Ερωτικά γράμματα και μια αθυροστομία

Θα αναρωτιέται κανείς διαβάζοντας τον τίτλο τι ιδέα ήρθε πάλι μέσα στο αγύριστό μου το κεφάλι...

Απλά θα συνεχίσω την προηγούμενη ανάρτηση με έναν δικό μας ποιητή και την ερωτική του πλευρά, η οποία μου ήταν άγνωστη και έπεσα κατά λάθος επάνω της...! Τι μόνο ο Neruda θα είναι ερωτικός; Ας κάτσουμε καλά! Ο λόγος γίνεται για τον Σεφέρη, επίσης βραβευμένο με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, και τα ερωτικά γράμματα που έγραφε στην αγαπημένη του Μαρώ (Σεφέρης και Μαρώ Αλληλογραφία (1936-1940), Εκδ. Βικελαία Βιβλιοθήκη, Δήμος Ηρακλείου, 1989).

Μπορώ να πω ότι με εξέπληξε η ερωτική γραφή του και θέλησα να μοιραστώ εδώ ορισμένα μέρη από εκείνα τα γράμματα .

Το ζήτημα είναι ότι θα μοιραστώ και μια αθυροστομία, από κάποιον τοίχο του fb, που μάλλον είχε πολλά να μου πει... Συνδυάζω, λοιπόν, την αίσθηση του ποιητή με την δική μου, την ομορφιά (ακόμα και μέσα από τον πόνο) και τον ρομαντισμό με την πικρή γεύση και τον προβληματισμό.

Θα αποζημιώσω για το αλλοπρόσαλλο τούτης της ανάρτησης, όποιον μπει στη διαδικασία να ασχοληθεί μ' αυτό, με μουσική ηρεμίας και μεγάλης διάρκειας, πάντα αν την έχει ανάγκη.

  

Από τα γράμματα του Σεφέρη προς την αγαπημένη του...

(Η τέχνη και η διανόηση στην δική του ζωή)

Πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου. Αν το θέλεις να κάνω τη ζωή μου μακριά σου, βέβαια θα την κάνω -γιατί το δικό σου θέλημα θα γίνει και όχι το δικό μου- δε θα το κάνω όμως χωρίς εσένα. Αισθάνομαι πως μαζί σου άνοιξε ένας άγνωστος δρόμος μπροστά μου. [Πηγή: www.doctv.gr]

Πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου. Αν το θέλεις να κάνω τη ζωή μου μακριά σου, βέβαια θα την κάνω -γιατί το δικό σου θέλημα θα γίνει και όχι το δικό μου- δε θα το κάνω όμως χωρίς εσένα. Αισθάνομαι πως μαζί σου άνοιξε ένας άγνωστος δρόμος μπροστά μου [Πηγή: www.doctv.gr]

"Πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου. Αν το θέλεις να κάνω τη ζωή μου μακριά σου, βέβαια θα την κάνω - γιατί το δικό σου θέλημα θα γίνει κι όχι το δικό μου - δε θα το κάνω όμως χωρίς εσένα. Αισθάνομαι πως μαζί σου άνοιξε ένας άγνωστος δρόμος μπροστά μου." 

"Αν έχω την τύχη να σου δώσω κάτι που να κρατήσεις μέσα σου από την αληθινή ζωή, αν μπορώ να σε κάνω να νιώσεις ότι έχουμε κάτι μέσα μας που είναι μεγάλη αμαρτία να το εξευτελίζουμε, θα είναι αρκετό. Κι αυτά όλα που σου γράφω, τόσο ήρεμα τώρα, με κάνουν να συλλογίζομαι πώς είναι δυνατό να μην είναι κανείς απάνθρωπος, όταν είναι απάνθρωπη η ζωή."

"Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσα να αγαπήσω έτσι. Μου είναι αδύνατο να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το τρομερά δυνατό και ζωντανό πράγμα που κρατώ μέσα στην ψυχή μου και τη σάρκα μου. Είμαι κάποτε σαν τρελός από τον πόνο και αισθάνομαι πως όλοι οι άλλοι μου δρόμοι έξω από αυτόν τον πόνο, είναι κομμένοι. Πως μόνο απ' αυτόν μπορώ πια να περάσω. "

"Μου φαίνεται πως κάθε γράμμα είναι το τελευταίο, και πως, αν δε σου δώσω ό,τι μπορώ να σου δώσω σε μια στιγμή, δε θα μπορέσω να σου το δώσω ποτέ." 

"Όταν πάει κανείς να πάρει μια μεγάλη απόφαση, ποτέ δε μπορεί να τα δει όλα. Βλέπει έναν κύκλο σαν το μισοφέγγαρο, μισό φωτεινό και μισό σκοτεινό. Πάνω στο φωτεινό μέρος βάζει όλη τη λογική. Πάνω στο σκοτεινό όλη του την παλικαριά και την πίστη."

"Αν είχα χρήματα, λες. Μα αν είχα οτιδήποτε από αυτά που δεν έχω, δεν θα είχα εσένα. Έτσι αγαπώ όλη μου τη ζωή γιατί ήρθε ως εσένα, τέτοια που ήταν κι όχι άλλη."

"Πόσα πράγματα που έχω να σου πω ή να σου δείξω και που δε μ' άφησε η λαχανιασμένη ζωή μας."

"Αν μπορούσα να σου δώσω μια μικρή χαρά, πρέπει να σου τη δώσω αμέσως. Μακάρι κάθε μέρα να μπορούσα. Κάθε μέρα ως την τελευταία στιγμή. Μ' έκανες να σκεφτώ ένα πράγμα που σκεπτόμουν πολύ λίγο άλλοτε, την ευτυχία." 

"Θα ήθελα τρεις μέρες κοντά σου χωρίς λέξη. Λέξη..."

"Φοβούμαι μήπως συνηθίσω έτσι πάντα από μακριά να σ' αγαπώ." 

"Και μαζί να ήμασταν από το πρωί ως το βράδυ, δε θα έφτανε. Θα έπρεπε να καταπιεί ο ένας τον άλλον. Κι όλα αυτά είναι υπερβολικά φρικαλέα για να μ' αρέσουν."

"Ξέρεις πόσο πολύ είναι για μένα οι λίγες στιγμές μαζί σου;" 

"Είμαι πονεμένος σ' όλες τις μεριές και στο σώμα και στο πνεύμα. Δεν μπορώ να κάνω έναν συλλογισμό στοιχειώδη χωρίς να 'ρθεις ξαφνικά να τον κόψεις."

"Σου είπα ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνο που ήθελα να πω και μ' εκανε να μουντζουρώσω τόσο χαρτί δεν το είπα: είναι σκληρή η ζωή χωρίς εσένα και άδικη." 

Από τον τοίχο του fb η αθυροστομία που στάθηκε κάπως μέσα μου...

"Καμιά φορά χαμογελάμε, για να μην τα γαμήσουμε όλα!" 

Ένας σχολιαστής από κάτω έγραψε: "Κανονικά πρέπει πρώτα να τα γαμήσουμε όλα και μετά να χαμογελάμε..." 

Γλυκιά μουσική με εικόνες από τη θάλασσα της λύτρωσης...