Από τα ερωτικά του Pablo Neruda

Μια γλυκιά εισαγωγή στο φθινόπωρο, που μόνο καλοκαίρι μοιάζει...

Ή αλλιώς, δεν έχω χρόνο να γράψω κάτι δικό μου και ψάχνω δικαιολογίες!

Μα κι όσα επέλεξα έχουν την ομορφιά τους, καθώς απαλύνουν την πανηγυρική μας είσοδο στη ρουτίνα της εργασιακής καθημερινότητας και πολλών άλλων υποχρεώσεων. Τα πολλά σούρτα φέρτα και οι χαλαρότητες κομμένα...

Ένας ελαφρύς περίπατος μέσα από διάσπαρτους ερωτικούς στίχους που ξεχώρισα από τον ευαίσθητο και βαθιά συνειδητοποιημένο ποιητή του λαού του, του λαού της Χιλής, κι όλου του κόσμου, τον Pablo Neruda. Του μαθητή - στο γυμνάσιο - της Gabriela Mistral, στην οποία έγινε αναφορά εδώ πριν λίγες μέρες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε τούτη την ζωή!



"Από τα χείλια ως τη φωνή κάτι όλο χάνεται.
Κάτι φτεροκοπάει, του τρόμου κάτι και της λησμονιάς.
Έτσι, να, σαν δίχτυα που δεν δύνονται να κρατήσουν το νερό"


"Για την καρδιά μου αρκεί το στήθος σου,
για την ελευθερία σου αρκούν τα φτερά μου."


"Την ώρα όπου ο άνεμος μελαγχολικός καλπάζει
σφαγιάζοντας πεταλούδες
εγώ σ' αγαπάω,
κι η έξαρση μου δαγκώνει βαθιά
τα δαμάσκηνα του στόματός σου."


"Με μικρά χι τσεκάριζα πυρπολημένους τόπους 
στον γαλατένιο άτλαντα του κορμιού σου επάνω."

"Θέλω να κάνω μαζί σου
αυτό που κάνει κι η άνοιξη στις κερασιές."


"Εσύ να σείεσαι απ' τις ρίζες σου όλες
και να χιμάω εγώ απ' τις χαίτες των κυμάτων μου όλων!"

"Γεννιέται η ψυχή μου κι ανασταίνεται
στις όχθες των μαύρων ματιών σου
τα δε μαύρα μάτια σου είναι φυλάκιο
στη μεθόριο της χώρας των ονείρων."

 
"Πόσο έχεις στ' αλήθεια πονέσει,
ώσπου να 'βρεις τα χούγια μου,
ώσπου να βρεις την ψυχή μου τη μονάτη κι ανήμερη"


"Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,
στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει."

"Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες στη δική σου σιωπή."