Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2023

Κι κάπως έτσι παραμερίστηκαν πολλά...

Και φάγαμε και ήπιαμε και ψωνίσαμε και είδαμε αγαπημένους ανθρώπους και με πολλούς ανταλλάξαμε ευχές, πολλές ευχές. Και θα ξαναφάμε και θα ξαναπιούμε και θα ξαναψωνίσουμε και θα ξαναδούμε άλλους αγαπημένους ανθρώπους και θα ανταλλάξουμε πάλι ευχές, πολλές ευχές.

Κι όλα αυτά μέσα στη "ζούγκλα" της ακρίβειας, της ασυδοσίας, της απέραντης υποκρισίας, της απόλυτης αδιαφορίας, της αγριότητας του κυνισμού, της καρικατούρας του ανθρώπου.

Έτσι, παραμερίστηκαν οι ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν βάρβαρα κι άδικα στα Τέμπη, όπως και οι οικογένειές τους βουτηγμένες στο πένθος και τον αγώνα για το δίκιο, το ίδιο συνέβη και στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, οι οποίοι έμειναν να περιμένουν το οτιδήποτε μόνο από τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη των συνανθρώπων τους, το ίδιο έγινε και με ασθενείς που χρήζουν άμεσης νοσηλείας και ίσως χειρουργικής επέμβασης μα το ραντεβού έχει τοποθετηθεί έναν χρόνο μετά, έτσι παραμερίστηκαν οι χιλιάδες άμαχοι νεκροί και η εγκληματική εξόντωση τόσων παιδιών από τα πυρά του τερατοπόλεμου, ... και πόσα άλλα παραμερίστηκαν από τη μνήμη σε χρόνο dt!

Κι αφού τα είπαμε και ξεθυμάναμε, κάναμε ένα μικρό μνημόσυνο στα παραμερισμένα, πάμε να συνεχίσουμε απερίσπαστοι στα γνωστά ετούτων των Άγιων Ημερών.

Συγχωρέστε με που έγινα δυσάρεστη μέρες που είναι, όμως εκεί που πας να γελάσεις, να αφεθείς στη χαλαρότητα των εορτών ένας κόμπος έρχεται και σου κάθεται στον λαιμό. Εκτός αν είναι μόνο δική μου αίσθηση, οπότε θα πρέπει να το κοιτάξω πιο σοβαρά... 

Δε λέω πως δεν χρειάζονται όλα τα καλά κι ωραία που μπορεί να απολαύσει κανείς - ειδάλλως θα μετατραπεί σε ένα καταθλιπτικό ανήμπορο υποκείμενο - αλλά να στέκεται και με μέτρο ανθρώπινο απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Να ξεχνιόμαστε για λίγο, αλλά να μην ξεχνάμε.

 

@ Μουσική με θέμα τα Χριστούγεννα, κάπως διαφορετική...





2 σχόλια:

  1. Το μωσαϊκό της ζωής, Γλαύκη μου έχει και φωτεινά και σκοτεινά χρώματα. Η ζωή, από μόνη της, είναι μαγεία, είναι ομορφιά. Όμως, καθώς λες, υπάρχουν μια σειρά πράγματα, που τη λερώνουν άσχημα. Έτσι γίνεται στο διάβα των αιώνων.
    Ο άνθρωπος, οφείλει να συγκρούεται με το σκοτάδι, να παλεύει για έναν όμορφο κόσμο και να μην αγνοεί τις απλές όμορφες καθημερινές του στιγμές.
    Χρόνια πολλά καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, μοιάζει απαισιόδοξη αυτή η ανάρτηση, όμως δε σημαίνει ότι σταματάμε τον αγώνα ο καθένας μας για την βελτίωση του κόσμου που δεν επιθυμούμε.
      Εννοείται, επίσης, πως απολαμβάνουμε ό,τι όμορφο έχουμε στην καθημερινότητά μας. Θα καταλάβεις το σκεπτικό μου καλύτερα στην επόμενη ανάρτηση για την υποδοχή του νέου έτους.
      Εντούτοις, ας μην ξεχνάμε και σε ποια κατάσταση βρίσκεται η κοινωνία μας κι ο κόσμος όλος.
      Φαίνεται πάντως και από τη μη συμμετοχή εδώ αναγνωστών πως θέλουν όλα τα αποπνικτικά για λίγο να παραμεριστούν. Μάλλον δικαίως. Ήρθα κι εγώ να σκαλίσω πληγές σε λάθος χρόνο...
      Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.