"Εαρινή συμφωνία" και "δοκιμασία"

Δύο αποσπάσματα από ποιητικές δημιουργίες του Γιάννη Ρίτσου αφιερωμένα στις μέρες ετούτες να γαληνέψουν την καρδιά, να νιώσει με γλυκύτητα, να ωθήσουν τον νου σε περισυλλογή πριν τη δράση, να σκεφτεί τι έπραξε ως τώρα, τι θέλει για το μέλλον, να ζητήσει συγχώρεση για όπου λάθεψε μα και να συγχωρέσει για την ήπια συνέχεια.

 

Άκου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.

Άκου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση.

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.

Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;

                                                                      Από τη Εαρινή συμφωνία

 

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο
κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό
πάνω από την πληγή του
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα
της Άνοιξης μέσα στην τσέπη του.

 

                                                Από την Δοκιμασία 

 

 

 

 

 

Καλό Πάσχα!

 

 

Πασχαλινή φεγγαράδα με πολλή μουσική

 

Πρώτη υπερπανσέληνος του έτους και πασχαλινή εορταστική περίοδος νομίζω ότι αποτελούν έναν δυνατό συνδυασμό, ώστε να φωτιστεί κάθε σκοτεινό μυαλό και να γλυκάνει κάθε σκληρή καρδιά. Μοιάζει για ευνοϊκό σημάδι μια τέτοια συνάντηση... Λέτε;

Εγώ πάντως για καλό και για κακό ήρθα να ενισχύσω την κατάσταση με μεγάλη δόση μουσικής, διότι μαζί με τα μουσικά κομμάτια που θα πλαισιώσουν (ως είθισται εδώ μέσα) την ανάρτηση θα υπάρξουν προτάσεις για ατέλειωτη μουσική συντροφιά...

Πριν απ' όλα, μια δική μου παραλλαγή του γνωστού παιδικού τραγουδιού με αφορμή την πασχαλινή φεγγαράδα:

Φεγγαράκι μου λαμπρό 

φέγγε μου να περπατώ

στον ίσιο δρόμο τον σωστό

να αποφεύγω την απατεωνιά

να ξορκίζω τη λαμογιά

να πατώ στα καθαρά

κι όχι στου ζαβού τη διαφθορά

Φεγγαράκι μου λαμπρό

φέγγε μου σάμπως και σωθώ! 

 

 

Τώρα οι προτάσεις, που αφορούν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (webradio), τους οποίους επέλεξα και προτείνω (κι εμένα μου τους πρότειναν επίσης). Η επιλογή έγινε με βάση δύο κριτήρια, της μουσικής ποιότητας και της γεωγραφικής θέσης... Προσπάθησα να συμπεριλάβω ξένη και ελληνική μουσική με τρεις προτάσεις για ξένη μουσική και δύο για ελληνική. Αν κάποιος έχει τρίτη πρόταση για ελληνική μουσική, θα είναι καλοδεχούμενη, καθώς ακούω λιγότερο και δεν μπορώ να προτείνω κάτι άλλο (δεν έχω ψάξει). 

Γεωγραφικά καλύπτω μια ευθεία στον χάρτη από βορρά μέχρι τον νότο - Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ηράκλειο.  Δεν γνωρίζω μόνο να συστήσω κάποιον από Κρήτη με ελληνικές επιλογές :))

 

Σκέφτομαι να τους έχω στην πλαϊνή στήλη ως σταθερές προτάσεις. Δύο τους έχω ήδη παρουσιάσει σε παλαιότερες αναρτήσεις και μερικούς πιθανόν τους γνωρίζετε...

 

Ξένη μουσική από :

🔆   Imagine 89.7 FM          Θεσσαλονίκη

 

🔆   G Radio                         Αθήνα

 

🔆   AK Radio                      Ηράκλειο

Ελληνική μουσική από:

🔆   Sohos FM 88.7            Θεσσαλονίκη

🔆   Melodia 99.2                Αθήνα

@ Και ακολουθούν τα καθιερωμένα μουσικά κομμάτια της ανάρτησης, έτοιμα να συντροφεύσουν με τον ακαταμάχητο λυρισμό τους την πρώτη θεόρατη φεγγαρολουσία!

