Το καλοκαίρι σε απόσταση αναπνοής

Φιλοπούλου Μαρία

Ετούτη την χρονιά το καλοκαίρι δεν αποφασίζει να μας επισκεφτεί, όπως και η άνοιξη που δυσκολευόταν να πατήσει το ποδαράκι της στον τόπο μας. Υπάρχει μια "δυστοκία" στην ατμόσφαιρα σαν εκείνη που αντιμετωπίζουμε με τους εταίρους μας. Αργεί μέσα σε πλήθος εμποδίων η συμφωνία, αργεί μέσα στις συνεχείς αλλαγές του καιρού και το καλοκαιράκι.

Το πρώτο καλοκαίρι μετά από τόσο καιρό με μια μικρή ανάσα ελευθερίας πάνω μας. Θέλουμε να το χαρούμε παρά την αγωνία, τις δειλές προσδοκίες, τις δυσκολίες, τα λάθη, τις πιέσεις από παντού.

Εμείς κόντρα σ' αυτά το αναμένουμε με ελπίδα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα δεδομένων των συνθηκών.

Ακόμα καλύτερα το περιμένει το σώμα μας κι έπειτα η ψυχή και το πνεύμα μας. Καλοκαίρι = σώμα. 

Πώς και πώς αποζητά την ελευθερία από τον περιττό ρουχισμό, τη ζεστασιά του ήλιου, την λυτρωτική δροσιά του νερού, το πλούσιο φως της μεγάλης μέρας, τα μεθυστικά αρώματα της νύχτας και τους ξεσηκωτικούς ήχους της.

Ελπίζω να μην αργήσει πολύ, κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Να το καλέσουν οι επιθυμίες, οι οποίες πολλές φορές υπερνικούν τα εμπόδια, σαν τις επιθυμίες των γυμνών σωμάτων που ξεθάβουν ο ήλιος και το φως...

Σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται!

Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο
Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι
Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς
Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς
Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο
Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες
Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!

                                  Οδυσσέας Ελύτης

 

"Το σώμα ξέρει, ο νους νομίζει. Το σώμα λέει πάντα την αλήθεια, όχι το στόμα".
" Ε, μωρέ πώς κατάντησαν οι άνθρωποι!!! Αφήκαν τα κορμιά τους και βουβάθηκαν
και μονάχα με το στόμα μιλούνε. Μα τι να πει το στόμα. Τι μπορεί να πει το στόμα;" (ΖΟΡΜΠΑΣ)

Φιλοπούλου Μαρία

Νόσος Νάξος: Το έργο ενός σπουδαίου Έλληνα

Υπάρχουν νέα που δεν μπαίνουν στις ειδήσεις των 8 από τα μεγάλα κανάλια. Υπάρχουν Έλληνες επιστήμονες που δίνουν τη ψυχή τους στο έργο τους, κάνουν έρευνες, έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα, βραβεύονται σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια, η φήμη τους φθάνει σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά εδώ, στην πατρίδα μας, προβάλλονται μόνο οι οικονομικές και οι ασήμαντες ειδήσεις.

Ο Καρδιολόγος Νίκος Πρωτονοτάριος και η σύζυγός του, Παιδίατρος κα Ανταλένα Τσατσοπούλου, βραβεύτηκαν για το ερευνητικό τους έργο σε διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 20-21 Μαρτίου 2014, στο Πανεπιστήμιο Palazzo del Bo της Πάντοβα της Ιταλίας.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, έξι μήνες μετά την βράβευση και την παγκόσμια αναγνώριση, ο Νίκος "έφυγε" από κοντά μας.

Ο Νίκος δεν ήταν ένας ακόμη καρδιολόγος, αλλά ένας εξαίρετος επιστήμονας και ένας υπέροχος άνθρωπος. Όσοι τον γνώρισαν, συνεργάστηκαν ή έζησαν κοντά του, τον περιγράφουν με λόγια ευγνωμοσύνης, λόγια συγκίνησης και δάκρυα στα μάτια.

Ο Νίκος και η σύζυγός του, όταν ξεκίνησαν την έρευνα, πάλεψαν χωρίς μέσα και χρηματοδότηση. Το όραμα και το μεράκι δεν χρειάζονται κονδύλια. Δυνατή καρδιά και μεγάλη ψυχή χρειάζονται. Να μη μιζεριάζεις, να μη σκύβεις το κεφάλι, να μη τα παρατάς στα δύσκολα. Χρειάζεται το σθένος ώστε οι αντιξοότητες αντί να σε απογοητεύουν να σου χαλυβδώνουν τη θέληση.

