Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Η χρονιά κι ο κόσμος με μια άλλη ματιά...


Για το νέο έτος λίγα τα λόγια κι εύχομαι περισσότερα να είναι τα έργα από όλους μας! Από λόγια "χορτάσαμε" από ουσιαστικά έργα "πεινάσαμε"...

Έτσι, μία είναι η ευχή της νέας χρονιάς για όλους μας, με αφορμή τη συμμετοχή μου στο αγαπημένο συμπόσιο που προηγήθηκε...

Ας είναι κάθε μέρα ένα θαύμα!
Αν δει κανείς κατά αυτό τον τρόπο την κάθε μέρα, θα αντικρίσει τον κόσμο και την ζωή με άλλα μάτια!
Θα αναγνωρίσει ότι η κάθε μέρα είναι ένα δώρο που του έχει δοθεί από την φύση και θα αισθάνεται ευτυχής.

Μέσα από τις αντιθέσεις θα δημιουργεί τις πιο ευφάνταστες συνθέσεις, θα πλάθει με σοφία την ομορφιά γύρω του, παραμερίζοντας συνειδητά τις αδυναμίες του ή των άλλων, αντιλαμβανόμενος πόσο μικρός είναι στο σύμπαν μα και πόσο μεγάλος μπορεί να γίνει...

Τότε, τόσο τα λόγια όσο και τα έργα του θα φτάσουν να είναι εξίσου ουσιαστικά!


@ Τέλειωσε το "μάθημα" για σήμερα και για το 2018 που μας άφησε και το αφήσαμε...






 Καλή Χρονιά! 

2019


Ας είναι γόνιμο το "ταξίδι" μας στο νέο έτος!


Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Κάθε μέρα ένα θαύμα



Έλα πιάσε μου το χέρι, είπε στον Ατομισμό η Προσφορά,
νά βγεις από σένα και νά μπεις στη χαρά!
Νιώσε όσα φέρω προς τους άλλους,
τη μιζέρια σου να διώξουμε κι όλους τους αντιπάλους!
Ανοιχτόκαρδη Προσφορά, πήρες τον Ατομισμό απ’ της δουλείας τη φθορά!

Κοιμάσαι ακόμα, είπε η Αλληλεγγύη στην Αδιαφορία,
μα καλά, ποτέ δε σου γεννήθηκε καμία απορία;
Ξύπνα, κι έλα πιο κοντά μου,
το άδειο σου πουκάμισο να γίνει η ομορφιά μου!
Φιλεύσπλαχνη Αλληλεγγύη, ανέλαβες να γιάνεις τον ασθενή Αδιαφορία!

Άφησε το παγερό κουτί σου, είπε στον Φόβο η Αγάπη,
θαρρείς χαιρέκακα την έλλειψή σου μιαν απάτη!
Από τη ζεστασιά μου πάρε λίγη,
τα πρώτα βήματα να γίνουν χωρίς όρους κι όρια προς τη γαλήνη!
Ακριβοθώρητη Αγάπη, στον Φόβο έδειξες της κόλασης τ’ αντίθετο το μονοπάτι!

Πάμε παρέα, είπε το Θαύμα στων Εορτών το Πνεύμα,
δε χρειάζεσαι τίποτ’ άλλο παρά ένα δικό μου νεύμα!
Να πλημμυρίσει η πλάση με το φως της μαγικής στιγμής,
της μοναδικής μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, που θες για πάντα να σταθείς!
Όμως η κάθε μέρα είναι ένα Θαύμα, κι εσύ το ξέρεις, χρυσό μας Πνεύμα!




@ Βασισμένο στο ποιητικό είδος του Λίμερικ, χωρίς έντονο εδώ το στοιχείο της σάτιρας.
Πληροφορίες για τα Λίμερικ εδώ... 





@ Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 22ο Συμπόσιο ποίησης της φίλης Αριστέας με θέμα γενικά το Πνεύμα των Χριστουγέννων και όχι συγκεκριμένες λέξεις αυτή την φορά. Να είναι καλά και να προσφέρει όσο ακόμα της κάνει κέφι!
Το ποίημα δεν έχει αξιώσεις σχολίων, καθώς δεν προτιμήθηκε από κανέναν, όμως αναρτάται εδώ για να είναι στο αρχείο του ιστολόγιου. 
Βασικά έπαιξα με τις λέξεις, τις αντιθέσεις και τις συνθέσεις των εννοιών. Αυτά.





Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

"Τι συμφέρει στον άνθρωπο"


  7ο απόσπασμα, 3η πράξη 1η σκηνή (να ζεις, να μη ζεις)
[...]

