"Εαρινή συμφωνία" και "δοκιμασία"

Δύο αποσπάσματα από ποιητικές δημιουργίες του Γιάννη Ρίτσου αφιερωμένα στις μέρες ετούτες να γαληνέψουν την καρδιά, να νιώσει με γλυκύτητα, να ωθήσουν τον νου σε περισυλλογή πριν τη δράση, να σκεφτεί τι έπραξε ως τώρα, τι θέλει για το μέλλον, να ζητήσει συγχώρεση για όπου λάθεψε μα και να συγχωρέσει για την ήπια συνέχεια.

 

Άκου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.

Άκου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση.

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.

Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;

                                                                      Από τη Εαρινή συμφωνία

 

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο
κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό
πάνω από την πληγή του
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα
της Άνοιξης μέσα στην τσέπη του.

 

                                                Από την Δοκιμασία 

 

 

 

 

 

Καλό Πάσχα!