Έρχεται όμως η ώρα που το άπιαστο μετατρέπεται σε πραγματικότητα έπειτα από πολύ κόπο και σταθερή πίστη στο καλύτερο δυνατό. Αρχικά δεν το πιστεύεις ότι έχει συμβεί, μάλιστα τόσο που δυσκολεύεσαι να βάλεις φρένο στον πιεστικό ρυθμό που βρισκόσουν για αρκετό διάστημα.
Στη συνέχεια συνειδητοποιείς περιχαρής και με ανακούφιση ότι όλα πήγαν κατ' ευχήν, αποφεύχθηκαν τα χειρότερα και αποζητάς ενστικτωδώς να αποβάλεις την ένταση και να κάνεις μια ανασκόπηση όσων πέρασαν πλέον - μια διαδικασία που χρειάζεται μια σχετική απομόνωση (κατά την ταπεινή μου γνώμη). Εκεί είναι που δέχεσαι ένα τηλεφώνημα από αγαπημένη φίλη που σε σκουντά και σε παροτρύνει να επικοινωνήσεις ξανά με τον κόσμο... Σκέφτεσαι ότι ένα δίκιο το έχει, αφού πέρασε καιρός που δεν έστειλες μήνυμα, δεν έκανες ένα τηλεφώνημα και όχι μόνο σε εκείνη αλλά και σε άλλους φίλους.
Αποφασίζεις, λοιπόν, να κάνεις μερικά τηλεφωνήματα... Ωχ και τι το ήθελες!
Τα δυσάρεστα που ακούς σε κάνουν στιγμιαία να το μετανιώνεις, αλλά ξέρεις ότι πάντα συμπάσχεις και δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Θα επιθυμούσες να άκουγες ευχάριστα νέα, όμως αντιλαμβάνεσαι για πολλοστή φορά ότι παραγγελίες στη ζωή δεν χωρούν.
Κι αυτό έρχεται παράλληλα να το επιβεβαιώσει μία αιφνίδια και απόλυτα τρομακτική πτώση της λατρεμένης σου γατούλας από τον τρίτο όροφο! Φαίνεται ότι αποφάσισε να κάνει τον αλεξιπτωτιστή, αφού πριν δοκίμαζε να κάνει τον ακροβάτη εν μέσω ισχυρών ανέμων! Τη γλίτωσε από θαύμα είναι η αλήθεια γι' αυτό και το χιούμορ. Έτσι, πέρασε το εορταστικό τριήμερο με δυσάρεστα νέα από τη μία και από την άλλη με το σοκ και την αγωνία για την υγεία του μικρού κατοικίδιου.
Τώρα, γιατί έγραψα τα παραπάνω και μάλιστα σε δεύτερο πρόσωπο, με σιγουριά δεν μπορώ να το πω.
