Περηφάνια, προκατάληψη ή και τα δύο;

Αφορμή αυτής της ανάρτησης στάθηκε ένα κλασικό βιβλίο στα Αγγλικά που έφτασε ως δώρο στο σπίτι τις προηγούμενες μέρες. Πρόκειται για το "Περηφάνια και Προκατάληψη" της πολυδιαβασμένης μυθιστοριογράφου της αγγλικής λογοτεχνίας Τζέιν Όστεν.

Αλήθεια, πόσο μπορεί να δυσκολεύουν, ή και να εμποδίζουν ακόμη, τις ανθρώπινες σχέσεις κάθε είδους τόσο η προκατάληψη όσο και η περηφάνια;

Η προκατάληψη έχει τα πρωτεία, διότι αποτέλεσε σοβαρή τροχοπέδη σε κάθε επαφή του ανθρώπου με τους άλλους, μα καθόριζε απόλυτα και τη στάση ζωής του ατόμου, της κοινωνίας και του κόσμου όλου. Κάτι για το οποίο θα ευχόταν κανείς να έχει αλλάξει στη σύγχρονη εποχή και να είχε παραμείνει κάπου στο βάθος του χρόνου, εκεί στην περίοδο που εξελίσσεται η ιστορία της Τζέιν Όστεν. Αμ, δε! Σημεία και τέρατα έχουν συμβεί και συμβαίνουν για χάρη της...

Κάποιες φράσεις που βρήκα για δαύτη:

"Εάν ένα ωραίο πρωί θα είχαμε ανακαλύψει, ότι από αυτή τη στιγμή όλοι οι άνθρωποι είναι μιας εθνότητας, μιας πίστης και μιας ράτσας, τότε μέχρι το μεσημέρι θα είχαμε επινοήσει καινούριες προκαταλήψεις"

"Είναι ευκολότερο να διασπάσεις ένα άτομο παρά μια προκατάληψη" 

"Η προκατάληψη είναι η κόρη της αμάθειας"

"Οι προκαταλήψεις μας είναι τόσο βαθιά ριζωμένες, ώστε ποτέ δεν τις βλέπουμε ως προκαταλήψεις, αλλά τις ονομάζουμε κοινός νους" 

"Πάθος και προκατάληψη κυβερνούν στον κόσμο, κάτω από το όνομα της λογικής"

                                                                                            Από Βικιπαίδεια 

 

Όσο για την περηφάνια, θα έλεγα ότι ίσως προκαλεί μικρότερο κακό συνήθως. Είναι θεμιτό να είναι κανείς περήφανος για τις ικανότητές του και για όσα καταφέρνει κάθε φορά που δέχεται οποιαδήποτε πρόκληση από τη ζωή. Όμως το σημείο που χάνεται η ισορροπία είναι όταν φτάσει να πιστεύει ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν και πως θα τα διαχειριστεί όλα μόνος του, ενώ εμπρός του είναι ήδη ο "γκρεμός". Και το χειρότερο απ' όλα είναι αυτή η περηφάνια να υπερβεί τα όρια και να γίνει υπεροψία ή αλαζονεία, διότι τότε θα βλάψει και άλλους. Η πιο γελοία εκδοχή της είναι το να είναι κάποιος ψώνιο όπως λέμε ή φαντασμένος.

Αυτά τα ολίγα.

Την ταινία μπορεί να τη δει όποιος θέλει κάνοντας κλικ στον τίτλο:

"Περηφάνια και Προκατάληψη"

Και κλείνουμε όπως πάντα με μουσική...