"Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη"

Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά

Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ’ τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν τις Κυριακές τα γιορτινά τους

Τις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό
ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους

Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη
του σύμπαντος αρρώστια και πληγή
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους

Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά

 

Στίχοι Νίκου Γκάτσου και σύνθεση Μάνου Χατζιδάκι. Ένα από τα κείμενα, επίσης, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας των φετινών Πανελλαδικών Εξετάσεων.

Υπέροχοι στίχοι και μελοποίηση! 

 

'Ομως πώς να μη δακρύσουν τα παιδιά, βρε "γομάρια" του κόσμου ετούτου; 

Που άλλα τα έχετε κλεισμένα στη "γυάλα" μιας πλαστής πραγματικότητας και τα ετοιμάζετε να γίνουν "ρομποτοειδή" ανδρείκελα που θα συμφέρουν, κι άλλα τα έχετε παραπεταμένα στου πολέμου τη φωτιά, την απόλυτη φτώχεια και την απάνθρωπη εκμετάλλευση; 

Πώς να μη δακρύσουν τα παιδιά, ό,τι πιο τρυφερό, όμορφο κι ελπιδοφόρο έπλασε η φύση, όταν καθένας με εξουσία (παντός είδους) στα χέρια του κοιτά πάντα πώς θα σκιάσει ό,τι πιο φωτεινό υπάρχει στη γη; 

Δε θέλησε ποτέ να λάβει σοβαρά υπόψη του, ο κάθε αχρείος εκμεταλλευτής, ότι το δάκρυ κρύβει την ελπίδα, το άσβεστο φως και τη δύναμη της ανατροπής! 

"Παπάρα", ε, "παπάρα", διαστρεβλωτή πνευμάτων και ψυχών!

 

@ Συγχωρήστε με, αγαπητοί αναγνώστες, για τους άσχημους χαρακτηρισμούς, όμως μόνο αυτοί μου ταιριάζουν, για να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι.

 

 

Ως προς τη μουσική συνοδεία αυτής της ανάρτησης δεν επέλεξα την κλασική απόδοση του τραγουδιού από τον αρχικό ερμηνευτή (Νταλάρα), αλλά εκείνη που θεωρώ ότι είναι η πιο κατάλληλη για μένα. Πρόκειται για την απόδοση του τραγουδιού από την αστροφυσικό και μονωδό Φιόρη - Αναστασία Μεταλληνού, υπεύθυνη επικοινωνίας στο Κέντρο Επισκεπτών Θησείου, την οποία γνώρισα από κοντά στο Αστεροσκοπείο Πεντέλης (δυστυχώς όχι στο Αστεροσκοπείο Αθηνών στο Θησείο που μου αρέσει επίσης πολύ). Εκεί, πριν λίγα χρόνια, μας έφερε για πρώτη φορά (ήμουν και συχνός επισκέπτης...) σε επαφή με τους ήχους του σύμπαντος... "τα τραγούδια της Γης", όπως τα ονομάζουν οι επιστήμονες. 

Όπως είπε σε κάποια συνέντευξή της η ίδια για τη σχέση Μουσικής και Αστρονομίας: 

"Αν ανατρέξουμε στην ελληνική μυθολογία θα συναντήσουμε την Ουρανία, την μούσα της Αστρονομίας, ανάμεσα στις μούσες της ποίησης, του θεάτρου, της μουσικής , του χορού. Στην Πυθαγόρεια σκέψη η αστρονομία και η μουσική συνδέονται άρρηκτα μέσω των αρμονικών σχέσεων των αριθμών που περιγράφουν τα μουσικά διαστήματα ή τις κινήσεις των πλανητών, μια σχέση που εκφράζεται από την ιδέα της «μουσικής των σφαιρών». Κατά τον Πλάτωνα η Αστρονομία και η Μουσική θεωρούνται «αδελφές» επιστήμες." 

 

 

 

 Υ.Γ.

Θα ήθελα πολλαπλάσια πράγματα να πω και να σχολιάσω εδώ, όμως θα το πράξω ίσως στη συνέχεια με δόσεις, διότι όλα μαζί μού προκαλούν ασφυξία...