Μικρά μυστικά για τη συνέχεια...

Ωραία, ήδη ξεκίνησε δειλά-δειλά η διαδρομή της νέας χρονιάς και είπαμε να πάρουμε μαζί μας την παιδική ματιά, με σκοπό να πορευτούμε πιο δυναμικά και με φρέσκο πνεύμα στη συνέχεια, είπαμε να αγαπάμε σαν παιδιά, γιατί είναι το μόνο που αξίζει σε τούτη τη ζωή.  

Παραλείψαμε όμως κάτι θεμελιώδες!

Να αγαπάμε ειλικρινά και ουσιαστικά πρώτα απ' όλα τον εαυτό μας. Όχι, εγωιστικά, εγωκεντρικά, ναρκισσιστικά, αλλά όπως του αναλογεί, έντιμα και προσγειωμένα. Αποδεχόμενοι τις αδυναμίες του και διακρίνοντας ξεκάθαρα τις δυνατότητες και τα ταλέντα του, ώστε να είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε πολύ καλύτερα την κάθε πλευρά της προσωπικότητάς μας προς όφελος δικό μας αλλά και όσων συναναστρεφόμαστε.

Να συμφιλιωθούμε μαζί του, για να σταθούμε με αυτοπεποίθηση μπροστά σε οποιαδήποτε πρόκληση θετική ή αρνητική συναντήσουμε στο ταξίδι που έχουμε κληθεί να συμμετέχουμε. Μετά τη συμφιλίωση επέρχεται σταδιακά η ψυχική ηρεμία και κατ' επέκταση η σοφία.

Δεν είπα φυσικά να κοιτάμε το είδωλό μας στον καθρέφτη και να του λέμε κάθε πρωί "Φτου σου, μάτια μου, είσαι κούκλος/α σήμερα!", αν και καμιά φορά χρειάζεται κι αυτό..., όπως άλλες είναι απαραίτητο ένα γενναίο, ελληνικότατο φάσκελο! Μην ξεχνάμε ότι ο καθρέφτης είναι αυτός που θα δεχτεί και το πιο γοερό μας κλάμα, όπως θα έκανε κι ο αδελφικός μας φίλος. Εκεί μπορούμε με ασφάλεια να κλάψουμε σθεναρά για ό,τι κάναμε ή δεν κάναμε, για ό,τι μας συνέβη και δεν το θέλαμε, για τα λάθη μας, για ό,τι πολύτιμο χάσαμε. Δεν χρειάζονται οι λέξεις, καθώς η αλήθεια προβάλλει ολόγυμνη στο βλέμμα που αντικρίζουμε απέναντί μας και όποιος αντέξει!

Μεγάλος σπιούνος αυτός ο "καθρέφτης"...! 

Για να μην δέχεται μόνο κλάψες και μύξες αυτός ο καθρέφτης - κι είναι κρίμα να τον λερώνουμε διαρκώς με ζουμιά παντός είδους, αλλά να του χαρίζουμε και χαμόγελα, φωτεινά βλέμματα και φιλιά σε κάποια του γωνίτσα, ας θυμόμαστε μερικά μικρά μυστικά για την προστασία του εαυτού μας.

Μερικά δώρα, όπως θα τα έλεγα καλύτερα, προς εκείνον.

* Να μην περιμένουμε να αρέσουμε σε όλους. Μόνο για όποιον μας πάει και κάνει κέφι αυτό ακριβώς που είμαστε, διότι για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε. Λυπόμαστε, το κατάστημα κλείνει πάραυτα.

* Δεν είμαστε σε θέση να αλλάξουμε κανέναν και ποιοι είμαστε στο κάτω-κάτω , για να το κάνουμε. Ας βρούμε ποια είναι αυτά όλα τα μαγικά που μας δένουν με όσους επιθυμούμε να συμπορευόμαστε. Από κοινού είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις για όσα δεν μας ταιριάζουν ή μας κάνουν να δυσανασχετούμε μαζί τους ή εκείνοι μ' εμάς. Δεν συμφωνώ με την παράδοση των όπλων αμαχητί, καθώς αυτό είναι για μένα δειλία, ενώ η ζωή έχει δείξει ότι απαιτεί θάρρος σε κάθε μας βήμα.

* Γιατί θα πρέπει να εξαρτόμαστε από τους δικούς μας ανθρώπους ή τους φίλους; Ως αυτόνομες και ανεξάρτητες προσωπικότητες στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις χωρίς να κρεμόμαστε κυριολεκτικά από τους άλλους. Μπορεί εκείνοι να είναι δίπλα μας σε κάθε μας δυσκολία, αλλά δεν θα ωριμάσουμε ποτέ αν κολλάμε επάνω τους σε κάθε στραβοπάτημα. Το τι θέλουμε και τι είμαστε σε θέση να πράξουμε σε οποιαδήποτε περίσταση μόνο εμείς το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά και κανένας άλλος. Ας μην καταλήγουμε σε βαμπίρ της ενέργειας των αγαπημένων μας εύκολα και αλόγιστα.

* Καλή η πολλή δουλειά, κι αν την αγαπάς, είσαι και από τους ευτυχείς, όμως δεν είμαστε μόνο αυτό που επαγγελόμαστε. Δεν είναι απαραίτητο να συστηνόμαστε στους άλλους με αυτό που είναι η ειδικότητά μας, αλλά να δείχνουμε όλο τον πλούτο των ενδιαφερόντων μας και της προσωπικότητάς μας. Αρκεί, βέβαια, να τα έχουμε ανακαλύψει όλα αυτά. Δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που δεν έχει πολλές πλευρές και πολύ ενδιαφέρουσες, απλά κάποιες φορές δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος. Έτσι, δυστυχώς, χάνει τη μαγεία και την πληρότητα μιας υπέροχης συναναστροφής, και αυτός και οι άλλοι δίπλα του.

*  Ο πιο αυστηρός κριτής μας μπορούμε να είμαστε μόνο εμείς, κι αυτό μπορεί να συμβεί αν έχουμε βρει τις αξίες, τα ιδανικά και τις αντιλήψεις που μας εκφράζουν απόλυτα. Διατηρώντας τα όχι στη θεωρία, σε ένα μπαουλάκι που απλά το πηγαινοφέρνουμε ανάμεσα στις επαφές μας με τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά τα έχουμε εντάξει με κάποιους τρόπους στην καθημερινότητά μας. Να είναι όλα αυτά δικά μας και όχι φορεμένα από κάποιους άλλους, γιατί έτσι "πρέπει" ή γιατί έτσι μας είπαν.

*  Μπορούμε να ζούμε το σήμερα με όλες τις πολύτιμες αποσκευές του χθες ως σπουδαία παρακαταθήκη και να μην αγχωνόμαστε για το αύριο, που δεν ξέρουμε καν πώς θα είναι; Αυτό που τρέχει είναι το τώρα και σε χρόνο αστραπής γίνεται κιόλας χθες. Ας το απολαμβάνουμε, μια και το περιμέναμε.

Να το ζούμε με πάθος και τόλμη, γιατί δεν θα ξανάρθει. Τη θέση του θα πάρει κάτι άλλο και είναι κρίμα να έχουμε χάσει την ευκαιρία που μας δόθηκε!

 Καλή μας συνέχεια, λοιπόν!

@ Η αρχική ιδέα των παραπάνω από το Αντικλείδι.