"Τι συμφέρει στον άνθρωπο"

  7^ο απόσπασμα, 3^η πράξη 1^η σκηνή (να ζεις, να μη ζεις)

[...]

ΑΜΛΕΤ

Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.

Τι συμφέρει στον άνθρωπο

Να πάσχει, να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές

από μια μοίρα πού τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος

ή να επαναστατεί. Να αντισταθεί

στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων

Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο

Να κοιμηθείς και να κοιμηθούν

όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος

Να μη ξυπνήσουν πια ποτέ. Αυτόν τον ύπνο

να εύχεσαι για σένα. Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς

Κι αν στον ύπνο σου έρθει ένα όνειρο;

Τι θα είναι αυτό το όνειρο; Μετά τον αιώνα τού σώματος

ποιος ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα; Πώς ονειρεύεται

ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς.

Και ζεις. Και ή πανωλεθρία διαρκεί ζώντας

από την ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ

Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι.

Ποιος προτιμάει να ζει ρημάζοντας μέσα στον χρόνο

Να τον αδικεί ό ισχυρός να τον συντρίβει ο επηρμένος

να ερωτεύεται να εκλιπαρεί τον αδιάφορο να ανέχεται

την ύβρι της εξουσίας τη νύστα του νόμου

Να νικά ο ανάξιος τον άξιο. Που η άξια του η ίδια

τον έχει από πριν νικήσει. Ποιος θα άντεχε

να κουβαλάει το ασήκωτο βάρος της ζωής να σέρνεται

να ερημώνει, να στραγγίζει ιδρώτας η ψυχή του

αν δεν ήταν ο τρόμος. Γι’ αυτό πού στέκεται εκεί

Εκεί που αρχίζει ο θάνατος. Σ’ αυτήν την άγνωστη γη

που σε κανέναν ορίζοντα μακριά κανείς. Ποτέ δεν είδε

Κι εκείνοι που ξεκίνησαν και φύγαν ποτέ

δεν ξαναφάνηκαν στην πύλη. Ο φόβος

ταράζει την θέληση και θέλεις

να είναι ο εχθρός σου γνώριμος παρά να δεις

να έρχεται καταπάνω σου το αγνώριστο. Η συνείδηση

μας κάνει όλους δειλούς. Η φύση δεν της έδωσε

μια λειτουργία θανάτου δεν έχει όργανο για το άγνωστο

Άστραψε η απόφαση κι αμέσως την σβήνει την θαμπώνει

η υγρασία της σκέψης. Και τα έργα τα μεγάλα

που γι’ αυτά γεννήθηκες. Μονάχα γι’ αυτά γεννήθηκες

δεν τα τολμάς. Θρύβουν, χάνονται.

Ποτέ δεν θα ονομασθούν πράξεις.

                                            Άμλετ, πρίγκηπας της Δανίας,

                              μτφρ Γιώργος Χειμωνάς, Κέδρος

Ο καθένας μπορεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις στους προβληματισμούς και τα ερωτήματα του σαιξπηρικού ήρωα, που τελικά αποτελούν ανησυχίες του ανθρώπου. Ειδικά όταν διαπιστώσει στην πορεία της ζωής του ότι "κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο" (φράση από το ίδιο σαιξπηρικό έργο) στο οποίο κατοικεί. Πάντα υπάρχει αυτό το σάπιο στον κόσμο κι εκείνος κάτι πρέπει να το κάνει αυτό, κάπως θα πρέπει να το διαχειριστεί...

Ευχή και δώρο μαζί τούτων των ημερών μα και όλου του χρόνου η αυτογνωσία. Ένα πολύ ισχυρό εργαλείο στα χέρια του ανθρώπου μα εξίσου δύσκολο στην χρήση του. 

Το παν είναι να αρχίσει να το δοκιμάζει κανείς, έστω δειλά δειλά στο ξεκίνημα κι έπειτα να προχωρήσει αργά και με ευγένεια απέναντι στον εαυτό του. Έτσι θα αποδώσει κι αυτό άξιους καρπούς που θα προσφερθούν στους άλλους πάντα για το καλό.

 Καλά Χριστούγεννα!

Χρόνια πολλά!