Σάββατο 18 Μαΐου 2019

Μια εικόνα λέει πολλά χωρίς βοήθεια...


Ακολουθούν εικόνες ίσως με κάποιο μικρό σχόλιο ή τίποτε. Μιλούν από μόνες τους αρκετά...












Υπάρχει ελπίδα; 
Ίσως...








 Και η μουσική λέει επίσης τα δικά της...








6 σχόλια:

  1. Γλαύκη μου, όλες οι φωτογραφίες διηγούνται ιστορίες που γεννούν προβληματισμό. Βιβλίο/τηλεόραση, τηλεσκουπίδια, πόλεμος, ηλεκτρονικό φακέλωμα, αντίσταση και τελικά μια αχτίδα φωτός και ελπίδας. Ευχαριστούμε, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε να παλέψουμε με πολλά θεριά πια και τα παιδιά ακόμα περισσότερο. Από πού να προφυλαχθεί κανείς και τι να πρωτομαζέψει...
      Ναι, οποιαδήποτε μορφής αντίστασης είναι ο μόνος δρόμος, μα πρώτα απαιτείται ορθή ενημέρωση και γνώση.
      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  2. Η Δύναμη της εικόνας και της μουσικής δοσμένης ξεχωριστά με τον δικό σου προσωπικό τρόπο Γλαύκη μου.
    Καλή συνέχεια ημέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μικρές φωνές διαμαρτυρίας είναι και τίποτε περισσότερο, Γιάννη μου. Τη μεγαλύτερη προσπάθεια την κάνω προσωπικά στη δουλειά μου, στο παιδί μου και με κόσμο που συναναστρέφομαι γενικά.
      Σ' ευχαριστώ.
      Καλή δύναμη για όσα μας περιμένουν.

      Διαγραφή
  3. "Φλύαρη" και χορταστική η ανάρτησή σου Γλαύκη μου. Με προεξέχουσα (κατά τη γνώμη μου) την εικόνα με τα σμάρτφον. Έτσι γελάνε με τα χάλια μας, είμαι βέβαιη.
    Καλή μας φώτιση, φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί γελάνε, το γλεντάνε κι εμείς τα κορόιδα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δυστυχώς.
      Ένα έχω να πω με όσα συμβαίνουν: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"... τυχαία δεν ειπώθηκε. Οι υπόλοιποι σαλτάρουν είτε γρήγορα είτε αργά αλλά σταθερά. Αισθάνεται κανείς όπως στο πεδίο της μάχης, ολομόναχος να στέκει στη μέση και να μην ξέρει από πού θα του έρθει και πώς να προφυλαχθεί.
      Αμήν (λέμε τώρα...).

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.