Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020

Κάποιες επιλογές απαιτούν "άλματα"


"Όλα είναι μια απόφαση" ήταν ο τίτλος μιας παλαιότερης ανάρτησης, όπου εκεί το θέμα είχε αναπτυχθεί αρκετά και είχα παραθέσει επιπλέον λίγα σοφά λόγια κάποιων, για να ενισχύσω ίσως παραπάνω τα δικά μου λεγόμενα. Ετούτη την φορά επανέρχομαι πάλι σχεδόν στο ίδιο ζητούμενο, όμως με δυο σκέψεις μόνο, που ήταν αντικείμενο συζήτησης τις τελευταίες μέρες.
Πώς γίνεται άραγε αρκετές φορές μικρές αποφάσεις, που δεν θα τις λογάριαζε κανείς ως βαρύνουσας σημασίας, να καθορίζουν τελικά τη συνέχεια της πορείας ενός ανθρώπου; Να αλλάζουν τη ζωή του ολόκληρη; 
Μπορεί τον ρόλο του καταλύτη να πάρει μια και μόνη λέξη που θα ειπωθεί, η πληκτρολόγηση ενός τηλεφωνικού αριθμού, το πάτημα ενός πλήκτρου για να σταλεί ένα μήνυμα, η αποστολή ενός επίσημου εγγράφου υπό τον ήχο ενός αθώου μα μοναδικού "κλικ", το να πάρει κανείς το επόμενο τρένο από εκείνο που πάσχιζε να προλάβει κι ας έφτασε στην ώρα του, το άνοιγμα μιας πόρτας ή το κλείσιμο επίσης μιας άλλης και πόσα ακόμα...

Συχνά πελαγοδρομεί ο άνθρωπος και αναλύει ξανά και ξανά τα δεδομένα πριν καταλήξει αν αυτό που επιθυμεί ή σκέφτεται να πράξει είναι ορθό ή όχι, αν θα του βγει σε καλό ή το αντίθετο κι έτσι χάνεται σε ένα ατέλειωτο "πήγαινε - έλα" δίχως αποτέλεσμα. Έρχεται όμως η στιγμή που θα ανατρέψει όλο αυτό το σκηνικό μέσα από μία επιλογή.
Τότε είναι που μικρές αποφάσεις κατευθύνουν σε επιλογές που απαιτούν "άλματα" στη ζωή. Όλα θα μοιάζουν σαν έτοιμα από καιρό κι απλά ο "άλτης" δεν ήθελε να το δει καθαρά και να το παραδεχτεί από φόβο προς το άγνωστο.
Η πίστη σε όλη την προεργασία που έχει γίνει, άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε ασυνείδητα, είναι αυτή που θα νικήσει τον φόβο και την ανασφάλεια, θα σταματήσει την ανισορροπία και το παλαντζάρισμα του "ζυγού", οπότε με τόλμη πια θα κάνει το αναγκαίο "άλμα" να πιάσει την άκρη του "μίτου"...

Ποιες δικές σου μικρές αποφάσεις οδήγησαν σε επιλογές που απαιτούσαν "άλματα";
Ή δεν υπήρξαν ποτέ;


@ Και... πολλή μουσική από μια όμορφη φωνή! Εικόνα και μουσική κάπως άσχετα με το θέμα. Επιλέχτηκαν έπειτα από μικρή απόφαση... προκειμένου η ανάρτηση να είναι πιο ατμοσφαιρική :))







6 σχόλια:

  1. Κάποτε χρειάστηκε να πάρω μια απόφαση
    που άλλαξε τελείως την ζωή μου.
    Επρεπε να φύγω απ την Αθηνα για
    επαρχια χωρις να το ξερει κανεις
    εκτος απο μια στενη μου φίλη που με βοήθησε
    να τα μαζέψω,αν παρεμενα στην Αθηνα τωρα θα
    κοιτούσα τα ραδίκια ανάποδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα.
      Νομίζω έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες.
      Εύχομαι να συνεχίζεις τη ζωή σου όπως επιθυμείς!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Ναι, υπήρξαν αποφάσεις που οδήγησαν σε άλματα στη ζωή μου. Δυστυχώς πάρθηκαν αργά. Και με μεγάλο κόστος. Θα μου πεις, τουλάχιστον πάρθηκαν. Μετράει και αυτό. Μην τα μηδενίζουμε.
    Στέλνω φιλιά πολλά και θετικές καλοκαιρινές σκέψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Κάλλιο αργά παρά ποτέ" λέγανε παλιά. Είχαν δίκιο!
      Χαίρομαι που μιλάς για μη μηδενισμό!
      Έτσι είναι...
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Άλμα εις τριπλούν η ζωή μου όλη. Κι αυτό είναι ζωή, να κάνεις βήματα, άλματα και, μερικές φορές, δρασκελιές μπροστά στο χάος. Αυτό που με φοβίζει είναι η ακινητοποίηση, ή όταν αποφασίζουν άλλοι για τα δικά μου άλματα. Έχει τύχει κι αυτό.
    Επίσης έχω διαπιστώσει ότι τις φορές που κοιτούσα άτολμα το κενό, ήταν ένα σπρώξιμο απ' το πουθενά που με έριξε στα βαθειά νερά. Εντάξει, ήπια λίγο νερό, αλλά έμαθα καλό "κολύμπι".
    Φιλιά πολλά και καλό σαββατοκύριακο Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφά τα λόγια σου και συμφωνώ κι επαυξάνω!
      Αυτό το κολύμπι στα βαθιά είναι που μας κάνει να ξεπερνάμε κάθε μας ανασφάλεια και μας μαθαίνει τη ζωή!
      Μια δυνατή "κολυμβήτρια", λοιπόν!
      Φιλιά και καλή εβδομάδα, Μαρία μου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.