Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018

Χορεύουμε ή... κλαίμε τη μοίρα μας;

Η παρούσα ανάρτηση έγινε μόνο με στόχο την ψυχαγωγία του κοινού. "Άρτον και θεάματα" δεν έλεγαν οι Ρωμαίοι; Γιατί να αγνοήσουμε τη συμβουλή τους παρακαλώ;  Κάτι ήξεραν και έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους, όπως κι όλοι όσοι τους μιμήθηκαν στην πορεία (προφανώς και ειρωνεύομαι).
Όποιος θέλει να προβληματιστεί με την κοινωνία, την πολιτική, την παγκόσμια οικονομία, την παγκόσμια ή την εγχώρια αλητεία, με την αθλιότητα όλων των παραπάνω, ας το κάνει μόνος του προς το παρόν. 
Λέω προς το παρόν, διότι θα με πιάσουν πάλι οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, η στενάχωρη διάθεση, η γκρίνια και το σιχτίρι στα προσεχώς...Θα ξαναπιάσω επίσης τις διδακτικές μου συνήθειες και τα "γλυκανάλατα" αφιερώματά μου!

Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, στο θέαμα κι ας αφήσουμε τον άρτο, καθώς μ' αυτόν ασχολούμαστε έτσι κι αλλιώς στην καθημερινότητα, όπου για πολλούς είναι εδώ και χρόνια πικρός.
Πάμε πίσω στον χρόνο και τα βήματα παίρνουν φωτιά...

Τζον και Ολίβια δίνουν ρέστα στο βίντεο που ακολουθεί. Προσοχή στο μαλλάκι του του γλυκούλη πρωταγωνιστή, από το οποίο δεν κουνιέται τρίχα, αλλά και στο θεόστενο παντελονάκι της μπουκλωτής ξανθιάς, η οποία για να το φορέσει με την κοιλιά "πίττα", θα έπρεπε να τρέφεται με ένα μαρουλόφυλλο την ημέρα...! Τσοκαράκι, σέξι λίκνισμα και "ξερός" ο ανδρικός πληθυσμός. Όχι, παίζουμε. Είδε η κοπελιά ότι με τη σεμνότητα και το συντηρητικό παρουσιαστικό λειτουργούσε ως εντομοαπωθητικό και πήρε απόφαση να αλλάξει πλεύση! Καλώς; Μάλλον...ανακάλυψε έγκαιρα το μυστικό.
Και... γελάμε φυσικά!




Ακολουθώντας το παράδειγμα των πρωταγωνιστών της επόμενης ταινίας, αν ήταν να μάθαινα τέτοιους "βρώμικους" χορούς, θα πήγαινα κάθε καλοκαίρι κι εγώ κατασκήνωση...! Θα θυσίαζα ώρες για ώρες κάνοντας τόσο κοπιαστικές μα  θαυμάσιες πρόβες...Teach Me Baby!


Ιδού το αποτέλεσμα της συστηματικής και ερωτικής παράλληλα προσπάθειας! Άξιζε;
Μα άμα υπάρχει χημεία..., όλοι ζηλεύουν την... τελική επίδοση!




Κάθε τι ξεχωριστό απαιτεί "γη και ύδωρ", για να διακριθεί. Ημίμετρα δεν περνάνε, γιατί οι κριτές βαριούνται, χασμουριούνται και απασχολούν τον χρόνο τους άδικα. Η κινηματογραφική ηρωίδα τα καταφέρνει περίφημα, ικανοποιώντας, έστω εικονικά, το όνειρο κάθε νέου της εποχής που επιθυμούσε να ασχοληθεί με τον χορό ή οτιδήποτε καλλιτεχνικό, κι ας μην τον περίμενε μετά την επίπονη διαδικασία το αγαπημένο πρόσωπο με Πόρσε και ένα μπουκέτο λουλούδια στο χέρι. Α, ρε φτηνιάρικο αμερικάνικο όνειρο πόσους πλάνεψες (δε θα γκρινιάξω, είπαμε, αλλά η κακιά συνήθεια...)!




Και τώρα... τα πόδια στον αέρα! Όλων των ειδών τα ποδαράκια και όλα τα παρδαλά καλτσάκια και παπουτσάκια πετούν από την χαρά τους μέσα σ' έναν τρελό ρυθμό. Όχι, άμα θες, κάτσε στην καρέκλα κι άμα μπορείς ακολούθησε τα σβέλτα εναλλασσόμενα βηματάκια...! Για να δούμε ποιος θα τα "φτύσει" πρώτος (μα πώς εκφράζομαι έτσι...);
@ Σημείωση: Όλοι αυτοί δεν έχουν χορέψει δικούς μας παραδοσιακούς χορούς, για να δουν τι σημαίνει αντοχή!