ΑΜΛΕΤ

Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.
Τι συμφέρει στον άνθρωπο
Να πάσχει, να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές
από μια μοίρα πού τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος
ή να επαναστατεί. Να αντισταθεί
στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων
Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο
Να κοιμηθείς και να κοιμηθούν
όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος
Να μη ξυπνήσουν πια ποτέ. Αυτόν τον ύπνο
να εύχεσαι για σένα. Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς
Κι αν στον ύπνο σου έρθει ένα όνειρο;
Τι θα είναι αυτό το όνειρο; Μετά τον αιώνα τού σώματος
ποιος ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα; Πώς ονειρεύεται
ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς.
Και ζεις. Και ή πανωλεθρία διαρκεί ζώντας
από την ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ
Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι.

Ποιος προτιμάει να ζει ρημάζοντας μέσα στον χρόνο
Να τον αδικεί ό ισχυρός να τον συντρίβει ο επηρμένος
να ερωτεύεται να εκλιπαρεί τον αδιάφορο να ανέχεται
την ύβρι της εξουσίας τη νύστα του νόμου
Να νικά ο ανάξιος τον άξιο. Που η άξια του η ίδια
τον έχει από πριν νικήσει. Ποιος θα άντεχε
να κουβαλάει το ασήκωτο βάρος της ζωής να σέρνεται
να ερημώνει, να στραγγίζει ιδρώτας η ψυχή του
αν δεν ήταν ο τρόμος. Γι’ αυτό πού στέκεται εκεί
Εκεί που αρχίζει ο θάνατος. Σ’ αυτήν την άγνωστη γη
που σε κανέναν ορίζοντα μακριά κανείς. Ποτέ δεν είδε
Κι εκείνοι που ξεκίνησαν και φύγαν ποτέ
δεν ξαναφάνηκαν στην πύλη. Ο φόβος
ταράζει την θέληση και θέλεις
να είναι ο εχθρός σου γνώριμος παρά να δεις
να έρχεται καταπάνω σου το αγνώριστο. Η συνείδηση
μας κάνει όλους δειλούς. Η φύση δεν της έδωσε
μια λειτουργία θανάτου δεν έχει όργανο για το άγνωστο
Άστραψε η απόφαση κι αμέσως την σβήνει την θαμπώνει
η υγρασία της σκέψης. Και τα έργα τα μεγάλα
που γι’ αυτά γεννήθηκες. Μονάχα γι’ αυτά γεννήθηκες
δεν τα τολμάς. Θρύβουν, χάνονται.
Ποτέ δεν θα ονομασθούν πράξεις.


                                            Άμλετ, πρίγκηπας της Δανίας,
                              μτφρ Γιώργος Χειμωνάς, Κέδρος




Ο καθένας μπορεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις στους προβληματισμούς και τα ερωτήματα του σαιξπηρικού ήρωα, που τελικά αποτελούν ανησυχίες του ανθρώπου. Ειδικά όταν διαπιστώσει στην πορεία της ζωής του ότι "κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο" (φράση από το ίδιο σαιξπηρικό έργο) στο οποίο κατοικεί. Πάντα υπάρχει αυτό το σάπιο στον κόσμο κι εκείνος κάτι πρέπει να το κάνει αυτό, κάπως θα πρέπει να το διαχειριστεί...

Ευχή και δώρο μαζί τούτων των ημερών μα και όλου του χρόνου η αυτογνωσία. Ένα πολύ ισχυρό εργαλείο στα χέρια του ανθρώπου μα εξίσου δύσκολο στην χρήση του. 
Το παν είναι να αρχίσει να το δοκιμάζει κανείς, έστω δειλά δειλά στο ξεκίνημα κι έπειτα να προχωρήσει αργά και με ευγένεια απέναντι στον εαυτό του. Έτσι θα αποδώσει κι αυτό άξιους καρπούς που θα προσφερθούν στους άλλους πάντα για το καλό.






 Καλά Χριστούγεννα!
Χρόνια πολλά!

 

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

Μια αφιέρωση σε εκκρεμότητα...


Από αφιερώματα σε αφιερώσεις το πάω τον τελευταίο καιρό, αλλά... αυτά είναι!
Πριν από λίγες μέρες η αγαπημένη φίλη Μαρία από το Απάγκιο συγκέντρωσε την παρέα της μπλοκογειτονιάς με έναν μαγικό τρόπο σε ένα "τραπέζι" γεμάτο πνεύμα...!
Ιδού για όσους δεν το έχουν δει:


Η υποδοχή της ως οικοδέσποινα ήταν θαυμάσια, γεμάτη πολλά καλούδια με μπόλικη δόση χιούμορ, έξυπνες ιδέες κι εύστοχες επιλογές, πιο εύστοχες πεθαίνεις!
Το "μενού" περιελάμβανε τις μοναδικές "νοστιμιές" που έχει να προσφέρει ο καθένας από την παρέα και όλα "σερβιρισμένα" με ιδιαίτερη μαεστρία από τη μεγάλη "σεφ" της διαδικτυακής γειτονιάς!