Το διήμερο 22-24 Μαΐου 2015 πραγματοποιήθηκε στα Χανιά διεθνές Καρδιολογικό Συνέδριο για τις Σπάνιες Καρδιαγγειακές Παθήσεις, στο οποίο προβλήθηκε και το παρακάτω βίντεο - αφιέρωμα στον Νίκο Πρωτονοτάριο.

Παρακαλώ να αφιερώσουμε 23 μόλις λεπτά από τη ζωή μας για να παρακολουθήσουμε το βίντεο και να ενημερωθούμε για το σπουδαίο έργο αυτού του ανθρώπου. Πρόκειται για την διαθήκη που άφησε ο Νίκος σε όλους μας.

Η ζωή και το έργο του Νίκου Πρωτονοτάριου

Ευχαριστούμε από καρδιάς την δική μας Αννούλα της Πάρου, που μας έστειλε αυτό το συγκινητικό βίντεο. Την ευχαριστούμε ακόμη περισσότερο που μας άνοιξε τα μάτια και γνωρίσαμε το έργο και την προσφορά αυτών των ανθρώπων.

Κλείνοντας, μεταφέρουμε τα λόγια της Άννας μας....

“Ο Νίκος, με την ζωή του μας δίδαξε ότι καμία δύναμη δεν είναι μεγαλύτερη από την θέληση. Και ότι καμία δικαιολογία δεν είναι αρκετή για να αποφύγουμε να δώσουμε στην Ζωή τον καλύτερο εαυτό μας. Αν αυτό μπορέσουμε να το κάνουμε πράξη, τότε κι εκείνος δεν θα πάψει ποτέ να ζει ανάμεσά μας.”

Ενιαία κίνηση bloggers.

Το θέμα ξεκίνησαν και δημοσιεύουν σήμερα τέσσερα blogs.

 Ας γίνουμε περισσότεροι!

Αν θέλετε και μπορείτε, αναδημοσιεύστε!

Βοηθήστε στη μετάδοση ειδήσεων που συμβάλουν 

στην πρόοδο, στην εξέλιξη, στην καλυτέρευση των πάντων γύρω μας.

Νόσος Νάξος: μια μορφή Αρρυθμιογόνου Μυοκαρδιοπάθειας που προσβάλλει -κυρίως- αθλητές. Η ανακάλυψη αυτή έχει τεράστια σημασία αν αναλογιστούμε πως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της κλινικής καρδιολογίας όπου εφαρμόστηκε η γενετική επιστήμη στην αντιμετώπιση μιας καρδιοπάθειας.  

Πληροφορίες για τη Νόσο Νάξο εδώ.

Τρυφερά, παραμυθένια με Λουδοβίκο

Μουσικό διάλειμμα με τα τρυφερά, παραμυθένια τραγούδια του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Τον θυμήθηκα με αφορμή μια διαδικτυακή φίλη... που τον αγαπά πολύ.

Προς το παρόν ας απολαύσουμε για λίγο τη ζωή και τη γλυκύτητά της με παρέα  την κατάλληλη μουσική.

Ας μην τη σπαταλάμε μόνο σε κυνικές συνήθειες, σκέψεις και δράσεις, καθώς δεν ξέρουμε πόσο θα απολαμβάνουμε το δώρο της. Ο κυνισμός δεν ταιριάζει σ' ένα τέτοιο δώρο, αφού δείχνει το ανικανοποίητο και την αγνωμοσύνη μας προς αυτή.

"Λιγότερο από μια στιγμή
μάτια να κοιταχτούνε
μπορεί να φύγει μια ζωή
να μη λησμονηθούνε."

"Στις λίμνες των ματιών σου να πέσω να πνιγώ"

"και πάλι βρίσκω τη φωτιά, πάλι ξανακεντά με
κι απ' τα ψηλά που βρίσκομαι με ξαναρίχνει χάμαι..."

"και θα μισέψω απ' τη ζωή
χωρίς να μεγαλώσω."

 

" Σου μιλάω, ... με ακούς; "

Πόσες φορές έχετε φύγει απογοητευμένοι από μια συζήτηση, διότι αισθανθήκατε ότι οι συνομιλητές σας ενδιαφέρονταν να ασχοληθούν με όσα περισσότερα δικά τους θέματα μπορούσαν αδιαφορώντας για το αν θέλετε να μιλήσετε κι εσείς; Άλλες φορές πάλι γιατί άκουγαν εντελώς επιφανειακά όσα εσείς προσπαθούσατε να πείτε στον λίγο χρόνο που σας άφηναν ελεύθερο για να εκφραστείτε;

Υπήρξαν ίσως στιγμές που αυτοί οι "σπουδαίοι" συνομιλητές σας παρανόησαν ή διαστρέβλωσαν κάποια από αυτά που τους μεταφέρατε κι αυτό σάς ενόχλησε ή σάς εξόργισε ακόμα;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που δεν είχε μία τέτοια τουλάχιστον εμπειρία πρόσφατα, και δε λέω στην ζωή του, γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας πια!

