Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Όταν πονάει η ψυχή, το σώμα νοσεί


Τώρα που ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από την φύση, εργάζεται σε ωράρια εξαντλητικά, υπό συνθήκες άγχους και πίεσης, κρυμμένος από το φως του ήλιου, πάντα σε ένα αέναο τρέξιμο να τα προλάβει όλα ή από την άλλη ζώντας στη μοναξιά, κάποιες φορές δίχως σκοπό ή δίχως εργασία - καθεστώς σχεδόν για την περίοδο της κρίσης, έχοντας μπροστά του ένα μέλλον αβέβαιο ή και τρομακτικό, βλέποντας παράλληλα να καταρρέουν όλα όσα είχε ως σταθερές αξίες, αλλά και όσα απολάμβανε μέχρι πριν λίγα χρόνια, η ψυχή εύκολα πια πονάει και παρασύρει εύλογα το σώμα να την ακολουθήσει.
Ειδικά η οικονομική κρίση και οι απανωτές αγχωτικές καταστάσεις που ζήσαμε σε τούτη την χώρα και συνεχίζουμε χωρίς ανάσα, οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των ψυχικών προβλήματων σε βαθμό μάλιστα ανησυχητικό πλέον, το ίδιο δυστυχώς συνέβη και με τις σωματικές νόσους, συχνά ως απόρροια των ψυχικών δυσκολιών - ξεκινώντας από τα απλά ψυχοσωματικά δείγματα μέχρι τις πολύ σοβαρές ασθένειες.

Αυτή η κατάσταση με προβληματίζει έντονα εδώ και πολύ καιρό και ήθελα να αναφερθώ, αλλά μέχρι στιγμής έτυχε μόνο σε κάποια σχόλια.
Ένα άρθρο όμως επανέφερε στη μνήμη μου το θέμα και έτσι προτείνω την ανάγνωσή του, καθώς λίγο πολύ όλοι μας έχουμε δεχτεί πιέσεις από πολλά και ποικίλα θέματα της ζωής και της ζόρικης συχνά καθημερινότητας ή φέρουμε από την παιδική ηλικία, οπότε θεώρησα ότι θα ενδιαφέρει κάποιους (κλικ στον τίτλο παρακάτω).





@ Μια σημείωση. Το άρθρο δεν περνάει σε βαθύτερες αναλύσεις ούτε αναφέρεται στο θέμα της κρίσης και των συνεπειών της ψυχικά και σωματικά. Μιλά γενικά για τη σύνδεση ψυχής και σώματος.






8 σχόλια:

  1. Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει Γλαύκη μου
    Μία κοινωνία σε απειλή εδώ και χρόνια!!!

    Καλημέρα καλή μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια απειλή που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το πότε θα γίνει πραγματικότητα όλο το σκηνικό, για να το "ευχαριστηθούμε" βρε παιδί μου και να μην μένουμε μόνο με την αγωνία...
      Καλή σου μέρα, ΕΛένη μου!

      Διαγραφή
  2. To κακό είναι ότι ακόμα και τα παιδιά παρουσιάζουν πλέον ασθένειες που παραδοσιακά είχαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Τυχαία είναι η έξαρση αυτοάνοσων νοσημάτων άραγε;
    Γλαύκη μου πολύ καίριο το άρθρο που προτείνεις καθώς και οι προβληματισμοί σου. Ας τα έχουμε όλα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, πριν χτυπήσουν τα καμπανάκια στο σώμα μας.
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται με τα παιδιά και τις ψυχικές ασθένειες...!
      Θα ψάχνουμε με το δίκανο να βρούμε υγιή παιδιά σε λίγα χρόνια και δεν αστειεύομαι καθόλου! Με θλίβει και με τρομάζει, γιατί παίρνω μια δυνατη γεύση από αυτό!
      Μια κοινωνία που κυριολεκτικά νοσεί.
      Δυστυχώς, ακόμα κι όταν χτυπούν τα καμπανάκια στο σώμα μας, δεν θέλουμε να τα ακούσουμε κάποιες φορές κι εκεί αρχίζει όλη η ορχήστρα...
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  3. Προσωπικές εμπειρίες, που στη συνέχεια συζήτησα με τον γιατρό μου, μου επιβεβαίωσε όσα αναφέρεις.
    Χρειάζεται ψυχραιμία, κάτι που πολλές φορές είναι μη κατορθωτό.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τόσα που συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο και στην προσωπική μας ζωή πώς να δείξει κανείς ψυχραιμία;
      Πρέπει να έχει κάνει πολύ εσωτερική δουλειά, για να το επιτύχει εκτός κι αν είναι χοντρόπετσος...
      Καλές Γιορτές!

      Διαγραφή
  4. Πως να μην γεμίσουμε ψυχοσωματικά Παναγία μου; Η κρίση έχει πολλά "παρακλάδια", που μας γεμίζουν φόβο και φυσικά όλα μας νοσούν... Ειδήσεις τής τρέλας: http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2506114/proidopiitiko-minima-gia-dilitiriasi-proionton-megalon-eterion/comment-page-2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς!!!
      Κι έτσι όπως τα κάναμε θα τα υποστύμε όλα είτε βάλαμε το χεράκι μας είτε όχι!!!
      Τρομακτικό αυτό που διάβασα, αλλά είναι η νέα μας πραγματικότητα...
      Λες να προσαρμοστούμε και σε αυτή πια;;;
      Τι να πω;;;
      Αυτοί που πρέπει να τρομάξουν, δεν πρόκειται να τους αγγίξει τίποτε, καθώς έχουν τους τρόπους να ξεγλιστρούν σαν χέλια!
      Έναν κόσμο τέρας έχουμε μπροστά μας...
      Και τα παιδιά μας;

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.