Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Μετουσίωση του πόνου σε δημιουργία


Υπάρχουν άνθρωποι, που κάνουν μικρά ή μεγάλα θαύματα μέσα από διαδικασίες κατά τις οποίες άλλοι θα είχαν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, θα είχαν παραιτηθεί ίσως και από την ίδια την ζωή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που κατάφεραν να μετουσιώσουν τον πόνο, που τους προκάλεσαν διάφορες καταστάσεις στην ζωή τους σε δημιουργία κάθε είδους, ζωγραφική, λογοτεχνική γραφή πεζών ή ποίησης, μουσική, γλυπτική, εικαστικές κατασκευές ή ό,τι άλλο δημιουργικό μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Είναι άξιοι θαυμασμού, καθώς μέσα από το σκοτάδι βλέπουν φως, στο χέρσο χωράφι διακρίνουν τους καρπούς και το ξερό λιβάδι είναι γι' αυτούς γεμάτο ανθούς. Κάθε πληγή είναι μια σταγόνα σοφίας, μια δυνατή ώθηση για κίνηση προς τα εμπρός, είναι λίγη δύναμη παραπάνω.

Τα μάτια, ο νους και η ψυχή τους έχουν δει και έχουν νιώσει την ομορφιά εκεί που άλλοι την έχουν προσπεράσει αδιάφορα. Τα χέρια τους πλάθουν έναν υπέροχο νέο κόσμο, που μαγεύει τους άλλους. Εκτιμούν ό,τι έχει να τους προσφέρει η ζωή και επιθυμούν να το μεταδώσουν με εκείνον τον τρόπο που τους ταιριάζει καλύτερα.

Έπειτα από τη συντριβή επιλέγουν να μην καταπιούν τον πόνο τους ή να τον κλείσουν σε κάποια από τα μισητά  χρυσά κουτάκια της μνήμης ή της καρδιάς. Επιτρέπουν στον εαυτό τους να τον βιώσει και ας γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, ο κόπος του οποίου κάποιες στιγμές δεν αντέχεται. Τον αποδέχονται και προχωρούν επιδιώκοντας και δίνοντας το καλύτερο.


Την δική τους πληγή την κρατούν για τον εαυτό τους και δεν πληγώνουν κανέναν γύρω τους, για να ανακουφιστούν προσωρινά ή να ικανοποιηθούν πρόσκαιρα με την αυταπάτη ότι πονά και κάποιος άλλος πέρα από αυτούς. 

Αφήνουν τον πόνο τους να εκφραστεί, του δίνουν χώρο και χρόνο. Τους οδηγεί σε καθαρά δημιουργικές διαδρομές, οι οποίες δικαιώνουν την γενναία αντιμετώπισή του από μέρους τους. Γι' αυτό και όταν εκείνος έχει περάσει ή έστω έχει μειωθεί κάπως η έντασή του,  αυτό που τους μένει δεν είναι η πίκρα αλλά μια γλυκόπικρη γεύση.

Είναι, λοιπόν, εκείνοι οι άνθρωποι που σε κοιτούν με βλέμμα καθαρό, σου χαρίζουν χαμόγελο ειλικρινές και φωτεινό και τα λόγια τους έχουν πάντοτε ουσία. Όση ευαισθησία ή προβληματισμός μπορεί να τους διακρίνει τόση δύναμη, σιγουριά και ηρεμία αποπνέουν. Σαν να τους έχει αποκαλυφθεί κάθε μυστικό του κόσμου όλου.

Όποιος τους συναντήσει, μπορεί να αισθάνεται τυχερός, καθώς έχει πολλά να πάρει ερχόμενος σε επαφή μαζί τους με οποιονδήποτε τρόπο!

Κάθε φορά που ο πόνος θα βρίσκεται μπροστά στον δρόμο μας, ας γίνεται η γροθιά μια πένα ή ένα πινέλο, ο κακός ο λόγος ένα τραγούδι και η άσχημη σκέψη ένα δημιουργικό έργο άξιο να μείνει άφθαρτο στην ιστορία του ανθρώπου.




  

