" Ο Μικρός Πρίγκιπας " κλείνει τον έναν χρόνο...

"Της Γλαύκης το... Cafe" κλείνει ήδη έναν χρόνο ύπαρξης και δημόσιου λόγου!  

Δεν κατάλαβα πραγματικά πώς πέρασε...

Έχει, λοιπόν, τα πρώτα του γενέθλια, τα οποία γιορτάζει με τον Μικρό Πρίγκιπα, γιατί αυτός είναι ο αγαπημένος ήρωας της διαχειρίστριας ετούτου του διαδικτυακού χώρου!

"Ο Μικρός Πρίγκιπας" του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί είναι ένα βιβλίο που μου δόθηκε πριν πάρα πολλά χρόνια, για να "εξημερωθώ" μόνη μου...! Στην ζωή μας όμως συναντάμε ανθρώπους, που τελικά έχουν την ευθύνη της "εξημέρωσής" μας, τους οποίους δεν ξεχνάμε ποτέ, όπως φυσικά και την "τελετουργία" όλης αυτής της εμπειρίας, μαζί με τα ανεξίτηλα σημάδια της χαράς και των πληγών που άφησε αυτή στο πέρασμά της! Αυτός είναι ο πλούτος και η ομορφιά μας!

Το αγαπημένο μου απόσπασμα μέσα από το βιβλίο, που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα που γράφτηκαν ποτέ για την παιδική ηλικία (και όχι μόνο):

" Η αλεπού σώπασε και κοίταξε για κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα:

- Σε παρακαλώ... εξημέρωσέ με... του είπε.

- Θέλω, είπε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω μπροστά μου πολύ καιρό. Έχω να βρω φίλους και να μάθω ένα σωρό πράγματα.

- Δεν μαθαίνεις παρά τα πράγματα που εξημερώνεις, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν τίποτα. Αγοράζουν έτοιμα πράγματα απ' τους εμπόρους. Μα αφού δεν υπάρχουν έμποροι φίλων, οι άνθρωποι δεν έχουν φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με!

- Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.

- Πρέπει να 'χεις μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα λίγο πιο μακριά από μένα, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου και δε θα δεις τίποτε. Η γλώσσα είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα όμως θα μπορείς να κάθεσαι λίγο πιο κοντά...

Την επομένη ο μικρός πρίγκιπας ξαναπήγε.
- Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού.
Αν έρχεσαι, ας πούμε, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη.
Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω.
Στις τέσσερις πια πηγαινοέρχομαι και θα ανησυχώ.
Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας.
Αν έρχεσαι όμως όποτε να ‘ναι, δεν θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της… Χρειάζεται τελετουργία.
- Τι θα πει τελετουργία; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί, είπε η αλεπού.
Είναι αυτό που κάνει τη μια μέρα να διαφέρει με την άλλη, τη μια ώρα από την άλλη.
Οι κυνηγοί ας πούμε έχουν κάποια τελετουργία. Χορεύουν κάθε Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού.
Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και μια βόλτα ως τ’ αμπέλι.
Αν όμως χόρευαν οι κυνηγοί όποτε να ‘ ναι, οι μέρες θα έμοιαζαν όλες ίδιες, κι εγώ δε θα είχα ανάπαυλα ούτε στιγμή!
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα που θα έφευγε:
- Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
- Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ όμως ήθελες να σε εξημερώσω…
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Όμως θα κλαις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Επομένως δεν κέρδισες τίποτα.
- Κέρδισα, είπε η αλεπού, κέρδισα το χρώμα του σταριού."

@ Το παραπάνω τραγούδι συνόδευσε την ψηφιακή παράσταση του  Μικρού Πρίγκιπα, που ζωντάνεψε στο Ίδρυμα Ευγενίδου το 2010. Στο τέλος το δάκρυ έγινε κορόμηλο... από μικρούς και μεγάλους...!

@  Πάνω από μία εβδομάδα άρχισε να προβάλλεται και στην Ελλάδα η ταινία του Mark Osborne "Le Petit Prince". Μια ταινία που - προσπερνώντας κριτικές - πιστεύω ότι μιλά στην ψυχή του θεατή και μας θυμίζει πόσο σπουδαίο είναι να διατηρούμε στην ζωή μας τη φαντασία και τα όνειρά μας!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με "εξημέρωσαν"...!

Ένα μεγάλο όμως ευχαριστώ και στους αναγνώστες αυτού του ιστολόγιου για την υπομονή τους, τα εύστοχα σχόλια και τα θερμά τους λόγια σε κάθε μου προσπάθεια να εκφράσω μέσα από εδώ σκέψεις, απόψεις και συναισθήματα!