"Arriba amigos"!
Για να μην ξεχνιέται το ταλαίπωρο Mexico! 
"Τραγουδάτε και χορεύετε σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί αλλιώς χανόμαστε!" σαν να μας το φωνάζουν με τη στάση τους! Απόσπασμα από την ταινία που είχε γυριστεί για την ζωή του πρόωρα χαμένου (17 ετών έφυγε από αεροπορικό δυστύχημα) τραγουδιστή Ritchie Valens.




Κλείνοντας, ας ρίξουμε τους τόνους!


Ουπς, μου ξέφυγε το λίγο άσχετο με τα παραπάνω, αλλά με παρέσυρε το πνεύμα της εποχής!
Πολλή αμερικανιά βρε παιδί μου! Οι πρώτοι διδάξαντες της κάθε είδους φούσκας... Ας προσέχαμε παγκόσμια!


18 σχόλια:

  1. Πωπωπωπω τι όμορφη αναδρομή Γλαύκη μου.
    Στις "δικές" μας δεκαετίες....!
    Χορός, ερωτισμός, μουσική και χρώμα. Ο Καλύτερος συνδυασμός θα έλεγα με εκρηκτικές επιδράσεις.
    Οι επιλογές σου εξαίρετες και νοσταλγικές.
    Τα φιλιά και τις ευχές μου να περνάς όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, αλλά δεν σε έβαλα στον ρυθμό;;;
      Χόρεψες; Δε χόρεψες, χεχε!
      Να είσαι καλά, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  2. Προσυπογράφω τη σημείωσή σου Γλαύκη μου. Ας χόρευε ο Τραβόλτα κάνα πεντοζάλι ή κανένα μαλεβιζιώτικο και θα σου'λεγα εγώ αν θα είχε τη φράτζα του κολλημένη.
    Ωραία αναδρομή πάντως, γιατί αυτές τις ταινίες τις λιώσαμε τον καιρό της νιότης μας. Αμερικανιές όντως, αλλά το διαπιστώσαμε πολύ αργότερα. Το αμερικάνικο όνειρο ήταν πολύ εύπεπτο στα άγουρα χρόνια μας.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην πορεία καταλάβαμε ποιο είναι αυτό το πασίγνωστο όνειρο! Τότε όμως χαιρόμαστε και διασκεδάζαμε χωρίς πολλή προσπάθεια. Ο χορός δε πρωτασγωνιστής!
      Σ' ευχαριστώ, Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  3. Και ένα.. ένα δύο τρία, ένα δύο ένα, ένα δύο τρία, ένα δύο.
    Εκείνο που δεν κατάφερα να συνδυάσω ποτέ μου είναι ο αυθορμητισμός της κίνησης του χορού και η αυστηρή πειθαρχία στα πόδια. Μπορεί και επειδή δε χόρεψα πολύ στα νιάτα μου, αφού παιδί της πόλης και δη ντροπαλό, και μάλιστα χωρίς δεκαπενταύγουστο χωριό αλλά ούτε και ανήκοντας στη .. χορευτική παράταξη των νεαρών τότε συνομηλίκων. Αποτέλεσμα: Ζήλεια, Γλαύκη μου, ζήλεια!!

