You Do Something To me

Το Cafe σερβίρει και μουσική σε κάθε ανάρτηση, όπως συμβαίνει και στα κατά κόσμον μαγαζιά τέτοιου τύπου. Κάποιες αναρτήσεις περιλαμβάνουν μόνο μουσικά κομμάτια με πολύ λίγα λόγια, για να θυμίζει και λίγο από ραδιοφωνική εκπομπή, ένα αντικείμενο με το οποίο θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ. Δεν το έχω ψάξει όμως ιδιαίτερα προς το παρόν. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ μέχρι πριν λίγα χρόνια, όταν με παρότρυναν εντελώς διαφορετικά πρόσωπα να το κάνω ακούγοντας την φωνή μου μέσα από ομιλίες σε κοινό - σε μένα δεν αρέσει καθόλου, αλλά μάλλον σε κανέναν δεν αρέσει η δική του φωνή.

Είναι κάτι που θα συνεχίσω να προσφέρω εδώ, γιατί αγαπώ πολύ να μιλώ μέσω της μουσικής και θα χαίρομαι  κάθε φορά που θα βρίσκω συνοδοιπόρους στις μουσικές βόλτες που θα προτείνω.

Ψάχνοντας κάποια μουσικά κομμάτια, λοιπόν, για άλλες αναρτήσεις έπεσα τυχαία στο παρακάτω πολύ αγαπημένο μουσικό κομμάτι του Paul Weller. Γλυκιές αλλά και πονεμένες αναμνήσεις κατέκλυσαν τον νου μου στο άκουσμά του. Είναι από αυτές που διατηρούμε μόνο για τον εαυτό μας.

Συνεχίζουμε νοσταλγικά αλλά και πάντα ερωτικά.

Καλή σας ακρόαση!

@  Με αφορμή τον τίτλο του τραγουδιού έχετε σκεφτεί ότι υπάρχουν στιγμές που δεν επιτρέπουμε να κάνουν οι άλλοι κάτι για μας, ενώ θα μπορούσαμε; Πιστεύουμε ότι τα καταφέρνουμε μόνοι μας όλα ή δεν θέλουμε ν' απασχολούμε τους άλλους με τα δικά μας. Εγωισμός, περηφάνια ή διακριτικότητα και ενδιαφέρον για τον άλλον μια τέτοια συμπεριφορά;

@ Για όποιον επιθυμεί να συμμετέχει στη συζήτηση περί αφύπνισης που έχει θέσει ως θέμα η φίλη Άννα της Πάρου μπορεί να περάσει εδώ.