Μια ιδιόρρυθμη νυχτερινή ενδοσκόπηση

Απόψε η δυσθυμία (αλλιώς κακοκεφιά) δίνει το κακόγουστο παρατεταμένο κονσέρτο της.
Ήρθε απρόσκλητη, με θρασύτητα να απλώσει ράθυμα τα μουσικά όργανα της ορχήστρας της.
Κι εσύ της επιτρέπεις, από περιέργεια ν’ ακούσεις τον ιδιόρρυθμο σκοπό της.
Γιατί;  

Ακόμα δεν έμαθες ότι η άτιμη η περιέργεια δρα ύπουλα και σκοτώνει τα αιλουροειδή που εξακολουθούν να προκαλούν την τύχη τους;  

Μα αν κοιμάσαι τον ύπνο του αφελούς, τότε μακάρια πέφτεις στην καλοστημένη παγίδα. Δεν έφτανε μόνο αυτό, ορισμένα μουσικά όργανα έχουν κέφια για διάλογο μαζί σου. Εσύ δεν χάνεις ευκαιρία να τ’ ακολουθήσεις στον επίμονο κουτσομπολίστικο ρυθμό τους.
Το έχεις ανάγκη ε;

Κι αρχίζει ο χορός των αδιάκριτων ερωτήσεων και ενοχλητικών παρεμβάσεων...

- Καλέ, εσύ δεν ήσουν που το έπαιζες άνετη κι έτοιμη για αλλαγές, που έβαζες εξισώσεις με πολλούς αγνώστους να λύσουμε με αυτοπεποίθηση, σαν άριστα μαθητούδια; Τις έλυσες; είπε με ειρωνεία και μπόλικη ξινίλα το βιολί.

- Ε, δεν έκατσα άπραγη. Μπορεί να μην κατάφερα αρκετά από αυτά που ήθελα ν’ αλλάξουν στο περιβάλλον μου, όμως άλλαξα σε μεγάλο βαθμό μέσα μου. Αυτό δεν είναι κάτι;

- Ναι, εντάξει, δε λέω ότι είναι εύκολο ν’ αλλάξεις μεμιάς, γιατί αν δεν τρομάξεις εσύ, τρομάζουν οι άλλοι, απάντησε το βιολί με σημαντικά ίχνη πλέον κατανόησης.

- Μα κάποιοι τρόμαξαν με τις αλλαγές μου, δείχνοντας μάλιστα μεγάλη αντίσταση σε αυτό που έβλεπαν να εξελίσσεται καθημερινά μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους. Λογικό, αλλά ως ένα σημείο, μια και ο άνθρωπος βαλτώνει, αν δεν βελτιώνεται ή δεν ακολουθεί αυτό που του λέει η εσωτερική του φωνή, με αποτέλεσμα να αποτελεί πρόβλημα για τον ίδιο και κατ’ επέκταση για τους άλλους.

- Πάλι τις αμπελοφιλοσοφίες έπιασες; μπήκαν ορμητικά στη συζήτηση όλα τα κρουστά μαζί. Μα οι άλλοι ίσως αγαπούν τον παλιό σου εαυτό κι αυτό θέλουν να έχουν στην ζωή τους.

- Μήπως βολεύονται καλύτερα με τον παλιό μου εαυτό; τους απαντώ λίγο εκνευρισμένα. Ο εαυτός μου ανήκει σε μένα και σε κανέναν άλλο, οπότε δεν έχουν να ορίσουν τίποτα ή να διαμαρτυρηθούν, εφόσον δεν τους προσβάλει ή δεν τους προκαλεί κανένα κακό η οποιαδήποτε μεταβολή μου σε σκέψεις, δράσεις και... αντιδράσεις. Αυτό που κατά βάθος τους ενοχλεί είναι ότι κάποιος ταράσσει τους τέλεια γι’ αυτούς σχεδιασμένους κύκλους τους.

- Καλά, όλο παντιέρες σηκώνεις και το παίζεις επαναστάτρια της φακής! Σιγά μη σκίσεις κανένα καλσόν! ήρθε να προσθέσει με θράσος και έντονα δηκτικό ύφος το τρομπόνι. Όλο φεύγεις, όλο κάποτε θα το κάνεις μας λες..., όλο να σώσεις τον κόσμο θες. Ναι, καλά, όλο στον δρόμο είσαι σε κατάσταση ωτοστόπ! Λίγο πιο κάτω πήγες και... κάτι έκανες τώρα.

