"... μα είναι λεβέντες όλο πείσμα οι χτίστες..."

Χτίστες

Τραγουδάνε οι χτίστες.
Να χτίζεις μη θαρρείς
που ’ναι να τραγουδάς ένα τραγούδι.
Είναι μια υπόθεση κάπως δύσκολη.
Των οικοδόμων η καρδιά είναι
σαν μια πλατεία για γιορτές,
λαμποκοπάει,
μα η σκαλωσιά δεν είναι
μια πλατεία για γιορτές,
εκεί ’ναι η λάσπη κι άνεμος και χιόνι,
τα χέρια που ματώνουν.
Εκεί δεν είναι πάντα φρέσκο το ψωμί,
πάντα ο καφές ζεστός δεν είναι.
Να χτίζεις μη θαρρείς
που ’ναι να τραγουδάς ένα τραγούδι,
μα είναι λεβέντες όλο πείσμα οι χτίστες,
κι η οικοδομή ανεβαίνει,
μ’ έφοδο τον ουρανό κυριεύει,
ψηλά και πιο ψηλά, πάντα ψηλότερα.
Στο πρώτο κιόλας πάτωμα
αράδιασαν τις γλάστρες τα λουλούδια,
και πάνω στα φτερά τους τα πουλιά
τον ήλιο φέρνουνε στο πρώτο μπαλκονάκι...

                                                           Ναζίμ Χικμέτ
                                                     (μετ. Γιάννης Ρίτσος)

 @ Να αφιερώνεις την ζωή σου στην οικοδόμηση και όχι στην καταστροφή είναι η πιο δύσκολη και η πιο υπέροχη επιλογή συνάμα! Γι' αυτό ήρθες στον κόσμο... 
Το έχεις σκεφτεί;
 @ Μια ανάρτηση σήμερα κόντρα στην σαπίλα...

@ Το τραγούδι είναι σε στίχους του Ναζίμ Χικμέτ και σε απόδοση του Γιάννη Ρίτσου . Η μελοποίηση και η εκτέλεση εδώ του Μάνου Λοϊζου (Γράμματα στην αγαπημένη 1983).