Σ' ένα ταξίδι ναυαγός στις ξερολιθιές

"Απόψε το φεγγάρι κοντοστάθηκε

 λιγάκι ν' αποστάσει και φρουκάστηκε

μες στα στενά το βλέμμα του σαΐτεψε

στου νου μου τα σοκάκια εταξίδεψε"

Σε τούτη τη στάση του το φεγγάρι έπιασε τον νου σε κάποιο από τα σοκάκια του να μονολογεί...

"Καράβι είμαι στ' ανοιχτά

 που ψάχνει για λιμάνι

 που όλο βλέπει τη στεριά

 κι όμως ποτέ δε φτάνει" 

Ώσπου, σε μια στιγμή, "ναυαγός" αισθάνθηκε όχι σε κάποιο φιλόξενο λιμάνι, μα "στις ξερολιθιές" τις έρημες κι εκτεθειμένες στο θερινό λιοπύρι και το ανελέητο αγιάζι. 

Εκεί το φεγγάρι του ψιθύρισε...

"Δέξου της βροχής τα δώρα

 και της μοναξιάς" 

Κι ήρθε η ώρα και ο νους του απάντησε...

"Το φυλαχτό που μου 'δωσες

 το έχω φυλαγμένο "

Ήταν σαν τα λουλούδια στις ξερολιθιές. Το ένιωθε πια πως αυτά είναι ο δρόμος.

 

@ Μια μικρή ιστορία μέσα από στίχους και εικόνες. Ακολουθούν τα μουσικά κομμάτια, στα οποία ανήκουν οι στίχοι...