- Κάποιες αποφάσεις δεν εξαρτώνται μόνο από το τι επιθυμούμε καθαρά εμείς, αλλά και οι άλλοι που μοιράζονται την ζωή τους μαζί μας ή όσοι έχουν εξουσία που δεν είναι στα δικά μας χέρια. Επειδή δεν γνωρίζει ποτέ κανείς τι θα του φέρει το αύριο παρακάτω, κάνει ένα βήμα κι ας μην είναι το μεγάλο που είχε αρχικά ως στόχο και καημό. Μπορεί στη συνέχεια να κατορθώσει άλλο ένα μεγαλύτερο από το προηγούμενο. Το σημαντικό είναι να μην παραμείνει αδρανής και απλά κλαίει τη μοίρα του. Ακολουθεί υπομονετικά και επίμονα τον δικό του βηματισμό, εκείνον που του επιτρέπουν οι συνθήκες στις οποίες ζει και... κάτι παραπάνω. Το μυστικό είναι να μην αφήνει να περνά στη λήθη αυτό που αγαπά και να το κυνηγά μέσα από κάθε ευκαιρία. Α, και τα καλσόν δεν τα σκίζω, γιατί προσέχω... Μερικά πράγματα απαιτούν λεπτούς χειρισμούς από επιδέξια χέρια.

- Μμμ, τώρα μάλιστα! Είδαμε την επιδεξιότητα του Κόναν του βαρβάτου, που μπαίνει και σαρώνει όποιον βρει μπροστά του... αχαχαχα! μπήκε στον πρόστυχο χορό κορδωτά η τούμπα. 

  

- Α, για να σου πω, ανθρωποπνίχτρα, που χρειάζεσαι τόνους αέρα για να ακουστείς και αβίαστα κρίνεις τους άλλους! Όποιος είναι απ’ έξω, γιατί δεν έχει κοιτάξει ποτέ τι κάνει ο ίδιος, ξέρει πολλά να ξεστομίζει! Και ο πιο ευγενικός και ήρεμος άνθρωπος έρχονται στιγμές που θα χάσει τον έλεγχο για διάφορους λόγους, με αποτέλεσμα να φερθεί άκομψα ή ακόμα και άδικα σε κάποιον άλλο. Ίσως να περάσει σε κινήσεις αταίριαστες με αυτό που τον χαρακτηρίζει ως προσωπικότητα, όμως πάντα θα υπάρχει κάποιος λόγος, χωρίς να σημαίνει ότι λειτούργησε έτσι διότι ήθελε να βγάλει απωθημένα πάνω σε κάποιον άλλο. Ναι, συμβαίνει συχνά στους ανθρώπους αυτό, να ξεφορτώνουν όλες τις δολοφονημένες ανάγκες κι επιθυμίες τους, τις στενοχώριες, τους φόβους, τα άγχη και τον θυμό τους πάνω σε όποιον είναι το πιο εύκολο θύμα ή στη χειρότερη σε όποιον βρουν μπροστά τους.
Ναι, θύμωσα, τώρα! Ο θυμός επίσης είναι υγεία, αρκεί να μην είναι μόνιμος και καταστροφικός.
Μπορώ και να θυμώνω, λοιπόν, όπως έχω δικαίωμα να κάνω λάθος και να ζητώ ειλικρινά συγγνώμη, όπως έμαθα να συγχωρώ όταν κάποιος με βλάψει με κάποιο τρόπο, αλλά θέλει πραγματικά να επανορθώσει.

- Μα σαν να έχει δίκιο, συνηγόρησαν οι βιόλες και τα βιολοντσέλα σ’ ένα αργόσυρτο μουρμουρητό. Έτσι είναι οι άνθρωποι, αφού έχουν αδυναμίες και κάνουν σφάλματα, αλλιώς θα ήταν θεοί.

- Καλό θα είναι να κρίνουμε πρώτα τον εαυτό μας, πριν ασκήσουμε κριτική σε κάποιον άλλο και φυσικά πολύ περισσότερο πριν αρχίσουμε τις επικρίσεις. Ίσως θα πρέπει να γνωρίζουμε για ποιο λόγο τις εκφράζουμε, είπε με σοβαρό ύφος το κοντραμπάσο.