Προσωπικά θέλω να την ευχαριστήσω και από τον δικό μου χώρο για την ιδιαίτερη τιμή που μου έκανε με την αναφορά της, η οποία δείχνει για άλλη μία φορά ότι δίνει σημασία στον άνθρωπο κι έχει την έννοια του, χωρίς να στέκεται μόνο στην επιφάνεια!
Θα ήθελα πολύ να ανταποδώσω με μια δημιουργική κίνηση από μέρους μου, όμως δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος (ξέρω επαναλαμβάνομαι βαρετά...), για να βγει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. 
Οπότε προσφέρω κάτι που είναι στα μέτρα μου ετούτη την περίοδο... 
Μα τι άλλο φυσικά; 
Ένα μουσικό κομμάτι! 
Μάλιστα, υπήρχε έτσι κι αλλιώς σε εκκρεμότητα μέσα από την αναφορά της Μαρίας πάνω στην εικόνα που είχε επιλέξει για μένα στην ανάρτησή της!

Δικό της, λοιπόν...!
Και... δικό σας (όπως λέει κι εκείνη)!


Queen ζήτησε, Queen θα έχει...! 



Μπορείτε να το αφιερώσετε με τη σειρά σας 
στην "αγάπη της ζωής σας" 
μα και σε όλους εκείνους που αγαπάτε βαθιά!
(Όπως έκανε ο Freddie με το συγκεκριμένο τραγούδι για τη γυναίκα που αγάπησε αληθινά και του στάθηκε μέχρι το τέλος.)



Καλές Γιορτές!


@ Αμάν, ξεχάστηκα...! 
     Η εικόνα της ανάρτησης "κλεμμένη" από την Μαρία!

 

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

Ένα μουσικό αφιέρωμα στον χειμώνα


Τώρα πλέον μπορούμε να πούμε "Καλό χειμώνα"!
Οι θερμοκρασίες των ημερών και οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν.
Ο καιρός και ο στολισμός των δήμων και των σπιτιών μάς εισάγουν σιγά-σιγά στην εορταστική περίοδο, παρόλο που αυτή η εισαγωγή γίνεται με λίγο ζόρι. Δεν ξέρω αν είναι δική μου αίσθηση μόνο, μα παρατηρώ μία μεγαλύτερη ένταση στους ανθρώπους αυτές τις μέρες. Μια νευρικότητα, μια ανυπομονησία, μία κόπωση που αναζητά τρόπο να ξεσπάσει στο πρώτο εμπόδιο... Κάνω λάθος;

Στα καθημερινά νέα πρωταγωνιστές είναι οι ληστείες, οι δολοφονίες και ό,τι άλλο παλαβό μπορεί να σκεφτεί κανείς. Σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια συχνότητα πια, που  λες "φτάνει, όχι άλλο"! 
Όλα τα άλλα τα έχουμε αφήσει και πηγαίνουν κι απλά ακολουθούμε χωρίς λαλιά... Στα πολιτικά δρώμενα αναφέρομαι. Αυτή η σιωπή απλώθηκε σαν σκιά και κάλυψε κάθε φωνή κι εδώ στον χώρο των ιστολόγιων, σε αντίθεση με το τι γινόταν πριν από τρία χρόνια και πίσω. 
Ακόμα καλύτερα θα ταίριαζε η "σιωπή" του χιονιού... που δε συζητάμε ούτε καν γι' αυτή.
Φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. 

"Cut", λοιπόν, και μουσικό αφιέρωμα για τον χειμώνα που υποσχέθηκε ο τίτλος παραπάνω. Μπα, ούτε αυτό έχει σχέση με το θέμα της συγκεκριμένης εποχής του χρόνου. Έχει όμως με ένα συγκρότημα που έχω εφηβική σύνδεση μαζί του... και είπα να μοιραστώ μουσικά κομμάτια του που δεν έχω αναρτήσει.
Τουλάχιστον ας ξεκουραστούμε, γιατί τελικά η κόπωση που κουβαλάμε όλοι τα τελευταία χρόνια, είναι μάλλον πολύ περισσότερη από αυτή που έχουμε συνειδητοποιήσει...


 







Αυτό που ακολουθεί είναι από το πρώτο άλμπουμ των Scorpions, το οποίο δεν ακούγεται συχνά...
Έτσι, κλείνουμε επιστρέφοντας στην αρχή!