Μήπως βιαζόμαστε να κρίνουμε τον άλλο;

Ένας χαιρετισμός, μια χειραψία και δυο πρώτες κουβέντες κι έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας για το άτομο που έχουμε απέναντί μας. Πιστεύουμε ότι αυτό που είδαμε την πρώτη φορά, η πρώτη εντύπωση που σχηματίσαμε, αυτό και είναι.

Πόση αλήθεια κρύβει η πρώτη αίσθηση που έχουμε;

Μήπως αδικούμε κάποιον έτσι;

Μπορεί να αποτελεί παγίδα αυτό το πρώτο συμπέρασμα;

"Είμαι ένας γελοίος άνθρωπος. Αυτοί με λένε τρελό. Κάτι τέτοιο θα ήταν προαγωγή, αν γι' αυτούς δεν παρέμενα ακόμα τόσο γελοίος όσο και πριν. Τώρα πια δεν θυμώνω, τώρα μου είναι όλοι τους συμπαθείς, ακόμα κι όταν γελάνε μαζί μου - ειδικά μάλιστα τότε μου είναι ιδιαιτέρως συμπαθείς."

                                                            Ντοστογιέφσκι 

Το ποια εικόνα θα διαμορφώσουμε σε μια πρώτη επαφή με κάποιον εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Πρώτα απ' όλα από την εξωτερική του εμφάνιση το ντύσιμό του, το στυλ του και τη φροντίδα του εαυτού του. Η χειραψία έχει να δώσει ορισμένα στοιχεία, όπου άλλη προσωπικότητα υποδηλώνει ο θερμός τρόπος κρατήματος του χεριού κι άλλη ο χλιαρός-φευγαλέος, σαν να φοβάται εκείνος που χαιρετά ότι θα λερωθεί από τον άλλο (όπως και με τα φιλιά στον αέρα και από απόσταση αντί ελαφρά στο μάγουλο). Το χαμόγελο, το βλέμμα, όπως γενικά η έκφραση του προσώπου δίνει πάρα πολλές πληροφορίες σε εκείνον που παρατηρεί και έχει την εμπειρία να δει πέρα από το οφθαλμοφανές. Η στάση του σώματος, το πώς κάθεται ή κινείται ένας άνθρωπος, η φωνή και ο τρόπος ομιλίας δίνει πληροφορίες για το πώς αισθάνεται με τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω, χωρίς να αναφέρομαι στις περιπτώσεις που υπάρχει σωματικό πρόβλημα ή άλλο υγείας.
Καθοριστικός παράγοντας, που διακρίνει τα κριτήρια με τα οποία προσεγγίζει πιο εύκολα κάποιος ένα άλλο άτομο, ειδικά στη σύγχρονη εποχή, είναι η ομορφιά. Φαίνεται επιπόλαιο, επιφανειακό, όμως είναι μια πικρή αλήθεια. Γνωρίζουμε όλοι και έχει ξανασυζητηθεί, ότι η ομορφιά ανοίγει πόρτες και δίνει ευκαιρίες σε πολλούς που είχαν την τύχη να γεννηθούν πιο ελκυστικοί από κάποιους άλλους. Άδικο φυσικά για εκείνους τους άλλους, που τους απαγορεύεται εξαρχής να ξεδιπλώσουν την ομορφιά του εσωτερικού τους κόσμου.  

Ακούγεται, φαίνεται και είναι πράγματι ρατσιστική μια τέτοια αντιμετώπιση, όμως δυστυχώς έτσι είναι η ζωή γύρω μας. Ένα καλό παράδειγμα μας δίνει ένα πείραμα που έγινε στη Γαλλία...

Επίσης, μια και ο καθένας μας είναι διαφορετικός, δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να αισθάνονται όλοι άνετα σε μια πρώτη γνωριμία με καινούρια άτομα. Άλλοι κοινωνικοποιούνται με άνεση, ενώ άλλοι έχουν ανάγκη να βαδίσουν πιο αργά σε αυτή τη διαδικασία. Όσο, λοιπόν, και να είμαστε σε θέση να "διαβάσουμε" αρκετά στοιχεία σε μια πρώτη συνάντηση με έναν άνθρωπο, ας μην είμαστε βιαστικοί στο να βγάλουμε άμεσα συμπεράσματα για την προσωπικότητά του. Η πιθανότητα του σφάλματος είναι μεγάλη και η αδικία απέναντι στο άλλο άτομο ακόμα μεγαλύτερη. Δεν θα έχουμε δώσει μια ευκαιρία να το γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει. 
Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είναι δυνατόν να μας προσφέρει μια γνωριμία ή τι είμαστε εμείς σε θέση να δώσουμε σε εκείνη, είτε θετικά είτε αρνητικά. Όπως και να  'χει, είναι πλούτος για τον καθέναν μας.

Κάτι που έρχονται να μας θυμίσουν οι γνωστές οπτικές απάτες (όπως εκείνη της αρχικής εικόνας) είναι ότι η πρώτη εντύπωση είναι αυτό που θέλει κανείς να δει σε κάποιον άλλο ή στην εξωτερική πραγματικότητα, στην οποία ο καθένας μας προβάλλει τη δική του εσωτερική κατάσταση. 
 
"Όταν παρατηρούμε τον κόσμο, παρατηρούμε πρωτίστως τον εαυτό μας και αυτό είναι κάτι που αξίζει να θυμόμαστε."