- Δηλαδή, ψάχνεις δικαιολογίες, κυρά μου, για να καλύψεις τις εγωιστικές σου συμπεριφορές... εμφανίστηκε αφυπνιστικά ένα από τα τύμπανα, για να δώσει πάλι ζωντάνια στον ρυθμό της συζήτησης. Νομίζεις ότι έχεις όλη την άνεση να περνάς σαν οδοστρωτήρας στις ψυχές των άλλων κι έπειτα με ένα γλυκό συγγνώμη ψέκασες, σκούπισες, καθάρισες! Εμ , δεν είναι έτσι, μάτια μου! Πλησιάζουμε με σεβασμό και προσεχτικές κινήσεις τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που σχετιζόμαστε με κάποιο τρόπο μαζί τους.

- Έτσι είναι, έτσι, έτσι! ήχησαν πανηγυρικά τα υπόλοιπα τύμπανα, παίρνοντας ικανοποίηση από τούτη την χαιρέκακη αντίδρασή τους. 

- Ίσως να υπάρχει ένα μέρος δίκιου σε όσα λέτε, καθώς ο εγωισμός είναι ένα τέρας που έχει να παλέψει μέσα του κάθε άνθρωπος, τους απάντησα ήρεμα. Σε άλλους είναι παραφουσκωμένος δράκος που καταβροχθίζει ή κατακαίει όσους περάσουν δίπλα του και σε άλλους είναι μια μεγαλόσωμη σαύρα που έχει δυσάρεστη όψη, όμως είναι άκακη. Η έννοια μου είναι να μην επιτρέπω στη σαύρα να μετατρέπεται σε δράκο, αφού όλοι ξέρουμε ότι είναι πανεύκολη αυτή η μεταμόρφωση, αν αφεθούμε στις παρορμήσεις μας. Εκεί ξεχνάμε όσα καλά έχουν συμβεί, τα οποία έχουμε απολαύσει και εστιάζουμε μόνο στο ένα άσχημο που θα λάβουμε από τον άλλο. Παύει να μας ενδιαφέρει το «γιατί» περνώντας σε συμπεριφορές με τη μορφή καταιγίδας, που ίσως καταλήξουν σε ωραιότατες, και για εκείνη την ώρα μόνο, χορταστικές διαγραφές. Διαγραφές, τις οποίες αξίζουν τελικά εκείνοι που έχουν τον δράκο πάντα ελεύθερο και δίνουν συχνά στενοχώρια και πόνο στους γύρω τους, ειδικά σε αυτούς που τους αγαπούν και είναι πάντα κοντά τους. Αν σε νοιάζει ο άλλος, είσαι εκεί, ανησυχείς για ποιο λόγο φέρεται παράξενα, ρωτάς και μαθαίνεις. Αλλιώς, μένεις αγκαλιά με τον «τέλειο» εαυτό σου, να τον φτύνεις στον καθρέφτη μην τον ματιάσεις και τον χάσεις και αυτόν!

- Γνώρισε, αποδέξου τον εαυτό σου, αγάπησέ τον όπως είναι πραγματικά, κάνε όποιες αλλαγές κρίνεις ότι θα σε εξελίξουν, αλλά μη μένεις εγκλωβισμένος μέσα σ’ εκείνον, πρόσθεσε με τον μαγικό του ήχο το φλάουτο, επαναφέροντας την τάξη και την ησυχία στην ορχήστρα.

- Ναι, μόνο τότε θα είναι σε θέση κανείς να αποδεχτεί τον Άλλο - τον διαφορετικό, να τον συγχωρέσει, να σταθεί πλάι του όπως αρμόζει σε κάθε περίσταση, να συμβιώσει με αρμονία, ακόμα και να τον αγαπήσει ειλικρινά χωρίς όρους και όρια, έκλεισε με διακριτικότητα την κακόγουστη μουσική συμφωνία - διαφωνία η ρομαντική, σοφή άρπα.


Μετά τα τελευταία της λόγια προσκάλεσε τον μαέστρο, που είχε αφήσει τα όργανα να αυτοσχεδιάσουν, να περάσει στο σύνθημα για το φινάλε της αποψινής βραδιάς. Δίνοντας ραντεβού για μια επόμενη εποικοδομητική, μουσική συνάντηση.

Η δυσθυμία υποχώρησε, αφήνοντας περιθώριο στον προβληματισμό να μείνει κάμποση ώρα μέχρι να γείρουν απαλά τα βλέφαρα.
Αύριο είναι μια άλλη μέρα, μία μέρα μοναδική, όπως όλες.
Ίσως καταφέρουμε να είμαστε πιο δίκαιοι με τον εαυτό μας και με τους άλλους.