Κάποια αγαπημένα αποσπάσματα από τη γραφή του συγγραφέα, του οποίου δύο πολύ γνωστά έργα αποτέλεσαν για μένα τη σπίθα, που άναψε την αγάπη μου για τη διδασκαλία. Μετά από αυτά αποφάσισα οριστικά να γίνω δασκάλα και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
"Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" και η "Αγέλαστη άνοιξη" του Μενέλαου Λουντέμη.
"Τους περήφανους τους σέβονται και νεκρούς, τους δειλούς τους σιχαίνονται ακόμη και ζωντανούς."
"Ζωντανός θα πει περήφανος! "
"Να κοιτάς κατάματα τον αντικρινό σου και να του λες αυτά που θέλεις, και
όχι μόνο αυτά “που πρέπει”… είναι κιόλα μια νίκη, μια λύτρωση. "
"Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που αποφασίζουν γλήγορα. Σπάζουν εύκολα το κεφάλι τους κι ησυχάζουν. "
"Τι τσινιάρικη φοράδα είν’ αυτή η Ελλάδα και δεν μποράνε να την κάνουν ζάφτι; "
"Η ευτυχία περπατάει πάντα πάνω στο σκοινί. Και μπορεί να σπάσει και να σε γκρεμίσει. "
"Άιντε, ένα χεράκι ακόμη και τη βγάλαμε τη ζωή… Να πάρουν σειρά οι άλλοι. "
"Ας έβλεπα μια φορά μωρέ έναν καλό άνθρωπο χωρίς οχτρούς. Ας έβλεπα έναν. Μαράζι το ’χω… "
"Η φιλία κρατάει μονάχα μια μέρα. Κάθε μέρα πρέπει να της αλλάζεις βρακί. "
"Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται; "
"Πώς να προφυλαχτείς απ’ τους φοβητσιάρηδες; "
"Κείνος που στ’ αληθινά αγαπά το Λαό δε γίνεται ποτέ αρχηγός του, γίνεται υπηρέτης του. "
(Από την μεγάλη αγάπη της Αγράμπελης και του Μέλιου)...
"Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις. Σε καίει… Σε λιώνει… Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι. Είσαι μεθυσμένος, και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!"
"Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακκούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει. Μην το λες πουθενά. Άσ’ το να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ’ όνομά της. Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις… Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες… θα ‘χει τελειώσει η αρρώστια. Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι άσκημος. Θα ‘χεις φριχτά ασκημίσει. Αλήθεια… αυτό είναι η αγάπη; Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει."
"Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακκούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει. Μην το λες πουθενά. Άσ’ το να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ’ όνομά της. Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις… Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες… θα ‘χει τελειώσει η αρρώστια. Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι άσκημος. Θα ‘χεις φριχτά ασκημίσει. Αλήθεια… αυτό είναι η αγάπη; Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει."
"Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά."
@ Ο δρόμος της επιστροφής είναι πάντα μελαγχολικός...
Καλά να περνάτε όπου κι αν βρίσκεστε!
Εξαίσιες ρήσεις, με τις περισσότερες ταυτίστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, υπάρχει σχολικό εγχειρίδιο, οποιασδήποτε τάξης, που έχει μέσα Λουντέμη;
Ναι, περιλαμβάνονται αποσπάσματά του στα Ανθολόγια του δημοτικού, αλλά νομίζω και στο γυμνάσιο.
ΔιαγραφήΕυτυχώς!
Χρωστάω πολλά στη βιβλιοθήκη του Γυμνασίου μου που μπόρεσα και διάβασα και Λουντέμη και όλους τους κλασικούς έλληνες συγγραφείς. Νομίζω πως ό,τι είμαι σήμερα το οφείλω στα διαβάσματα του τότε κι ας μην τα θυμάμαι πια. Τα κουβαλάω μέσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικές οι φράσεις που σταχυολόγησες. Δεν τις θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο την αίσθηση που μου είχε αφήσει το "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα".
