Ακούτε τα απαλά του βηματάκια;

Ακούτε τα απαλά του βηματάκια; 

Έρχεται να μας πάρει από το χέρι και να μας οδηγήσει στη δική του μοναδική διαδρομή. 

Με τη φρεσκάδα του μικρού άπειρου παιδιού, με το πάθος για εξερεύνηση, για μάθηση, με το ολοζώντανο κορμάκι του να ζει κάθε συναίσθημα αυθόρμητα και να συμμετέχει σ' αυτό κάθε κυτταράκι του!

Να γελά με την καρδιά του, να κλαίει με όλη την ψυχή του, να κάνει φασαρία για να ξυπνά ο κόσμος, να αισθάνεται ζωντανός και πάλι!

Να απλώνει το χεράκι του δίνοντας ένα απαλό χάδι σ' εκείνον που έχει ανάγκη, να συμπονά αγνά κι άδολα, να κάνει αστείες φατσούλες για να σκάσει ένα χαμόγελο ο κάθε πικραμένος!

Να κοιτά τη ζωή με βλέμμα αισιοδοξίας πέρα από κάθε φόβο κι αναστολή, με εφόδια τον πλούτο της φαντασίας και την ακόρεστη όρεξη και τον οίστρο της δημιουργίας!

Να αγαπά χωρίς αύριο, χωρίς αντάλλαγμα, πνεύμα, ψυχή και σώμα όλα αρμονικά δοσμένα στον πιο πολύτιμο χορό!

Γιατί μόνο ένα παιδί ξέρει να το κάνει σωστά...

Έτσι, με παιδική ματιά ας υποδεχτούμε το νέο έτος και μόνο κερδισμένοι θα βγούμε από αυτό!

 Θεωρώ ότι και ο τόπος μας και όλοι μας έχουμε ανάγκη ένα νέο ξεκίνημα, το οποίο μόνο εμείς μπορούμε να το προκαλέσουμε και κανείς άλλος, πάντα αξιοποιώντας σοφά πλέον την εμπειρία του χθες.

Προσωπικά, επειδή αισθάνομαι, λειτουργώ και συναναστρέφομαι τους ανθρώπους σαν ένα μεγάλο παιδί (μπορεί να είναι και λάθος), ξέρω ότι κάποιες ευχές γίνονται πραγματικότητα. Φυσικά, όχι από μόνες τους... θέλουν και το δικό μας χεράκι να έχει δώσει μια σπρωξιά!

Πέρσι η ευχή για τη χρονιά που πέρασε ήταν μέσα από την ιστορία των "Δώδεκα Ρηγάδων" (κλικ για να μην επαναλαμβάνομαι). Στις αρχές Σεπτέμβρη ήρθα με ένα κείμενο που έδειχνε τον αρχικό μου ενθουσιασμό πως η ευχή μου άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά (κλικ και πάλι για να μην κουράζω). Πράγματι, έτσι έγινε και συνεχίζεται από τότε με θεαματικά αποτελέσματα ίσως και πέρα από κάθε προσδοκία μου! Η εκπλήρωση της ευχής αφορά στην επαγγελματική μου πορεία, όπου μπήκα φέτος σε μια ομάδα εκπαιδευτικών που έχουν κάνει τη δημοκρατία πράξη και την ομαδικότητα παντιέρα! Το γέλιο, τη ζεστασιά, την παρεϊστικη ατμόσφαιρα αλλά παράλληλα την ωριμότητα και την υπευθυνότητα σε καθημερινή ευχάριστη ρουτίνα! Το όνειρό μου δηλαδή έγινε απρόσμενα η ζωή μου για τη μισή μου μέρα! 

Το ίδιο μοτίβο ακολούθησα και στην σχολική μου τάξη, εμπνευσμένη από το πρώτο συναπάντημα με τη συγκεκριμένη εκπαιδευτική ομάδα. Παρέλαβα μία χαοτική τάξη, που είχα χρόνια να δω σε τέτοιο βαθμό απελπισίας, όπου αναρωτιέται κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις από πού να αρχίσει... Έγινε κι εκεί σύνθημά μας και παντιέρα μας η ίδια ιστορία ελαφρώς παραλλαγμένη και προσαρμοσμένη στα ηλικιακά τους δεδομένα (τριτάκια γαρ). Χρησιμοποιώ πολλές σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους για τον εσωτερικό αυτοέλεγχο των μαθητών, αλλά φέτος ακολούθησα κατά κύριο λόγο το καράβι των Δώδεκα Ρηγάδων (δεκαοχτώ, μαζί με έμενα, φέτος), έτσι, για να πάει καλά η σχολική χρονιά. Ο "Ρήγας" έγινε ο βασιλιάς που πρέπει να έχει πρώτα απ' όλα τον έλεγχο του εαυτού του κι έπειτα είναι σε θέση να λειτουργήσει ομαδικά για έναν κοινό σκοπό κάθε φορά διαφορετικό, ώστε να είναι αποτελεσματικός σε ό,τι κάνει. Πάνω στον πρώτο μήνα είχε γίνει ένα πραγματικό άλμα... Τώρα πια έχω μια τάξη χαρούμενη, οργανωμένη και αποδοτική. Εκεί συνάντησε η δική μου κιβωτός (κλικ) το καράβι των Ρηγάδων!

Έτσι, λοιπόν, η νέα χρονιά για μένα είναι η συνέχεια της προηγούμενης, παίρνοντας μαζί μου την περσινή ευχή μαζί με τη φετινή, με σκοπό να ολοκληρώσω ό,τι με θέρμη ξεκίνησα. Πάντα με την παιδική ματιά στην πρώτη γραμμή, την αγάπη, τη γνώση, την υπομονή, την επιμονή και τη θέληση να στηρίζουν κάθε βήμα!

Οποιαδήποτε αλλαγή απαιτεί καθαρή ψυχή και βλέμμα, χρόνο, κόπο και σταδιακά βήματα.

Ας είναι ζαχαρένια και απαλά αυτά τα βήματα, όπως ενός παιδιού, για όλους μας και για οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας έχει ανάγκη από σοβαρές αλλαγές ή βελτιώσεις!

"Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά" 

Ας κάνουμε το πιο δύσκολο πράγμα πράξη, γιατί μόνο αυτό έχει αξία...

Να αγαπάμε σαν παιδιά!

Καλή Χρονιά!