 

 

 

Κι όμως υπάρχουν και τα "αζήτητα"...

Το θέμα σήμερα θα μας πάει σε μια άλλη εποχή, όπου ακόμη οι άνθρωποι αλληλογραφούσαν μέσω κανονικού ταχυδρομείου. Ναι, τότε που έπαιρναν χαρτί και στυλό και αποτύπωναν πάνω σ’ αυτό τα νέα τους, πλήθος από σκέψεις και συναισθήματα, εξομολογήσεις, ευχές, καημούς κι επιθυμίες. Τότε που η αναμονή μιας επιστολής σήμαινε πολλά, όπως και η προετοιμασία της. Φυσικά, λόγω του χρόνου που χρειαζόταν να γίνει η παράδοση και η αντίστοιχη ανταπόκριση, τα νέα γίνονταν παλιά... ή είχε χαθεί ήδη ο στόχος, ειδικά αν η απόσταση ήταν μεγάλη.

Επιπλέον, στη διαδρομή μπορούσαν να συμβούν διάφορα, με αποτέλεσμα να ήταν αμφίβολη η παραλαβή του γράμματος. Επιστολές χάνονταν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς ή ακόμη ο παραλήπτης να ήταν προς αναζήτηση για ποικίλους λόγους. Τα ταχυδρομεία ήταν και είναι υπεύθυνα να εκτελέσουν την αποστολή τους μέχρι τέλους, προσπαθώντας να βρουν τον αποδέκτη με κάποιον τρόπο.

Παρόλα αυτά πάντα υπήρχαν τα λεγόμενα «αζήτητα», τα οποία συγκεντρώνονταν ξεχασμένα σε μια γωνιά του ταχυδρομείου. Πιθανόν ο υπεύθυνος αυτής της διαλογής να διάβαζε ορισμένες από αυτές τις επιστολές, να ζούσε στιγμές άλλων ανθρώπων...

Έχουν γραφτεί βιβλία και σενάρια βασισμένα σε κάτι τέτοιο. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες παρακολούθησα μια ταινία που περιελάμβανε σε μέρος του σεναρίου της κάτι αντίστοιχο. Εκεί, η υπεύθυνη των «αζήτητων» τα άνοιγε (αφού κανείς δε νοιαζόταν τι θα απογίνουν), με αποτέλεσμα να βρεθεί σε μια σειρά επιστολών, που έγραφε καθημερινά ένας άντρας ύστερα από τον θάνατο της συζύγου του (από καρκίνο πολύ νωρίς στον κοινό τους βίο), προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να τη νιώθει κοντά του. Η υπάλληλος που διάβαζε τις επιστολές συγκινημένη ψάχνει να τον βρει, βοηθώντας τον στην πορεία να αποδεχτεί την απώλεια και να απελευθερωθεί. Έτσι, αλλάζει η ζωή και των δύο...

Δε γνώριζα καν την ύπαρξη των «αζήτητων» επιστολών μέχρι που είδα το παραπάνω, οπότε έψαξα να βρω πληροφορίες, διότι μου έκανε εντύπωση.

 

Κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης βρήκα κάποιες ιστορίες όπου βγήκαν στο φως της δημοσιότητας. Η μία αναφέρεται σε μια ερωτική επιστολή γραμμένη το 1941 που ανακάλυψαν 80 χρόνια μετά τρία μίλια κάτω από τη θάλασσα σε ένα ναυάγιο. Οι ειδικοί συλλέγοντας τα κομμάτια με ιδιαίτερη υπομονή έσωσαν όσα δεν έφτασαν ποτέ στην αγαπημένη του αποστολέα.

Ακόμη μία περίπτωση αφορά έναν κρατούμενο (Έλληνα) σε ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης το 1945, ο οποίος παρέδωσε ένα γράμμα - εξομολόγηση ψυχής προς την οικογένειά του – σ’ ένα συγκρατούμενό του. Εκείνος , ενώ έφτασε στον τόπο μας, δεν κατάφερε να παραδώσει την επιστολή. Τη βρήκαν τα εγγόνια του εβδομήντα χρόνια μετά, ξεκινώντας στη συνέχεια μια «μαραθώνια» έρευνα για την οικογένεια του κρατούμενου, δίχως αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.

