Μπορεί να γυρίσει κανείς τον χρόνο πίσω;
Όλοι θα ήθελαν να τον ελέγξουν, όμως μόνο να ακολουθούμε το πέρασμά του μπορούμε. Ρέουμε μαζί του.
Έτσι, ας μην ασχολούμαστε με το παρελθόν και το μέλλον μα με το παρόν. Όλα συμβαίνουν τώρα και αυτά έχουν σημασία και γι’ αυτά είμαστε σε θέση κάτι να κάνουμε, τα οποία ίσως επηρεάσουν και το μέλλον. Το παρελθόν έπαιξε τον ρόλο του, μας οδήγησε σε αυτό που είμαστε σήμερα.
Αναλογιζόμαστε μερικές φορές την απογοήτευση που νιώσαμε από συμπεριφορές και καταστάσεις που συναντήσαμε στο πέρασμα αυτού του πολύτιμου και μοναδικού χρόνου ή την απογοήτευση που δώσαμε σε άλλους. Το σίγουρο είναι ότι η απογοήτευση έρχεται σε μια καρδιά που αγαπά (ανθρώπους και καταστάσεις), αλλιώς της είναι σχετικά αδιάφορα όλα και τα προσπερνά εύκολα και σύντομα κι ας έχει στιγμιαία πικραθεί.
Κάτι που αξίζει να σημειωθεί, είναι ότι δε χρειάζεται ο άνθρωπος να περάσει σε μεγάλες χειρονομίες για να κερδίσει κάποιον που απογοήτευσε ή να παρέμβει σε μια κατάσταση, αλλά σαν μια πέτρα που ρίχνεται στο νερό κάνει ένα βήμα. Αυτό το βήμα μεγαλώνει και φτάνει στην καρδιά που ράγισε ή φέρνει την ανατροπή σε μια κατάσταση.
Η ζωή είναι στιγμές κι αυτές οφείλουμε να προστατεύσουμε ή να επανορθώσουμε για εκείνες που δεν τα καταφέραμε. Πάντα υπάρχουν τρόποι.
Καλησπέρα, καλή μου Γλαύκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καρδιά που δεν αγαπά, γιατί να στενοχωρηθεί για κάτι ή να αισθανθεί απογοήτευση; Η συναισθηματική δέσμευση με ανθρώπους, τόπους, χώρους ή καταστάσεις είναι που κρατά κάποιον δεμένο με όλα αυτά.
Τώρα, όσον αφορά στην πέτρα που ρίχνεται στο νερό, δηλαδή το πρώτο βήμα σε οτιδήποτε είναι ΄μάλλον το πιο σημαντικό, καθώς έπεται συνέχεια. Αν η πέτρα δεν πέσει στο νερό, μόνο ακινησία θα υπάρξει. Οπότε αντί να πελαγοδρομεί ο άνθρωπος σε ατέλειωτες σκέψεις για το πώς πρέπει να πράξει, ας κάνει κάτι κι ας το θεωρεί μικρό.
Μου άρεσε που στο κείμενο με λίγα λόγια λέγονται μεγάλες αλήθειες.
Φιλιά!
Ιωάννα Π.
Βρε, το κορίτσι! Το είπες και το έκανες...
ΔιαγραφήΑκριβώς. Για παράδειγμα κάποιες φορές πελαγοδρομούμε σε σοβαρές καταστάσεις ή στο πώς θα κινηθούμε προς τα πρόσωπα που αγαπάμε, γιατί μας τρώει η ανασφάλεια. Δεν ξέρουμε πώς να τα πλησιάσουμε για να αποκαταστήσουμε ένα λάθος μας και να κερδίσουμε τις καρδιές τους πάλι. Άλλοι διστάζουν και δυσκολεύονται να βρουν τρόπο λόγω του εγωισμού τους (ανησυχούν για την αρνητική ανταπόκριση) και άλλοι φοβούμενοι να μην πληγώσουν περισσότερο το αγαπημένο τους πρόσωπο άθελά τους. Πάντως, δε χρειάζεται να βρει κανείς το ιδανικό μα να κάνει την αρχή με μια μικρή κίνηση.
Ευχαριστώ για τη βόλτα εδώ!