"Ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι"

Εύκολο είναι να σκεφτεί κανείς ότι τώρα τελευταία έχω πάθει μια εμμονή με τις πτήσεις! Ναι, μπορεί! Γιατί όχι όμως; Σήμερα οι πτήσεις από μία άλλη ματιά, εκείνη του Richard Bach και ένα μοναδικό και αξεπέραστο βιβλίο του,  τον Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον, ένα πολύ παλιό βιβλίο με πρώτη έκδοση το 1970.

"Θα πετούν πάντα μαζί με τον Ιωνάθαν όλοι όσοι λατρεύουν την ελευθερία, όσοι προχωρούν με πείσμα όταν ξέρουν πως έχουν δίκιο, όσοι χαίρονται όταν κάνουν κάτι καλά, όσοι ξέρουν ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στον κόσμο εκτός από αυτά που φαίνονται."

"Το να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισότερο από κάθε άλλο πράγμα στην ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα, και επιμονή, όπως αλληγορικά περιγράφεται στις περιπέτειες του Ιωνάθαν, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι."

"Σαν αντάλλαγμα γι' αυτή την προσπάθειά μας θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους φίλοι και συγγενείς. Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε να ονειρευτούμε."

                    Αποσπάσματα από την ελληνική έκδοση 1992

Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, ακολουθεί η περίληψή της στο παρακάτω βίντεο με σκηνές από την ταινία που είχε γυριστεί το 1973. 

                                                Από Γιώργο Μπαρμπέρη

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε μία ψυχούλα που διαβαίνει τον ζόρικο δρόμο της εφηβείας, εκεί που κάθε παιδί χάνει τον "γνωστό" εαυτό του και ψάχνει να τον επαναπροσδιορίσει. Στο ξεκίνημα ήδη αυτής της επίπονης διαδρομής επέλεξε τον τρόπο του Ιωνάθαν, αντέχοντας για κάποιο διάστημα ακόμα και την μοναξιά, για να μην κάνει καμία έκπτωση σε όσα πίστευε και θεωρούσε ότι είναι σημαντικά για εκείνη. Έπειτα από την ψυχική "φουρτούνα" που πέρασε, βρήκε τον τρόπο να διεκδικήσει την θέση της στην ομάδα και να γίνει αποδεκτή η στάση της και η παρουσία της, πάντα εμμένοντας με θάρρος στις δικές της αξίες.

Επέλεξα αυτό το υπέροχο για μένα μουσικό κομμάτι, και όχι ένα από τα μουσικά μέρη της ταινίας που ήταν του Neil Diamond, γιατί εκφράζει για μένα περισσότερο το πάθος του Γλάρου Ιωνάθαν, και κάθε "γλάρου" που αποφασίζει να ακολουθήσει πιστά τον δύσκολο δρόμο για την δική του αλήθεια.

@ Ο καθένας μπορεί να κάνει πολλούς συνειρμούς μέσα από αυτή την ιστορία.