Πόσες άραγε επιστολές βρέθηκαν κάπου μετέωρες στον χρόνο και πόσο αυτό επηρέασε τη ζωή όσων είχαν σχέση μ’ αυτές;

Στην εποχή μας όλα αυτά μοιάζουν ρομαντικά και τόσο μακρινά. Τα μόνα που μας έχουν μείνει είναι σύντομα μηνυματάκια στα κινητά (που έπειτα από λίγο ξεχνιούνται) ή άντε, κάποια πιο εκτενή στην ηλεκτρονική αλληλογραφία, που ποτέ όμως δε θα φυλαχτούν σε ένα πολύτιμο κουτάκι αναμνήσεων...

Είχατε την εμπειρία της χειρόγραφης αλληλογραφίας 

κάποτε με κάποιο τρόπο;

 

 

 

 

 

 

 

Μα άμα δεν έχω τίτλο να βάλω;

Ο υποτιθέμενος μα αναγκαίος τίτλος τούτης της ανάρτησης μπορεί να έχει να πει κάτι... Είναι οι φορές που ξεκινώ να γράψω, αλλά πραγματικά χάνω το κεντρικό νόημα! Δεν τα πάω και πολύ καλά με τους τίτλους κι έχει φανεί μερικές φορές εδώ. Άλλοτε τους ξεχνώ (και σπεύδω να τους συμπληρώσω εκ των υστέρων) κι άλλοτε με προβληματίζει το ότι δε θέλω να επιλέξω κάποιον. Τι κόλλημα κι αυτό! Μάλλον, δεν με ενδιαφέρουν, παρόλο που ένα κείμενο θα προσελκύσει την προσοχή του αναγνώστη από τον τίτλο του πρώτα απ' όλα.

Μήπως κατά βάθος έψαχνα μια αφορμή για να μοιραστώ μουσική; Διόλου απίθανο, γιατί το χούι δεν κόβεται... Ίσως πάλι να επιθύμησα να ασχοληθώ με θέματα (ποιο είναι το συγκεκριμένο δεν ξέρω) δίχως ιδιαίτερους προβληματισμούς παρά μόνο για μια χαλαρή ώρα και μια στάση ξεκούρασης. Δεν είναι κι άσχημο να αρχίζεις κάτι κι όπου σε πάει... Δίνει μια απόλαυση μια τέτοια επιλογή.

Αφέθηκα, λοιπόν, στις σκέψεις του Gustave Flaubert (από την Αισθηματική Αγωγή):

"Για μερικούς άνδρες, όσο πιο δυνατός είναι ο πόθος, τόσο πιο ανέφικτη γίνεται η δράση. Η δυσπιστία προς τους εαυτούς τους τους σαστίζει, ο φόβος μήπως δεν αρέσουν τους τρομοκρατεί. Εξάλλου τα βαθιά αισθήματα μοιάζουν με τις τίμιες γυναίκες. Φοβούνται να αποκαλυφθούν και περνούν μες στη ζωή με τα μάτια χαμηλωμένα."

Μόνο εκείνοι μπορούν να επιβεβαιώσουν ή όχι τα παραπάνω!

"Εποχή σύνεσης και τρυφεράδας, όπου η αρχή της ωριμότητας δίνει στο βλέμμα μια βαθύτερη φλόγα καθώς η ψυχική ορμή σμίγει με την πείρα της ζωής και τ' ολοκληρωμένο άτομο, στο τέλος της άνθησης του πλημμυρίζει από πλούτη, μέσα στην αρμονία της ομορφιάς του." 

Τούτο πάλι οι πιο ώριμοι ηλικιακά (άτομα κάθε φύλου) είναι οι πιο κατάλληλοι για συμφωνία ή όχι μαζί του...

Αυτά τα ολίγα για μια ευχάριστη εβδομάδα, γιατί περισσότερα δεν αντέχουμε!

 

@ Και ήρθε η ώρα της μουσικής με νέες κυκλοφορίες! Άντε, και πολύ καθυστερήσαμε με το μπλα μπλα...