Η δύναμη που έχουν όσοι ονειρεύονται

«Ποιος είσαι;» ρώτησε ο γέρος.
«Από το πρωί σε πήρε το μάτι μου να στέκεις εκεί δα, ασάλευτος. Ποτέ δε σ’ έχω δει στα μέρη μας. Τι σ’ έφερε ως εδώ;»
«Έρχομαι από μακριά. Ψάχνω να βρω ποιος είμαι».
Γέλασε ο γέρος κι είπε καλόκαρδα:
«Όλοι αυτό ψάχνουμε, αλλά εύκολο είναι, νομίζεις; Γέρασα κι ακόμα δεν το ξέρω. Ξεπουλάω όνειρα κι εφιάλτες, το πιστεύεις; Μόνο και μόνο για να μην πεθάνω από την πείνα και το κρύο. Νιώθω τόσο ανήμπορος που ούτε τον πάγκο μου δεν μπορώ να σηκώσω».
Το αγόρι, χωρίς μιλιά, πήρε τον πάγκο του πουλητή και τον έβαλε στον ώμο.
«Σ’ ακολουθώ» του είπε.
[...]
«Την ευχή μου να ’χεις, γιε μου. Θέλεις κι εσύ ένα όνειρο; Όλο και κάτι μου ’χει περισσέψει».
«Σ’ ευχαριστώ, αλλά δεν το πιστεύω πως αγοράζονται ή χαρίζονται ή αρπάζονται τα όνειρα».
«Τότε, αν θέλεις, θα σου πω μια ιστορία που μοιάζει με όνειρο. Το μόνο που κυνήγησα σαν ήμουν νέος σαν κι εσένα, αλλά δεν έγινε δικό μου».
[...]
«... Θα ήθελα μόνο να μου πεις ποιο δρόμο να τραβήξω».
«Εγώ τράβηξα τον δρόμο των πολλών κι απάντησα ό,τι κι όλοι οι άλλοι. Ήτανε λάθος. Εσύ, όμως, γιε μου, πάρε τον δρόμο που σου λέει η καρδιά σου και πες τα λόγια που η ψυχή σου ξέρει». 

Ο γέροντας, όπως και πολλοί άλλοι, δεν είχε δώσει τη σωστή απάντηση κι έτσι έχασε το όνειρό του.
Ο νέος όμως έξω από την κλειστή πόρτα εκείνης της γυναίκας, είχε ήδη νιώσει ότι αυτή που αγαπούσε στα όνειρά του ήταν εκεί. Χάιδεψε την πόρτα, χαμογέλασε και στην ερώτησή της: «Ποιος είναι;» έδωσε την απάντηση, με την οποία η γυναίκα άνοιξε επιτέλους την πόρτα.

Άραγε ποια απάντηση έδιναν όλοι οι άλλοι και η πόρτα δεν άνοιγε; Ποια ήταν η δική του;

Τα παραπάνω μικρά αποσπάσματα προέρχονται από ένα τόσο δα (μικρό και λεπτό) λιλά βιβλιαράκι της πολυαγαπημένης μου παραμυθούς Λίλης Λαμπρέλλη, την οποία έχω παρουσιάσει κι άλλες φορές μέσα εδώ. Το μικρό αυτό παραμυθάκι, που διαβάζεται περίπου σε δέκα λεπτά και είναι μία πολύ καλή πρόταση για ένα πολύτιμο μικρό δωράκι, έχει τίτλο:
         «Αυτός που ξεπουλούσε όνειρα» Εκδ. Πατάκη

Όπως λέει και η ίδια, πρόκειται για "Ένα παραμύθι για την ομορφιά της ζωής παρά την ασχήμια στο παζάρι του κόσμου".

@ Για όσους ξεκινούν διακοπές εύχομαι καλές βουτιές και να επιτρέψουν στον εαυτό τους έστω για λίγο να ονειρευτεί, να ταξιδέψει ο νους και η ψυχή! Τα λέμε πάλι κάποια στιγμή...