    Ας κρατήσουν οι χοροί! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απόλαυσα το σχόλιό σου από την πρώτη μέρα που το διάβασα, αλλά μετέθεσα την απάντηση για αργότερα μήπως γράψουν κι άλλοι.
      Λόγω ντροπαλοσύνης έχασες πολύτιμα κομμάτια και δεν το λέω για να σε πληγώσω... καθώς κι εγώ ήμουν πολύ ντροπαλή κι έκανα μεγάλο αγώνα να ξεπεράσω τον εαυτό μου και υπήρξαν φορές που τον ξεπέρασα σε τέτοιο βαθμό που δεν το πίστευα κι εγώ η ίδια! Χόρευα όμως πάρα πολύ μόνη στο σπίτι ως παιδί κι έφηβος!
      Ο χορός πάντως είναι απελευθερωτικός έως λυτρωτικός!
      Διονύση, ποτέ δεν είναι αργά! Μήπως να δοκίμαζες πάλι...;
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Α...ταινίες που μας καθήλωσαν. Επειδή αγαπώ το χορό κάθε είδους, δεν χάνω ταινία χορευτική ή παράσταση μπαλέτου. Μπορεί να είναι αμερικανιές όπως λες αλλά μας κράτησαν συντροφιά πολλές φορές ακόμη και με τις επαναλήψεις τους. Το θέμα είναι ότι το όνειρο που πλάσαραν το πλάσαραν κι άλλοι αλλά όποιος το έδεσε κόμπο καλά να πάθει.
    Γέλασα πολύ με το στενό παντελόνι και το πλάκα στομάχι. Αν έκανα και εγώ τόσες πρόβες για τις χορευτικές κινήσεις θα έβλεπες πλάκα στομάχι χιχιχιχιχι
    Ωραίο θέαμα μας πρόσφερες...ας πάω για τον άρτο τώρα
    Καλό σου βράδυ Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γέλασα πολύ με το σχόλιό σου, Άννα μου!
      Είναι οι ταινίες που ξεκουράζουν τον θεατή, όπως λέω συνήθως!
      Δεν μου είπες όμως αν χορεύεις...!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
    2. Όταν ρωτάς αν χορεύω δεν εννοείς αν είμαι μια δεινή μπαλαρίνα, ναι; Χορεύω όλους τους χορούς όταν δοθεί ευκαιρία...Αγαπώ το χορό όχι μόνο να τον κοιτάζω χααχααα Χορευταρού με λένε αλλιώς χαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    3. Και το χορευταρού μια χαρά το βρίσκω!!!
      Να είσαι καλά, Άννα μου!

      Διαγραφή
  5. Καποτε που χορευαμε γιατι το θελαμε
    (και δεν μας "χορευαν" οπως τωρα)
    προσπαθουσα να μιμηθω τον Τραβολτα
    Αγαπω την Αμερικη αν θες και τις αμερικανιες της
    που διατηρουν αυτη την παιδικη αφελεια
    Επειτα πιστευω οτι η προοδος αλλα και η καταστροφη μονο απο εκει θα ερθουν
    ________________

    Τόλης Βοσκόπουλος - Πριν χαθεί το όνειρο μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, αυτό κι αν είναι εξομολόγηση! Χαχαχα!
      Στον Τραβόλτα και τη μίμησή του αναφέρομαι...
      Όσο για το τελευταίο που λες, νομίζω ότι έτσι είναι τελικά!

      Τον Βοσκόπουλο δεν τον συμπαθώ, όμως το τραγούδι είναι πολύ καλό. Ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  6. Καθότι σειράκιας, έχω αφήσει πολλές ταινίες στον πάγο, οπότε θα πω πως... χμ... έχω δει μόνο το Grease. Τα τραγούδια, όμως, ποιος δεν τα έχει λιώσει στο repeat; Πόσο μάλλον δε όταν, από ντροπαλοσύνη, δεν τολμάς να ξαμοληθείς στα dance floors, όπως η αφεντιά μου, κι αντ' αυτού επιλέγεις να προκαλείς πανικό μόνο εντός του κεφαλιού σου (γιατί, δεν το συζητώ, οι χορευτικές μου ικανότητες είναι ζηλευτές - το αποδεικνύουν οι αμέτρητες νοερές μου φιγούρες!), τότε το σίγουρο είναι πως απολαμβάνεις τα μέγιστα τέτοιες ταινίες και βίντεο.

    Σ' ευχαριστούμε για τη διασκέδαση, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει, γελάω ακόμα!
      Έχω κάνει ήδη εικόνα όσα λες...
      Δεν είναι κρίμα βρε κορίτσι μου να λιώνεις στις πρόβες και να χάνονται τόσες φιγούρες μέσα στα βάθη του εγκεφάλου!
      Σε φιλώ, κορίτσι μου, να είσαι καλά που το διασκέδασες και διασκέδασες κι εμάς με τα λεγόμενά σου!

      Διαγραφή
    2. Δεν λέω, κρίμα είναι, Γλαύκη μου! Όμως, κρίμα είναι κι όσοι δουν το θέαμα, γιατί θα τρομάξουν (ή θα γελάσουν;). Η ντροπαλοσύνη έχει τη μαγική ικανότητα να σε κάνει να χορεύεις με τη χάρη αρκούδας σε υπαίθρια παρουσίαση, βλέπεις. Για τέτοια είμαστε, καλέ;

      Πάντως, όταν το ξεπεράσω (εάν το ξεπεράσω, δηλαδή), είστε σίγουρα καλεσμένοι, καθότι σίγουρα θα πρόκειται για κοσμοϊστορικό γεγονός.

      Διαγραφή
    3. Ναι, αυτό με την αρκούδα το έχω νιώσω κι εγώ ουκ ολίγες φορές...;-)
      Φιλιά!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.