Χορεύουμε ή... κλαίμε τη μοίρα μας;

Η παρούσα ανάρτηση έγινε μόνο με στόχο την ψυχαγωγία του κοινού. "Άρτον και θεάματα" δεν έλεγαν οι Ρωμαίοι; Γιατί να αγνοήσουμε τη συμβουλή τους παρακαλώ;  Κάτι ήξεραν και έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους, όπως κι όλοι όσοι τους μιμήθηκαν στην πορεία (προφανώς και ειρωνεύομαι).

Όποιος θέλει να προβληματιστεί με την κοινωνία, την πολιτική, την παγκόσμια οικονομία, την παγκόσμια ή την εγχώρια αλητεία, με την αθλιότητα όλων των παραπάνω, ας το κάνει μόνος του προς το παρόν. 

Λέω προς το παρόν, διότι θα με πιάσουν πάλι οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, η στενάχωρη διάθεση, η γκρίνια και το σιχτίρι στα προσεχώς...Θα ξαναπιάσω επίσης τις διδακτικές μου συνήθειες και τα "γλυκανάλατα" αφιερώματά μου!

Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, στο θέαμα κι ας αφήσουμε τον άρτο, καθώς μ' αυτόν ασχολούμαστε έτσι κι αλλιώς στην καθημερινότητα, όπου για πολλούς είναι εδώ και χρόνια πικρός.

Πάμε πίσω στον χρόνο και τα βήματα παίρνουν φωτιά...

Τζον και Ολίβια δίνουν ρέστα στο βίντεο που ακολουθεί. Προσοχή στο μαλλάκι του του γλυκούλη πρωταγωνιστή, από το οποίο δεν κουνιέται τρίχα, αλλά και στο θεόστενο παντελονάκι της μπουκλωτής ξανθιάς, η οποία για να το φορέσει με την κοιλιά "πίττα", θα έπρεπε να τρέφεται με ένα μαρουλόφυλλο την ημέρα...! Τσοκαράκι, σέξι λίκνισμα και "ξερός" ο ανδρικός πληθυσμός. Όχι, παίζουμε. Είδε η κοπελιά ότι με τη σεμνότητα και το συντηρητικό παρουσιαστικό λειτουργούσε ως εντομοαπωθητικό και πήρε απόφαση να αλλάξει πλεύση! Καλώς; Μάλλον...ανακάλυψε έγκαιρα το μυστικό.

Και... γελάμε φυσικά!

Ακολουθώντας το παράδειγμα των πρωταγωνιστών της επόμενης ταινίας, αν ήταν να μάθαινα τέτοιους "βρώμικους" χορούς, θα πήγαινα κάθε καλοκαίρι κι εγώ κατασκήνωση...! Θα θυσίαζα ώρες για ώρες κάνοντας τόσο κοπιαστικές μα  θαυμάσιες πρόβες...Teach Me Baby!

Ιδού το αποτέλεσμα της συστηματικής και ερωτικής παράλληλα προσπάθειας! Άξιζε;

Μα άμα υπάρχει χημεία..., όλοι ζηλεύουν την... τελική επίδοση!

Κάθε τι ξεχωριστό απαιτεί "γη και ύδωρ", για να διακριθεί. Ημίμετρα δεν περνάνε, γιατί οι κριτές βαριούνται, χασμουριούνται και απασχολούν τον χρόνο τους άδικα. Η κινηματογραφική ηρωίδα τα καταφέρνει περίφημα, ικανοποιώντας, έστω εικονικά, το όνειρο κάθε νέου της εποχής που επιθυμούσε να ασχοληθεί με τον χορό ή οτιδήποτε καλλιτεχνικό, κι ας μην τον περίμενε μετά την επίπονη διαδικασία το αγαπημένο πρόσωπο με Πόρσε και ένα μπουκέτο λουλούδια στο χέρι. Α, ρε φτηνιάρικο αμερικάνικο όνειρο πόσους πλάνεψες (δε θα γκρινιάξω, είπαμε, αλλά η κακιά συνήθεια...)!

Και τώρα... τα πόδια στον αέρα! Όλων των ειδών τα ποδαράκια και όλα τα παρδαλά καλτσάκια και παπουτσάκια πετούν από την χαρά τους μέσα σ' έναν τρελό ρυθμό. Όχι, άμα θες, κάτσε στην καρέκλα κι άμα μπορείς ακολούθησε τα σβέλτα εναλλασσόμενα βηματάκια...! Για να δούμε ποιος θα τα "φτύσει" πρώτος (μα πώς εκφράζομαι έτσι...);

@ Σημείωση: Όλοι αυτοί δεν έχουν χορέψει δικούς μας παραδοσιακούς χορούς, για να δουν τι σημαίνει αντοχή!

"Arriba amigos"!

Για να μην ξεχνιέται το ταλαίπωρο Mexico! 

"Τραγουδάτε και χορεύετε σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί αλλιώς χανόμαστε!" σαν να μας το φωνάζουν με τη στάση τους! Απόσπασμα από την ταινία που είχε γυριστεί για την ζωή του πρόωρα χαμένου (17 ετών έφυγε από αεροπορικό δυστύχημα) τραγουδιστή Ritchie Valens.

Κλείνοντας, ας ρίξουμε τους τόνους!

Ουπς, μου ξέφυγε το λίγο άσχετο με τα παραπάνω, αλλά με παρέσυρε το πνεύμα της εποχής!

Πολλή αμερικανιά βρε παιδί μου! Οι πρώτοι διδάξαντες της κάθε είδους φούσκας... Ας προσέχαμε παγκόσμια!