Το βλέπουμε να συμβαίνει στις συντροφιές, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε καθημερινές συναναστροφές - εργασία, υπηρεσίες, μαγαζιά - στις σχολικές τάξεις, όπου εκεί προστίθεται και το ζήτημα της ελλειπούς προσοχής και συγκέντρωσης - ακόμα και στο σπίτι μας.

Τελικά πόσο καλοί ακροατές είμαστε;

Πόσο μας νοιάζει ο άλλος που έχουμε απέναντί μας; Πόσο μας ενδιαφέρει η επικοινωνία με όλη τη σημασία της λέξης, η αμφίδρομη και ολοκληρωμένη; Εκείνη που προσφέρει ικανοποίηση τόσο στον πομπό όσο και στον δέκτη εναλλάξ, εκείνη που είναι αποτελεσματική και δεν καταλήγει σε σύγχυση ή ανία, που συμβάλλει στην ανάπτυξη του άλλου κι έχει να δώσει κάτι ιδιαίτερο και στους δύο συνομιλητές;

Η επιθυμία μας να μας ακούσει κάποιος όποτε το έχουμε ανάγκη είναι ένα ναρκισσιστικό  χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους. Όταν αυτό εξωτερικεύεται με συνοδεία την καλή πρόθεση ν' ακούσουμε παράλληλα κι ενεργητικά ό,τι έχει να μας πει και ο δέκτης, είναι υγιές κι έχει την χροιά του ουσιαστικού μοιράσματος αλλήλων. Όταν όμως ο ένας διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος σε μία συνομιλία εκφράζει απόλυτα τη ναρκισσιστική κι εγωκεντρική πλευρά του ανθρώπου, με αποτέλεσμα τη δυσφορία και την απογοήτευση του άλλου. 

Πολύ περισσότερο μας πληγώνει όταν απευθυνόμαστε σ' έναν πολύ δικό μας άνθρωπο - γονέα, σύντροφο, στο παιδί μας, στο πιο αγαπημένο μας φιλικό πρόσωπο, διότι θεωρούμε δεδομένα το ενδιαφέρον και το νοιάξιμο του. 

Πώς διαχειριζόμαστε μια τέτοια αποκαρδιωτική επικοινωνία, που συχνά μας κάνει να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε αξία - στην περίπτωση που ο άλλος στρέφει αλλού την προσοχή του σε πρώτη ευκαιρία - ή ότι είμαστε άδεια δοχεία που πετά μέσα τους ο υποτιθέμενος συνομιλητής μας ό,τι έχει και δεν έχει εντελώς εγωιστικά;

@ Όποιος επιθυμεί να δει πόσο καλός ακροατής είναι, μπορεί να πατήσει εδώ.

Μελαγχολικά, ελληνικά, πάντα ερωτικά

Μελαγχολική η διάθεση. Της επιτρέπω να βρει διέξοδο μέσα από ελληνική μουσική και στίχους της που με εκφράζουν. 

Μιλώντας με τραγούδια και στίχους για άλλη μια φορά λοιπόν... μια συνήθειά μου.

@ Με ποια διάθεση μπήκατε εδώ στο Cafe;

 Υπάρχει τραγούδι ή κάποιοι στίχοι που πιθανόν σας    ταιριάζουν σήμερα;

" Έσβησ' ο χρόνος ο κακός 

μαζί με τη χαρά μου

τσι ιστορίες της γιαγιάς

από τα όνειρά μου "

" Μάσκα δεν έχω να γυρνώ

στο καρναβάλι ετούτο "

" που 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα

και τσιγκουνεύεται στη γλύκα "

" απίστευτος ο κόσμος

κι ο χαρακτήρας μας " 

" δεν υπάρχουν νικητές

δεν υπάρχουν νικημένοι

είπανε οι ποιητές

μόνο η αγάπη μένει "

" Με κοιτάς μες στα μάτια μα ποτέ σου δεν είδες

τα σβησμένα μου φώτα τις χαμένες μου ελπίδες "

" Έγινε η απώλεια, συνήθειά μας "

" εκεί μέσα στα μάτια σου που αστράφτει

μια απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική "

" Εμείς οι δυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι "

(από τους Χαϊνηδες)

Πόσο μπορούμε τελικά; 

@  Μεγαλύτερη η συμμετοχή εδώ των Χαϊνηδων και των Διάφανων Κρίνων, διότι είναι και μεγαλύτερες αγάπες.