Τα πιο απλά και συγκινητικά λόγια, που μπορεί να πει ένας ηλικιωμένος γονιός στο παιδί του, ακολουθούν στο παρακάτω κείμενο, το οποίο βρήκα εντελώς τυχαία στο διαδίκτυο, και αξίζει να τα διαβάσει κανείς, για να μην ξεχνά εκείνους που τον έφεραν στον κόσμο!
" Οι γονείς για όλους μας είναι οι πιο
σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μας .Γιατί μας έφεραν στη ζωή και με υπομονή
κι αγάπη μας έμαθαν τη ζωή.
Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και κάποτε η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται ως βάρος από τα παιδιά τους.Τα παρακάτω λόγια ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσουν ακόμη περισσότερο όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς ...χρειάζεται υπομονή.
Εάν μια μέρα με δεις “γέρο”, εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ, έχε υπομονή.
Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω… αυτά όταν εσύ ήσουν μικρός.
Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με.
Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή…
Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς.
Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά,
εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.
Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων,
δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις…
Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα “βάρος”,
έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να “πεθάνω”… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω.
Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις.
Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.
Σε αγαπώ παιδί μου…"
Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και κάποτε η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται ως βάρος από τα παιδιά τους.Τα παρακάτω λόγια ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσουν ακόμη περισσότερο όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς ...χρειάζεται υπομονή.
Εάν μια μέρα με δεις “γέρο”, εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ, έχε υπομονή.
Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω… αυτά όταν εσύ ήσουν μικρός.
Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με.
Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή…
Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς.
Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά,
εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.
Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων,
δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις…
Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα “βάρος”,
έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να “πεθάνω”… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω.
Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις.
Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.
Σε αγαπώ παιδί μου…"
Οσο περναει ο καιρος τους αγαπω περισσοτερο
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρις αυτους θα ειμαι σαν δεντρο στο ανεμο
Όσο μεγαλώνουμε τους κατανοούμε περισσότερο, μπαίνουμε πιο εύκολα πια στη δική τους θέση κι έχουμε παράλληλα την ωριμότητα να αιτιολογήσουμε καταστάσεις, συμπεριφορές και στάσεις από τη δική τους πλευρά.
ΔιαγραφήΕίμαστε σε θέση να διακρίνουμε την αξία της ύπαρξής τους δίπλα μας και να τους αγαπήσουμε βαθύτερα!
Το περιέγραψες υπέροχα με μία πρόταση!
Σ' ευχαριστώ για το τρυφερό σχόλιο!
Αλήθειες μεγάλες κι εμείς
ΑπάντησηΔιαγραφήκλαδάκια ενός δέντρου που
χρειάζεται φροντίδα κι αγάπη!!
Καλή Κυριακή
Μας την προσέφεραν κι εξακολουθούν ακόμα και τώρα όσοι ζουν, οπότε είναι η σειρά μας να τους χαρίσουμε την αγκαλιά μας εκεί που μας χρειάζονται ή αυθόρμητα για να χαρεί η ψυχή τους!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Ελένη μου!
Το είχα διαβάσει κι εγώ στο διαδίκτυο.. Μαθαίνουμε σχετικά αργά τι είναι οι γονείς για μας, και τότε, απλά οφείλουμε να βάλουμε φτερά στο μυαλό και στην καρδιά, για να καλύψουμε τα "κενά" τού παρελθόντος.. Καλή Κυριακή, πολλά φιλιά! ❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι αργά ποτέ όσο είναι εν ζωή!
ΔιαγραφήΤο διατύπωσες εξαιρετικά, Πετράδι μου... "να βάλουμε φτερά στο μυαλό και στην καρδιά"!
Πόσο τρυφερό ως σκέψη!
Συχνά τα παιδιά μεγαλώνοντας γίνονται πολύ πιο σοφά από τους γονείς τους, οπότε είναι σε θέση να δείξουν τον δρόμο αποκαθιστώντας τις βλάβες...
Φιλιά πολλά και μια ζεστή αγκαλιά!
Συγκλονιστικό κείμενο Γλαύκη μου σε κάθε του λέξη. Κάθε του φράση και ένας ποταμός νοημάτων. Θέλει μεγάλη αυτογνωσία να το ζει κανείς και να κάνει πράξη τις ευχές αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου κορίτσι μου για την ανάρτηση.
Καλή Κυριακή σου.
Με τα πιο απλά λόγια εκφράζονται οι μεγαλύτερες αλήθειες.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Γιάννη μου!
Μακάρι να αξιώνονται όλοι οι γονείς να γερνούν και να λένε αυτά τα λόγια στα παιδιά τους. Πολύ δυνατό κείμενο Γλαύκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά, Μαρία μου, γιατί δεν έχουν όλοι την τύχη αυτή, δυστυχώς!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Αν και το έχω ξαναδιαβάσει πάλι με συγκινεί η αλήθεια του γιατί δυστυχώς πολλές φορές οι ηλικιωμένοι γονείς ζουν μόνοι και έρημοι !!! Καλόν μήνα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνοι και αρκετά συχνά εγκαταλελειμμένοι σε κάποια ιδρύματα ή ανήμποροι να φροντίσουν επαρκώς τον εαυτό τους στα σπίτια τους χωρίς ένα χέρι βοηθείας από τα παιδιά τους ή κάποιον άλλο. Σκηνές που δεν νομίζω ότι ταιριάζουν σε κανέναν άνθρωπο.
ΔιαγραφήΚαλό σου μήνα, Νικόλ μου!
Απλό, κατανοητό και σοφό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ηλικιωμένοι άνθρωποι έχουν ανάγκη όσα περιγράφει με απλότητα το κείμενο και πάνω απ' όλα αγάπη όπως όλοι! Αν υπάρχει αυτό το συναίσθημα τελικά, όλα τα άλλα εννοούνται!
ΔιαγραφήΑς έχουμε στον νου μας αυτό που λέει ο σοφός λαός: "Εκεί που είσαι, ήμουν και εδώ είμαι, θα 'ρθεις", αρκεί να μπορέσεις κάποιος να φτάσει ως εκεί φυσικά!
Είμαι παιδί της γιαγιάς μου. Εκείνη με μεγάλωσε κι εκείνη φρόντισα όταν γέρασε. Από μία άποψη είναι σα να έχει κλείσει για μένα αυτός ο κύκλος. Τυχεροί όσοι έχουν λάβει ζεστασιά κι αγάπη από τους βιολογικούς τους γονείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστίνα, είδα τώρα το σχόλιό σου εδώ...!!!!
ΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα το δεις ποτέ, όμως ζητώ ειλικρινά συγγνώμη, διότι δεν μου αρέσει να αφήνω αναπάντητα σχόλια!
Έχεις απόλυτο δίκιο με όσα λες, καθώς εκείνη στάθηκε δυο φορές μάνα και σ' εκείνη όφειλες να σταθείς μέχρι το τέλος. Το "όφειλες" δεν σημαίνει καταναγκασμός, αλλά αυτό που λέει η ψυχή και συνείδηση του καθενός.
Σε φιλώ και πάλι συγγνώμη!