήνουν ταμπέλες. Που κάνουν περιφράξεις και βάζουν μέσα άγρια σκυλιά για φύλακες. Αυτός ο κόσμος ο κερατάς λες κι είναι καμωμένος, μόνο για μπρατσωμένες ψυχές."

"Τα κύματα σ’ οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν. Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένη στο θυμό τους. Κάποιοι όμως είναι τυχεροί. Στ’ άδεια κοχύλια της ψυχής τους οι Γοργόνες κρύβουν τα τραγούδια τους. Κάποιοι… δε θα τους βρεις σε κάθε βήμα σου…"

 

"Το μόνο που κερδίζεις όταν νοιάζεσαι συνέχεια τους άλλους, είναι να κάνεις άσκοπους σταθμούς. Προχώρα, μανάρι μου, και μη φλυαρείς. Αυτοί που δεν μπορούν να σε ακολουθήσουν είναι μάταιο να προσπαθείς να τους πείσεις. Κι αν υποκριθούν μια στιγμή πως σε κατάλαβαν, αυτοί είναι που θα στη φέρουν χειρότερα. Να δίνεσαι, αλλά να μην σκορπίζεσαι."

"Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου, πως οι «άλλοι» κάποτε θ αλλάξουν.
Ξέχνα την, να χαρείς.
Οι «άλλοι» την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα.
Εσύ ν αλλάξεις ρότα. Τώρα. Αν μπορείς. Αν δεν μπορείς, τουλάχιστον μη θορυβείς…"

 

 

 

"Σκέφτομαι… Σκέφτομαι… Γιατί να μην έχουν οι άνθρωποι ουρά, Νανώ; Μη γελάς. Θα την κουνούσαν όπως τα σκυλιά και θα καταλαβαίναμε από μακριά τις προθέσεις τους. Σου είπα, μη γελάς…"

 

"Ό,τι επιλέγεις ο ίδιος, πρέπει να το αντέχεις. Να το φτάνεις μέχρι το κουκούτσι. Αλλιώς είναι λιποταξία. Κι όταν φτάσεις πια στο τέλος, όταν δεις όλο το έργο, τότε, αν έχεις κέφι, ρίξε και μια μούντζα στα μούτρα σου. Έτσι, σαν...παράσημο!" 

 

 

"Καλύτερα να είσαι μόνος σου… παρά με το λάθος άνθρωπο!
Μπορεί αύριο το πρωί να ξυπνήσεις… και πάλι μόνος…
Μπορεί το βράδυ να μην κοιμήθηκες μέσα σε μια αγκαλιά…
αλλά πολύ κρίμα σε εκείνους… που ξυπνούν και δεν ξέρουν πού βρίσκοντα!"

 

"Μη βιάζεσαι να ξεπουλάς σε μικροπωλητές το θησαυρό που έχεις μαζέψει στην ψυχή σου. Όση ανάγκη και να ΄χεις. "Μη δίνετε τα άγια στα σκυλιά¨, έλεγε ο Χριστός. Μεγάλη κουβέντα."

 

 

  

Και το καλό στο τέλος...

 

"Ταιριάζουν αυτοί. Φορούν το ίδιο άρωμα στην ψυχή."

 

 

 

Ένα τραγούδι να θυμίζει καλοκαίρι

Αρχή της πιο φωτεινής, θερμής μα ράθυμης και πιο ερωτικής εποχής του χρόνου. Από σήμερα μπορούμε να ευχηθούμε πλέον "καλό καλοκαίρι".  Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την εξέλιξή του, όμως οφείλουμε να κάνουμε την ευχή.

Ας κάνουν την εισαγωγή του μικροί θησαυροί αγαπημένων ποιητών κι έπειτα αναλαμβάνει η μουσική.

"Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει."

                                                                Καβάφης

"Όμορφη, Θε μου, που ‘ναι η πλάση,
μύρια ποτήρια του νερού
φρεσκοπλυμένα, σκουπισμένα
στο περιγιάλι αστράφτουνε.

Απ’ όλα πίνω το γαλάζιο,
κι ακόμη, γιε μου, να μεθύσω."

 

                          Ρίτσος 

"Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στων Αρχαγγέλων τη σκιά
Στην ερημιά του φεγγαριού
στο κυματάκι του γυαλού"

 

                          Ελύτης 

 

 Και... πάμε στο θέμα μας τώρα!

Ποιο μουσικό κομμάτι - ελληνικό ή ξένο ή και τα δύο - σας θυμίζει καλοκαίρι; 

 

Κάνω την αρχή αναρτώντας (για δεύτερη φορά) δύο μουσικές μου επιλογές (μία ελληνική και μία ξένη) που τις έχω συνδέσει έντονα με αυτή την εποχή. 

 

 

 

 

@ Η ιδέα για τούτη την ανάρτηση είναι δανεική από το Αντικλείδι...

 

@ Οι πίνακες ζωγραφικής είναι του Vicente Romero