Δεν σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο...
Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου...
Να σου στείλω ένα μήνυμα... Κι εσύ δεν άκουγες...
Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου
για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του.
Ο πόνος θέλει μια σκέψη
Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει.
Όταν δεν υπάρχει τίποτα, γίνεται πιο σκληρός
πιο κοφτερός
Σε παίρνει στο κατόπι και όπου σε βρει σε μαχαιρώνει,
ώσπου να σε ρημάξει...
Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή
και καθόλου οχυρωμένη.
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης
Είχες πυξίδα
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή
Άραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι.
Εγώ το δικό μου το βούλιαξα
Ναυάγησα
Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα
Ταξίδευα σ' ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ' αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες.
Όπου μου λέγαν πήγαινα...
Από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Το ταξίδι που λέγαμε", Εκδ. Καλέντης 2007
Το παραπάνω είναι ένα ακόμα αγαπημένο απόσπασμα...
Δεν μπορούμε να είμαστε απέναντι σε όλες τις καταστάσεις πάντα δυνατοί και καλά οχυρωμένοι. Κάπου, κάποτε, αφηνόμαστε και έρχονται στιγμές που σ' εκείνο το άφημα ίσως ναυαγήσουμε και λυγίσουμε στον πόνο, τον οποίο θα νιώσουμε. Ίσως δεν αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Είναι ανθρώπινο. Κι αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να το παραβλέπουμε, μια και υπάρχουν φορές που αξίζει τόσο πολύ εκείνο το άφημα. Έχει τόσα να μας δώσει κι εμείς τόσα να πάρουμε, που αν δεν το τολμούσαμε, δεν θα τα αποκτούσαμε ποτέ.
Πολύ μεγάλο το θέμα που ανοίγει το απόσπασμα της αγαπημένης Αλκυόνης Γλαύκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές κατά καιρούς το έχουμε νιώσει αυτό.
Είναι ένα επώδυνο συναίσθημα πραγματικά.
Η Όλη σου αυτή παράθεση-ανάρτηση με κάνει να νιώθω μια πολύ ανθρώπινη και ζεστή διάθεση για σένα ακουμπώντας το στοχασμό σου.
Καλή συνέχεια.
Έτσι, με ζεστασιά το παρέθεσα κι εγώ εδώ! Για όλα αυτά που πονούν αλλά με γλυκό τρόπο, καθώς δεν μένει πικρία, ίσως μόνο ένα κάποιο παράπονο, που θα μπορούσε να μην εκφράζεται καν, αν αποφασίζαμε κάποιες στιγμές να μην αντιμετωπίζουμε τις ορισμένες καταστάσεις σαν παιδιά, όσο κι αν θέλουμε να λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο. Οι περισσότεροι δεν τον κατανοούν, διότι έχουν την οπτική καθαρά του ενήλικα κι ο κόσμος τους δεν μας χωρά!
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια και σ' ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια!
Το πόσο εμβαθύνει στο συναίσθημα και στην δύναμη του όποια και να είναι αυτή.... η αγαπημενη ΠΑΠΑΔΑΚΗ..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθε φορα που διαβαζω κάτι δικό της Γλαύκη μου νομίζω ότι κοιταζει μεσα τις ψυχες μας..!!
Πόσο αλήθεια είναι ότι ο ανθρωπος μπορεί να αντεξει σε αντιξοότητες ακομα και αν δεν το ξερει..!!
Δεν είναι όλα ρόδινα.. ομως μπορούμε να κανουμε καλύτερα..τα δυσκολα..!! να είσαι καλα φιλη μου.. φιλακιααα!!
Ναι, έχει τη δύναμη αυτή να κοιτά τις ψυχές, όπως και μερικοί άνθρωποι το έχουν ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, καθώς έχουν ψάξει μέσα τους πρώτα πολύ καλά, για να είναι σε θέση να δουν και μέσα στους άλλους!
ΔιαγραφήΠολλά μπορούμε να αντέξουμε, κάτι το οποίο δεν γνωρίζουμε μέχρι να μας συμβούν διάφορα!
Εδώ είμαστε, για να παλεύουμε και ό,τι καταφέρνουμε να απολαμβάνουμε!
Σε φιλώ και να περνάς όμορφα εκεί στον ευλογημένο τόπο σου!
Στον "περίπατο" των χρόνων, το έζησα αρκετές φορές. Η Παπαδάκη ξέρει να διαβάζει ψυχές και να τις δίνει με αξεπέραστο τρόπο...Να είσαι καλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Αντιγόνη!
ΔιαγραφήΜεγαλώνοντας, μαθαίνουμε πολλά, που αν τα γνωρίζαμε νωρίτερα, θα ζούσαμε την ζωή με μεγαλύτερο πάθος και σοφία!