"Σήμερα ο συγγραφέας, αν είναι πραγματικά ζωντανός είναι ένας άνθρωπος
που υποφέρει κι ανησυχεί βλέποντας την πραγματικότητα. Οδηγείται να
συνεργασθεί με όλες τις δυνάμεις του φωτός που επιζούν ακόμη για να
προχωρήσει λίγο το βαρύ πεπρωμένο του ανθρώπου. O συγγραφέας σήμερα,
εφόσον μένει πιστός στην αποστολή του, είναι ένας μαχητής."
Ένα μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη, που είχε δώσει ο Νίκος Καζαντζάκης (κλικ) στο γαλλικό ραδιόφωνο το 1955, στην οποία μιλάει για την αποστολή του συγγραφέα.
Πόσο λείπουν από την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα τέτοιου μεγέθους άνθρωποι των γραμμάτων! Και πόσο τους έχει ανάγκη τούτη την ώρα ο τόπος και ο κόσμος όλος...
Ευτυχώς, σώζεται η πολύτιμη κληρονομιά - το πολυδιάστατο και βαρυσήμαντο έργο - εκείνων που πέρασαν σαν υπέρλαμπροι αστέρες από τη Γη και μας την εμπιστεύτηκαν ως μοναδική παρακαταθήκη για πάντα! Να μας στηρίζει και να μας βοηθά να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα.
Μικρά αποστάγματα της σοφίας του, που με εκφράζουν πολύ:
"Το πρώτο σου χρέος,
εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους
προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο
τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε
ξεπεράσει."
"Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;"
"Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα."
"Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα."
"Οι μισές δουλειές,
οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα
σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ
σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!"
"Δεν πολεμούμε τα
σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά
με άλλα σφοδρότερα πάθη."
"Τι φοβερός ανήφορος από τον πίθηκο στον άνθρωπο, από τον άνθρωπο στον Θεό."
"Δε ζυγιάζω, δε
μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι."
"Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό."
"Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Μην ζυγιάζεις, μη μετράς, μην βολεύεσαι! Ακολούθα το βαθύ χτυποκάρδι σου, γιατί η αιωνιότητα είναι ποιότητα και όχι ποσότητα!"
@ Και τρία πολύ γλυκά τραγούδια των εξαιρετικών Χαϊνηδων:
"Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να το αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι αυτό και να το είχαμε παντιέρα! Τότε ο κόσμος θα ήταν πιο φωτεινός και υγιής!
ΔιαγραφήΣε φιλώ και καλό σου μήνα, Ελένη μου!
Καλησπέρα σου Γλαύκη μου. Η Διανόηση εκείνων των δεκαετιών, παρά το ότι βρέθηκε ματωμένη να περιφέρεται σε ξερονήσια, σε αφορισμούς, σε φυλακές και διώξεις, δεν δίστασε να πάρει σαφή θέση και να στρατευθεί δίπλα στον αγώνα του λαού μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα οι "πνευματικοί άνθρωποι" λούφαξαν....! όλοι αυτοί οι συγγραφείς της αγάπης, του έρωτα, του λυρισμού, νέοι και παλιοί που είναι ; τι ρόλο έπαιξαν στον βιασμό του λαού μας ; ποια θέση πήραν ;
Να εικάσω τη θέση της κ. Δημουλά που δυσανασχετούσε να καθίσει δίπλα σε πρόσφυγες ; που είναι όλοι αυτοί στα καθημερινά δρώμενα ; γιατί κρύβονται ; είναι έμποροι ; τι είναι ;
Η Διανόηση έχει σαφή ρόλο στην κοινωνία. Δεν χαϊδεύει τα αυτιά της και δεν ασχολείται νυχθημερόν με αγάπες και λουλούδια την ώρα που ο τόπος καίγεται.
Τα σέβη μου.
Δεν υπάρχει σοβαρή και φιλοσοφημένη διανόηση πια ή μάλλον εδώ και πολλά χρόνια, την καταβρόχθισε ο υλισμός, όπως έφαγε τους πάντες και τα πάντα γύρω μας!
ΔιαγραφήΌσο για τις αγάπες και λουλούδια (σου έχω πει ότι με εκνευρίζει αυτή η έκφραση;) δεν νομίζω ότι δεν ασχολούνταν και οι παλιότεροι διανοούμενοι. Πάντα ήταν βασικό θέμα έκφρασης και δημιουργίας ή προβληματισμού η αγάπη ή σχετικά συναισθήματα με αυτή, όμως δεν στέκονταν μόνο σε αυτά, διότι δεν τους ενδιέφερε απλά να πουλήσουν. Ακόμα και όταν καταπιάνονταν με τέτοια θέματα - πολύ συχνά μάλιστα και σε εποχές που καιγόταν ο κόσμος πάλι, γιατί αυτό τους έδινε κουράγιο, ψυχική ανάταση - ήταν μέσα από ένα άλλο υψηλότερο επίπεδο τέχνης και σοφίας!
Τώρα, ελαφρά και εύπεπτα, καταναλώσιμα, όπως κατέληξε να είναι η ίδια η ζωή και οι σχέσεις των ανθρώπων...!
Καλό απόγευμα, Γιάννη μου!
Πτωχεύσαμε κι από διανόηση. Έτσι όπως τη δίδαξε ο Μέγας Καζαντζάκης. Αν ζούσε σήμερα, πάλι αβράβευτος θα έμενε, πάλι θα λάσπη και αφορισμούς θα αντιμετώπιζε. Η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της μάθαμε να λέμε. Και η προσωπική μας ευθύνη να ανεχόμαστε και να πριμοδοτούμε τους δήθεν λόγιους που τον καιρό της κρίσης έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο (π.χ. οι αλήστου μνήμης "τζαμπατζήδες" της Διβάνη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεμάτη όμορφες μουσικές και περίπατους στα μονοπάτια του Καζαντζάκη η αποψινή σου ανάρτηση. Την απόλαυσα!
Συμφωνώ και επαυξάνω με τα λεγόμενά σου, Μαρία μου! Όσο για το τι είδαμε και ακούσαμε πέρσι από τη "διανόηση" δεν θα ήθελα να το θυμάμαι...!!! Βγήκαν πολλά στην φόρα και αυτό είναι κέρδος, για να μην βαυκαλιζόμστε πίσω από μια επίπλαστη πραγματικότητα!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και καλό σου απόγευμα!
Ακριβώς επειδή η σημερινή διανόηση εκπροσωπείται από κάτι απίθανους τύπους στυλ Χειμωνά, Τατσόπουλο, Τριανταφύλλου κι όλον αυτό το συφερτό που έχει μια ελιτίστικη άποψη για το λαό και την κοινωνία, γυρνάμε και ξαναγυρνάμε στους κλασικούς. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί κι έχουμε από κάπου να πιανόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα Γλαύκη και καλή σχολική χρονιά!
Σιγά, γιατί μου σηκώθηκε η τρίχα με τα ονόματα που άκουσα...!!!
ΔιαγραφήΟι κλασικοί θα είναι πάντα ένα αξεπέραστο σημείο αναφοράς, καθώς έφτασαν μέσα σε άλλα βάθη της ανθρώπινης φύσης. Είχαν και τον χρόνο, τα βιώματα, την ωριμότητα και την ουσιαστική μόρφωση, για να το κάνουν. Δεν τους είχε καταπιεί η αγορά και το κέρδος επίσης...
Καλό μήνα και καλή χρονιά στο τριτάκι σου!
υ.γ.
Σε περιμένω, αν το επιθυμείς για το δρώμενο της Αριστέας. Το έγραψα και στο μπλογκ της!