Μακάρι το μάθημα των Νέων Ελληνικών να σπρώχνει και τα σημερινά παιδιά στη λογοτεχνία ή μήπως τελικά είναι θέμα μόνο του δάσκαλου;
Αυτές οι βιβλιοθήκες είναι σωτήριες για τα παιδιά που δεν είχαν και δεν έχουν εύκολα πρόσβαση στο βιβλίο. Μην νομίζεις όμως πολλά βιβλία διαβάζουν σήμερα τα παιδιά που έχουν μεγάλη βιβλιοθήκη στο σπίτι τους, κι αυτό γιατί είναι λάτρεις της ανάγνωσης...! Όσο για τα υπόλοιπα, που δεν την αγαπούν ιδιαίτερα μπορεί να τα παρασύρει ο δάσκαλος σ' αυτό με πολλούς τρόπους πια. Θεωρώ εντελώς αναγκαία τη δανειστική βιβλιοθήκη στην τάξη, αλλά και ένα σωρό άλλες δράσεις που στοχεύουν στην αγάπη του παιδιού για το βιβλίο!
ΔιαγραφήΗ ανάγνωση είναι ένας πολύτιμος και ανεκτίμητος θησαυρός...!
Εμένα με στιγμάτισε απρόσμενα τότε η Αγέλαστη άνοιξη!
Είναι σίγουρα θέμα του εκπαιδευτικού... Αυτός έχει τον μαγικό αυλό στα χέρια του, κάνοντας εμπνευσμένη χρήση του σχολικού εγχειριδίου αλλά πολλών λογοτεχνικών βιβλίων, που έχει πια στη διάθεσή του. Κέφι να έχει, γιατί τη γνώση θα την αποκτήσει στην πορεία (αν του λείπει)αλλά και τα μέσα σε πληθώρα!
Φιλιά!
Ναι, ντρέπομαι που το λέω, όμως δεν μπορώ να κρυφτώ πίσω από ψέμματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλαύκη μου, αν και έχω πολλά βιβλία του Λουντέμη, (η γυναίκα μου γαρ...), δεν έχω διαβάσει κανένα....!
Και αυτό είναι απαράδεκτο για μένα.
Οφείλω κάτι να κάνω αλλά αυτήν την εποχή δεν είναι τέτοια η ψυχολογία μου.
Σε φιλώ.
Ναι βρε Γιάννη μου, είσαι απαράδεκτος...:Ρ
ΔιαγραφήΝα πας να διαβάσεις σύντομα, για να συγκινηθείς και να αρχίσεις να έχεις όραμα και πάλι...
Έχουμε στερήσει την χαρά από εμάς τους ίδιους...! Δεν είναι δίκαιο!
Φιλιά!
"Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που αποφασίζουν γλήγορα. Σπάζουν εύκολα το κεφάλι τους κι ησυχάζουν. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εφηβεία μας είχε γεμίσει με τον Άνθρωπο Λουντέμη
και βαθιά τον ευγνωμονούμε!!!
Καλημέρα Γλαύκη μου ♥
Συχνά ακολουθώ την φράση του παραπάνω που επισημαίνεις... μάλλον έχω μείνει στην εφηβεία και δεν λέω να κάνω βήμα παραπέρα!
ΔιαγραφήΚαμιά φορά είναι απαραίτητο να σπάσει κανείς το κεφάλι του, για να γίνει πιο σοφός, όπως τα παιδιά αν δεν τραυματιστούν δεν θα μάθουν να στέκονται στον κόσμο!
Φιλιά, Ελένη μου!
Και να σκεφτείς πως ήταν απαγορευμένος στη διάρκεια που οι "πατριώτες" δικτάτορες είχαν αναλάβει την... ανοικοδόμηση της χώρας. Πολύτιμη η κληρονομιά που μας άφησε και μπράβο για την επιλογή σου να μας θυμίσεις μερικά απ' τα κορυφαία αποσπάσματα του έργου του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καθίζηση της χώρας...είχαν αναλάβει, αλλά αυτό το κακό πάει πέρασε αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια! Τώρα τι κάνουμε χωρίς Λουντέμηδες και άλλους σημαντικούς;
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Μαρία μου!
Ο Λουντέμης είναι ο αγαπημένος συγγραφέας των εφηβικών μου χρόνων! Λατρεία μεγάλη και πόνος για την αγάπη τους με τη τραγική κατάληξη.... Ενα παιδί μετράει τ'αστρα, Αγέλαστη Ανοιξη, Κάτω απ'τα Κάστρα της Ελπίδας... Τι μου θύμισες τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
Να είσαι καλά, Δέσποινα, και μακάρι να υπήρχαν και νεότεροι τέτοιας ποιότητας λογοτέχνες! Είναι ελάχιστοι, δυστυχώς!
ΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα!