Πόσο έχουμε μάθει στη σύγχρονη εποχή να αγωνιζόμαστε, για να επιτύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει ως επιθυμητούς στην πορεία μας ή για να υπερνικήσουμε τα εμπόδια, τις προκλήσεις ή τις δοκιμασίες που έρχονται να μας συναντήσουν καθ' οδόν;
Θεωρώ ότι οι συνθήκες πλέον δεν είναι όπως παλιότερα. Μεγάλο μέρος των ανθρώπων πιστεύει ότι όλα θα του έρθουν βολικά, αφού πιστεύει ότι η ζωή του τα χρωστά, θα μπορεί να φθάσει στο τέρμα που επιδιώκει δίχως πολύ κόπο, θέλει τα θαυμαστά, τα υψηλά και τα μέγιστα χωρίς πόνο και δάκρυα, θέλει να γίνουν όλα τάχιστα και ανώδυνα, όπως μεταφέρεται με το "κλικ" του ποντικιού του σε όποια ηλεκτρονική σελίδα ζητήσει ή όπως με μια κίνηση του αντίχειρά του αλλάζει ό,τι του κάνει κέφι στην οθόνη αφής του κινητού του. Τόσο απλά, τόσο εύκολα.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα στη ζωή;
Θα λέγαμε πως είναι η εγωιστική ματιά της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία έχει την εσφαλμένη εντύπωση ότι δύναται να φτάσει στο τέρμα πριν ακόμα ξεκινήσει. Έτσι, όταν δεν επιτύχει, νομίζει ότι δεν θα καταφέρει ποτέ τίποτα, θα μείνει εκεί σε στασιμότητα επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη διαρκώς. Μα με τέτοιο σκεπτικό η αποτυχία είναι σίγουρη, διότι το φοβερό δεν είναι να πέσεις, αλλά να μείνεις κάτω, έχοντας την πεποίθηση ότι δεν έχει νόημα η προσπάθεια.
Οι παλαιότεροι έδειξαν πολλές φορές τον δρόμο της επιτυχίας, όπου κάθε μεγάλη επιτυχία έρχεται έπειτα από μικρά βήματα αρχικά, μα σταθερά επίμονα και συχνά επίπονα. Μικροί και μεθοδευμένοι στόχοι είναι αυτοί που οδηγούν αποδεδειγμένα σε καλύτερα αποτελέσματα. Είναι αναγκαίο όμως να συνυπάρχουν η δυναμικότητα, με τη θέληση και την υπομονή. Αν μπορεί κανείς να περιμένει, κάνοντας τα κατάλληλα βήματα κάθε φορά, έχει και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αντέξει και να καταφέρει να αντικρίσει το τέρμα που ονειρευόταν.
Επίσης, είναι σημαντικό σ' αυτό το πλαίσιο να διεκδικεί κανείς, χωρίς να φοβάται, να σωπαίνει, να διστάζει. Να μη στριμώχνει σε καλούπια που άλλοι του όρισαν όσα πιστεύει κι όσα επιθυμεί για τη δική του ζωή. Να μην τρομάζει στα εμπόδια που θα βρεθούν στη διαδρομή ή τα σχέδιά του, να μη δειλιάζει εμπρός σ' εκείνους που θα του σταθούν ως φράχτες, επειδή δεν θα τον καταλαβαίνουν ή γιατί τους ξεβολεύει ή όταν θα τον αδικήσουν. Να μην το βάζει κάτω κι ας μοιάζει ακατόρθωτο αυτό το πολυπόθητο τέρμα.
Αυτή η φράση του Κοέλιο (αν δεν κάνω λάθος) που λέει πως όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, το σύμπαν θα συνωμοτήσει και θα το έχει, είναι μάλλον κάπως εύκολη και αεριτζίδικη, θα έλεγα. Αν περιμένει κανείς από το σύμπαν να του δίνει κάθε φορά αυτό που θέλει, τότε καλύτερα να πάει να παίξει κανένα τυχερό παιχνίδι...
Οφείλει να πιστεύει πρώτα απ' όλα στον εαυτό του κι έπειτα να έχει συνειδητοποιημένο ότι οι αλλαγές δε γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, αντιθέτως απαιτείται χρόνος και σκληρή δουλειά. Η πρόοδος έρχεται στο τέλος όσο κι αν φαίνεται δύσκολη η πορεία, ακόμα και μέσα από λάθη, πισωγυρίσματα, απαισιόδοξες σκέψεις και ηττοπάθειες. Εκεί κλείνει και τ' αυτιά του σε όσους του λένε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, καθώς αυτοί είναι που τα παράτησαν στις πρώτες δυσκολίες.
Εδώ ταιριάζει το παράδειγμα της ιστορίας με τα δύο ποντικάκια, τα οποία έπεσαν σε ένα δοχείο με γάλα και αυτόματα η σωτηρία τους θεωρούνταν άπιαστο όνειρο. Όμως, δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα... Το ένα απαισιόδοξο και αποθαρρυμένο από την ζοφερή κατάσταση δήλωσε ότι δεν έχει νόημα καμιά προσπάθεια διάσωσης, την ώρα που το άλλο του πρότεινε να χτυπούν τα ποδαράκια τους, για να καταφέρουν ν' ανέβουν στην επιφάνεια. Το πρώτο, αφέθηκε στη μοίρα που νόμιζε ότι του είχε οριστεί, ενώ το δεύτερο συνέχισε να χτυπά τα ποδαράκια του, ώσπου το γάλα έγινε βούτυρο... Με τη θέληση, την πίστη και τη σκληρή δουλειά βγήκε στο φως διεκδικώντας ξανά τη ζωή, την ώρα που έμοιαζε κάτι τέτοιο ακατόρθωτο!
Διεκδικούμε, λοιπόν, και αγωνιζόμαστε, αλλιώς μαθαίνουμε και να χάνουμε αυτό που θέλουμε.
Α, και για να κλείσω με κάπως πιο εύθυμο τρόπο, διεκδικούμε και χωρίς να ζητάμε την άδεια... Αφήνουμε τις συνήθειες και τις τακτικές των σχολικών μας χρόνων, που για τα πάντα ζητούσαμε την άδεια από κάποιον ενήλικα. Πράττουμε, επειδή εμείς το αποφασίζουμε και λαμβάνουμε παράλληλα και την ευθύνη, ρισκάροντας ακόμα και την αποδοκιμασία.
Είναι όπως στην περίπτωση που ένας άντρας θέλει να πλησιάσει μια γυναίκα και να της μιλήσει , γιατί του αρέσει πολύ. Πώς θα το χειριστεί, για να έχει επιτυχία; Θα πάρει την άδεια της να την πλησιάσει ή απλά θα το κάνει (χωρίς φυσικά να γίνει άγαρμπος, αγενής ή βίαιος);
Και... μουσική στο play!
Και κάτι που έχω ξαναβάλει, όμως μου αρέσει...
Εδώ ταιριάζει το παράδειγμα της ιστορίας με τα δύο ποντικάκια, τα οποία έπεσαν σε ένα δοχείο με γάλα και αυτόματα η σωτηρία τους θεωρούνταν άπιαστο όνειρο. Όμως, δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα... Το ένα απαισιόδοξο και αποθαρρυμένο από την ζοφερή κατάσταση δήλωσε ότι δεν έχει νόημα καμιά προσπάθεια διάσωσης, την ώρα που το άλλο του πρότεινε να χτυπούν τα ποδαράκια τους, για να καταφέρουν ν' ανέβουν στην επιφάνεια. Το πρώτο, αφέθηκε στη μοίρα που νόμιζε ότι του είχε οριστεί, ενώ το δεύτερο συνέχισε να χτυπά τα ποδαράκια του, ώσπου το γάλα έγινε βούτυρο... Με τη θέληση, την πίστη και τη σκληρή δουλειά βγήκε στο φως διεκδικώντας ξανά τη ζωή, την ώρα που έμοιαζε κάτι τέτοιο ακατόρθωτο!
Διεκδικούμε, λοιπόν, και αγωνιζόμαστε, αλλιώς μαθαίνουμε και να χάνουμε αυτό που θέλουμε.
Α, και για να κλείσω με κάπως πιο εύθυμο τρόπο, διεκδικούμε και χωρίς να ζητάμε την άδεια... Αφήνουμε τις συνήθειες και τις τακτικές των σχολικών μας χρόνων, που για τα πάντα ζητούσαμε την άδεια από κάποιον ενήλικα. Πράττουμε, επειδή εμείς το αποφασίζουμε και λαμβάνουμε παράλληλα και την ευθύνη, ρισκάροντας ακόμα και την αποδοκιμασία.
Είναι όπως στην περίπτωση που ένας άντρας θέλει να πλησιάσει μια γυναίκα και να της μιλήσει , γιατί του αρέσει πολύ. Πώς θα το χειριστεί, για να έχει επιτυχία; Θα πάρει την άδεια της να την πλησιάσει ή απλά θα το κάνει (χωρίς φυσικά να γίνει άγαρμπος, αγενής ή βίαιος);
Και... μουσική στο play!
Και κάτι που έχω ξαναβάλει, όμως μου αρέσει...
Διάβασα την ανάρτησή σου αρκετές φορές γιατί μου αρέσει να διεκδικώ και να αγωνίζομαι από μικρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι πιο άκυρο και πιο χαζό από αυτό που λένε ότι εάν θέλεις κάτι πολύ και κατι με το συμπαν…
Εάν κάποιοι είναι τυχεροί και δεν εχουν μαθει να προσπαθούν στην ζωή τους ή έχουν "ακρες" και πάντα γίνεται αυτό που θέλουν τοτε να μην λένε για σύμπαν...
Όσο για το φλέρτ πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές εσείς μας δίνετε να καταλάβουμε εάν θέλετε να γίνει κάτι.
Εάν είμαστε έξυπνοι και μας ενδιαφέρει η όλη κατάσταση τότε πρέπει να κάνεις το μυαλό της κυρίας να σε ερωτευθεί.
Μουσικές πολλές σήμερα.
https://www.youtube.com/watch?v=UHe6OXQyIig
https://www.youtube.com/watch?v=JabGg_RH03g
https://www.youtube.com/watch?v=mCkqpDgRLic
https://www.youtube.com/watch?v=ipBkFZzGVRM
https://www.youtube.com/watch?v=3bINmmNpViM
Ταυτίζομαι απόλυτα με το σχόλιό σου!
ΔιαγραφήΜου άρεσε που αναφέρθηκες σ' αυτές τις "άκρες"... ειδικά στον τόπο μας ισχύει με το παραπάνω δυστυχώς.
Όσο για το ότι ένας άντρας πρέπει να κάνει το μυαλό μιας γυναίκας να τον ερωτευτεί, ναι, είναι η αλήθεια πίσω από το παιχνίδι της κατάκτησης.
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το κείμενο, γιατί όσα έγραψα τα πιστεύω και είναι μέρος της διαδρομής μου.
Όλα τα μουσικά κομμάτια θαυμάσια και με κέρδισε ακόμη περισσότερο το τελευταίο.
Δικές μου προτάσεις (παλαιότερα γνωστά μουσικά κομμάτια) ως ευχαριστίες για την τόση μουσική που έστειλες:
https://www.youtube.com/watch?v=DQlgcjosN9w
https://www.youtube.com/watch?v=vFD2gu007dc
Κι ένα για την πόλη μας, στην οποία δεν μπορούμε ακόμα να βολτάρουμε:
https://www.youtube.com/watch?v=m-HonQmNgsc
Καλησπέρα.Και οι δικές σου επιλογές η μια καλύτερη από την άλλη.
ΔιαγραφήΤο τραγούδι του Eric Clapton - Wonderful tonight είναι ένα από τα αγαπημένα μου που δεν βαριέμαι ποτέ να το ακούω.Μου θυμίζει μια μικρή σχέση που είχα με μια κοπέλα στα 21 μου.Μόλις είχα πάρει την άδεια απολύσεως από τον στρατό.Ωραίες αναμνήσεις που μας κάνει για λίγο να χτυπάει διαφορετικά η καρδιά.
Επειδή είσαι στο σπίτι εάν εχεις διάθεση βάλε να ακούσεις http://www.e-radio.gr/Imagine-897-Thessaloniki-i762/live?preload=none
Εχει απίστευτες επιλογές σήμερα.Αλλά και τα πρωινά.
ΑΞΙΖΕΙ πραγματικά αυτό το ραδιόφωνο.
https://www.youtube.com/watch?v=RcDD57K-k5I
Να είσαι καλά!
ΔιαγραφήΑκούω τον σταθμό τώρα που κάνω λίγη σχολική δουλίτσα. Μου αρέσει και τον έχω ακούσει αρκετές φορές. Νομίζω ότι ξεχωρίζει από τους άλλους που μου πρότεινες. Μου άρεσε επίσης το ΑΚ Radio που είχες προτείνει. Αυτό που απολαμβάνω πάντα και ειδικά σε θερινή περίοδο στη βεράντα μου είναι ο Μελωδία. Εκεί ρομαντζάρω όπως λέμε :))
Γλαύκη μου καλησπέρα και Χρόνια σου Πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω, καλή μου φίλη, ότι, ζούμε στην εποχή των κενών ποσοτικών στόχων. Νούμερα και ψυχροί αριθμοί συνοδεύουν τις βλέψεις και τις προσδοκίες μας, λες και η ζωή μας είναι ο πίνακας ελέγχου μιας ψυχρής επιχείρησης που, μετρά την επιτυχία με τις οικονομικές καμπύλες.
Αυτό επέφερε η εποχή της εμπορευματοποίησης και της ....ατομικότητας.
Κρατώ σκέψεις και μουσικές επιλογές καλή μου φίλη και προχωρώ. Τα φιλιά μου.
Ναι, η αλήθεια είναι, ότι όλη η διεκδίκηση και ο αγώνας επικεντρώνεται σε αριθμούς κι εκεί τελειώνει! Να "πιάσουμε" τα νούμερα, όπως λένε!
ΔιαγραφήΑς κοιτάξουμε προσωπικά ο καθένας πώς μπορεί να διεκδικήσει και να αγωνιστεί για πιο ουσιώδη πράγματα και ίσως καταφέρουμε να το μεταδώσουμε και σε άλλους. Είναι ανώφελο να περιμένει κανείς από τους άλλους τι θα κάνουν.
Σε φιλώ!
Γλαύκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν το σύμπαν θέλει να σου στρώσει το χαλί στο στρώνει κι όταν πάλι δεν θέλει να σου δώσει δεν υπάρχει περίπτωση να λάβεις παρά του μη έχοντος, το πιστεύω.
Συνήθως, αυτά που μας δίνει το σύμπαν είναι αυτά που θεωρούμε και δεδομένα στην ζωή μας.
Βέβαια όλα είναι επιλογές μας ακόμη κι όταν δεν το συνειδητοποιούμε. Και όλα για να τα αποκτήσουμε κάτι δώσαμε επίσης ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιούμε ούτε αυτό.
Όσον αφορά τους άνδρες, μυστήριοι τύποι , αλλά όταν ξέρουν τι θέλουν σίγουρα πηγαίνουν στα ίσα, όταν δεν ξέρουν είναι τα δύσκολα.
Πάντως είναι ωραία να σε διεκδικούν αυτοί που επιθυμείς και το ανάποδο.
Γενικότερα, η διεκδίκηση είναι ζωή, αρκεί να ξέρουμε τα όρια των άλλων ανθρώπων αλλά και τα δικά μας.
καλησπέρα σε όλη την παρέα :-)))
Αγαπώ πολύ το σύμπαν και με μαγεύει το μεγαλείο του, πάντα από παιδί. Όμως πιστεύω περισσότερο στη δύναμη του εσωτερικού μας σύμπαντος για όσα ζούμε καθημερινά. Αν δεν κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας, δύσκολα έρχονται πράγματα έτοιμα. Υπάρχουν φορές που οι συγκυρίες μας εκπλήσσουν ευχάριστα κι άλλες δυσάρεστα, χωρίς εμείς εμφανώς να έχουμε κάνει κάτι. Πάντα με γοήτευε αυτό το μυστήριο της αλληλουχίας καταστάσεων, που όσο τις βιώνουμε δεν σκεφτόμαστε, μα όταν όλα έχουν μείνει πίσω στον χρόνο, μόνο τότε ίσως είμαστε σε θέση να δούμε πιο καθαρά, αν ασχοληθούμε φυσικά, τη σχέση των πραγμάτων και πώς το ένα έφερε το άλλο ή να απαντηθούν απορίες.
ΔιαγραφήΣταματώ, διότι πήρα φόρα και σε λίγο δεν θα υπάρχει ειρμός στη σκέψη, μα ελεύθεροι συνειρμοί...:))
Θεωρώ ότι οι άνδρες είναι λιγότερο μυστήριοι τύποι από τις γυναίκες. Είναι ευθείς σχεδόν πάντα και πάνε απευθείας σε αυτό που θέλουν. Εξαίρεση υπάρχει όταν έχουν ανασφάλειες για διάφορους λόγους ή δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και το τι θέλουν από τη ζωή.
Σχετικά με τη διεκδίκηση από εκείνους που επιθυμείς, σίγουρα δεν υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα.
Ζωή χωρίς διεκδίκηση δεν είναι ζωή με όλη τη σημασία της λέξης. Τα όρια είναι συχνά εύθραυστα και απαιτούν καθαρό νου.
Μου άρεσε η συζήτηση!
Να είσαι καλά, Στέλλα!
Αν και νομίζω πως οι γυναίκες είναι πλέον οι "κυνηγοί" στον έρωτα, οπότε χάθηκε κι αυτό το κάστρο απ' τους άντρες. Θα συμφωνήσω με όλες σου τις διαπιστώσεις και θα συμπληρώσω πως έχουμε κατακτήσει το σύμπαν (όχι του Κοέλιο), αλλά όχι την τέχνη της διαχείρισης μιας ήττας. Η παιδεία και η κουλτούρα μας (ο Θεός να τα κάνει) αποθεώνουν την πρωτιά και την αριστεία. Πώς να κάνουμε ζάφτι λοιπόν τις απανωτές ματαιώσεις που μας τυχαίνουν στη ζωή; Αλλά τι δουλειά θα έκαναν και οι ψυχολόγοι πάλι; Γιατί η κάθε ανθρώπινη δυσλειτουργία, δημιουργεί θέσεις εργασίας. Και πάμε ν' ακούσουμε κανένα τραγουδάκι τώρα, γιατί πολύ το εμβαθύναμε και άκρη δεν θα βγάλουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί από ένα "ποντικάκι" που ξέρει καλά από βουτυρόγαλα :-)
Ναι, σε κάποιο βαθμό οι γυναίκες έχουν γίνει περισσότερο "κυνηγοί". Σίγουρα δεν υπάρχει πιο γοητευτικό από το να διατηρεί ο άντρας τον ρόλο του "κυνηγού" απέναντι σε μια γυναίκα. Ίσως και οι γυναίκες θα πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω και κυρίως να μην τους κόβουν την φόρα με απότομους και υποτιμητικούς τρόπους ή λόγια, διότι είναι σύνηθες πλέον κάτι τέτοιο. Η πολλή δυναμικότητα από μέρους τους φτάνει να γίνεται σπάθα και στη χειρότερη περίπτωση χυδαιότητα. Πίστεψέ με, έχω δει κι έχω ακούσει πολλά και λυπάμαι γι' αυτό.
ΔιαγραφήΌταν από παιδί σε μαθαίνουν ότι εσύ είσαι και δεν υπάρχει άλλος, δηλ. σου θρέφουν αυτό το υπερεγώ... πώς να διαχειριστείς μετά την ήττα; Οι ψυχολόγοι έχουν ήδη πολλή πέραση και πού να δεις τι έχει να γίνει τώρα μετά από αυτό που ζούμε! Βρε μήπως να αλλάξω αντικείμενο...;
Χτύπα τα ποδαράκια σου, Μαρία μου, και δε θα βγεις ποτέ χαμένη ;-)
Σε φιλώ κι ελπίζω να απόλαυσες τις μουσικές μου επιλογές!