12 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Γλαύκη μου. Σε όποια όμορφη γωνιά και να βρίσκεσαι δεν μας ξεχνάς να μας θυμίζεις την αύρα της σκέψης σου.
    Ξεκίνησα απ τα τραγούδια σου, που όμορφα και μελωδικά μας πήγαν χρόνια αρκετά πίσω.
    Το να μετουσιώνει κάποιος άνθρωπος τον πόνο ή την αδυναμία αν θες σε δημιουργία είναι η πεμπτουσία της τέχνης αλλά και της ζωής. Μακάρι κάθε ένας από εμάς να έχει αυτό το βήμα σαν δεκανίκι ζωής.
    Καλά να περνάς καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά την παρότρυνση κάποιων από εσάς συνέχισα να γράφω ΄και να μοιράζομαι τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης και των συναισθημάτων μου. Καμιά φορά κουράζοντάς σας κιόλας...
      Λίγο πολύ το κάνουμε οι περισσότεροι εδώ μέσα. Μετουσιώουμε κάθε δυσάρεστη στιγμή σε λόγο ή κάτι δημιουργικό. Δεν λέω ότι προσφέρουμε τέχνη, αλλά γίνεται να μια προσπάθεια να δούμε τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά και να ηρεμεί η ψυχή μας, έστω για λίγο. Σίγουρα, πλουτιζόμαστε μέσα από αυτή την ανταλλαγή με κάποιο τρόπο. Τίποτε δεν πάει χαμένο.
      Όσο για τους ανθρώπους που κάνουν τέχνη τον πόνο τους είναι αξιέπαινοι και πολύ πλούσιοι...!
      Να περνάς και εσύ όμορφα!
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  2. Επέτρεψέ μου, είναι ότι καλύτερο έχεις γράψει ως τώρα. Δεν είναι κολακεία, το θαύμασα. Ίσως επειδή μου χτύπησε κάποια τέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου, καπετάνιο...!
      Τέλια ε, κι όχι τσιφτετέλια ;-)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Καιρό είχα να περρσαω να πιω ενα καφε.. στο καφε σου Γλαυκη μου...δεν μπορείς να φανταστεις πόσο τυχερή είμαι που ήρθα αυτην σ αυτην την συγκεκριμενη αναρτηση ...απολαυσα οσο δεν γινεται απο τα βαθυ της ψυχής μου τα λογια που διαβασα .. !!
    Την δική τους πληγή την κρατούν για τον εαυτό τους και δεν πληγώνουν κανέναν γύρω τους, γραφεις ..
    Ειναι μεσα στις ωραιότερες φρασεις που εχω διαβασει...και σαν συνολο όλο το κειμενο .. υπεροχο.. και ουσιαστικο για την ψυχή τ ανθρωπου φιλη μου συμφωνω και επ αυξανω .. !!
    χαιρομαι που ηρθα ... γεμισα με τόσο πολύ ομορα συναισθηματα!!!να είσαι καλα φιλη μου να περνας ομορφα .. φιλακιααα!! ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν πονάμε, δεν μας φταίει κανένας άλλος, από όσους δεν είναι υπεύθυνοι για τον πόνο μας, οπότε δεν έχουμε δικαίωμα να φορτώνουμε σε όποιον βρεθεί κοντά μας τη δική μας αδυναμία. Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι τον κάθε πόνο, ακόμα κι όταν συμβαίνει να έχουμε τη στήριξη κάποιων άλλων ανθρώπων. Από τα πιο δύσκολα πράγματα, καθώς απαιτεί ωριμότητα.
      Σ' ευχαριστώ για όλα, Ρούλα μου!
      Είμαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να προσφέρω κάτι ουσιαστικό!
      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  4. Αυτό που έχουν επιλέξει αυτοί οι άνθρωποι είναι και το πιο δύσκολο.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά, και είναι το πιο δύσκολο, μια και απαιτεί ωριμότητα, να τα έχει βρει κανείς με τον εαυτό του, να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αλλά και να αγαπά την ζωή και να σέβεται ό,τι του έχει δοθεί.

      Διαγραφή
  5. Σπάνιο να αναγνωρίζει κάποιος την αξία αυτών των ανθρώπων. Μόνο αν το έχεις βιώσει κι εσύ, μπορείς να διακρίνεις πόσο σπουδαίοι είναι αυτοί οι μεταπράτες του πόνου και πόσο παλικαρίσια ψυχή διαθέτουν.
    Θα συμφωνήσω με τον Πέτρο Γλαύκη μου. Απ' τα καλύτερά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπου έχεις δίκιο, Μαρία μου!
      Δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις, αν δεν έχεις βιώσει κάτι σχετικό...
      Δυστυχώς, όλα είναι ατμός, όπως συχνά λέει τώρα τελευταία και ο Μαζεστίξ! Κάτι ξέρει.
      Η ζωή περνά και φεύγουν οι στιγμές, όλα περνούν, αφήνουν τα σημάδια τους και εμείς συνεχίζουμε κάπου χαμένοι στις λεπτομέρειες. Αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να δώσουμε βάρος στα σημαντικά και να φύγουμε πιο ήσυχοι.
      Συγνώμη, που έγινα πάλι δυσάρεστη, αλλά μου βγαίνει και πλέον δεν το καταπιέζω, καθώς το έκανα σε μεγάλο βαθμό όλα τα χρόνια, για να μην στενοχωρώ τους άλλους.
      Σ' ευχαριστώ για όλα, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  6. Ειναι ευλογια για οποιον καταφερνει τα προσωπικα βιωματα (πονου αλλα και χαρας) να τα μετατρεπει σε δημιουργικες και οχι καταστροφικες εκφρασεις για τον εαυτο του και τους γυρωτου. Καθε ειδους δημιουργια προσφερει, διέξοδο, λυτρωση και παρηγορια και λειτουργει σαν μια μορφη προσκαιρης θεραπειας.
    Σπουδαια εργα στην ανθρωπινη ιστορια γεννηθηκαν μεσα απο αυτη τη πνευματικη αναγκη των δημιουργων τους. Και ναι οποιος τα καταφερνει ειναι αξιος θαυμασμου.

    Chopin - Notturno in Do# minore

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλει θάρρος και υπευθυνότητα απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους, αλλά αξίζει, γιατι είναι μικρή η ζωή, για να τη σπαταλάμε εγωκεντρικά και ανούσια.
      Ακριβώς, μια πρόσκαιρη θεραπεία! Το διατύπωσες εξαιρετικά, όμως κάθε πρόσκαιρη θεραπεία φέρνει σταδιακά και την ολική θεραπεία. Ο πόνος δεν φεύγει ποτέ, απλά απαλύνεται τόσο που δεν βλάπτει. Είναι σαν να του έχει γίνει μια γλυκιά αγκαλιά.
      Όπως έλεγε ο Λουντέμης "Όλοι είμαστε άνθρωποι. Άνθρωποι που ήρθαμε για να φάμε όχι μόνο το μέλι αλλά και το κεντρί."
      Αυτό το κεντρί πράγματι είναι η αφορμή για σπουδαία έργα των ανθρώπων!

      Οι μουσικές επιλογές σου πάντα διαλεχτές...
      Σ' ευχαριστώ για την γλυκιά σου προσέγγιση!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.