Μουσικοί περίπατοι γεμάτοι γλύκα...

Πάμε πολύ πίσω σε μουσικούς περίπατους γεμάτους γλύκα. Κάποιοι από αυτούς έγιναν γνωστοί μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, αλλά όχι μόνο. 

Μουσική του ιδιαίτερα ευφυή, τρυφερού και απόλυτα λυρικού Μάνου Χατζιδάκι (κλικ).

Επέλεξα ερμηνείες των συνθέσεών του μόνο από την Αλίκη Καγιαλόγλου, την Αρλέτα, τον Βασίλη Λέκκα, τη Μαίρη Λω και τη Νένα Βενετσάνου, οι οποίοι απογειώνουν το έργο του με τις εξαιρετικές φωνές τους.

Η ανάρτηση στο τέλος θα αλλάξει πορεία και από τα μονοπάτια του Χατζιδάκι θα περάσει σε πιο σύγχρονα της Νένας Βενετσάνου, η οποία ξεχωρίζει με τη διαμαντένια της φωνή, καθαρή σαν γάργαρο νερό, απαλή και βελουδένια όποτε αυτό απαιτείται, άλλοτε επιβλητική ή ακόμα και παιχνιδιάρικη. Μια σπάνια φωνή "ανυπέρβλητης εκφραστικής κομψότητας"!

Τα σπουδαία έργα πάντα μιλούν από μόνα τους και δεν χρειάζονται αναλύσεις. Όσον αφορά δε τη μουσική, ό,τι έχει να πει το λέει μέσα από τον στίχο, τη σύνθεση και την ερμηνεία. Οπότε πάμε να απολαύσουμε...

 "Θάλασσα πλατιά
σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις"

"Κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο `κει μακριά
να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά"

"δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός."

"Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'ταν όλα αληθινά."

 "Το πέλαγο είναι παιδί,
τρέχει και δεν το φτάνω
παιδί και στην αγάπη του,
που σαν παιδί το χάνω."

 "Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί"

"Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε"

"Είσ’ ένα περιστέρι
που πετάς στον ουρανό
πάμε να βρούμε ένα αστέρι
σ’ ένα κόσμο μακρινό"

"Είσαι ένα καρδιοχτύπι
μου 'χεις κόψει τα φτερά
έλα πάρε μου τη λύπη
έλα δωσ' μου τη χαρά"

Τον καφέ δεν θα σας τον πω ούτε τη μοίρα μας, όμως "του καφέ το παραμύθι θ' ακουστεί" και άλλα θα σας πει η ίδια η Βενετσάνου με ύφος εύθυμο και χαρωπό για τις μικρές ευτυχισμένες στιγμές, που απολαμβάνουμε με ένα φλιτζάνι καφέ... Ένα μουσικό κομμάτι ταιριαστό σε τούτο τον χώρο!

 Το "Καφέ Γκρέκο" "δεν είναι τόπος ν’ ανήκει στα δεσμά κανενός". Είναι ελεύθερος τόπος συνάντησης όλων, όπως θα έπρεπε να είναι κάθε καφέ αλλά και κάθε γεωγραφικός τόπος, που υποστηρίζει την ειρήνη και την ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, σκέψεων, απόψεων. Ένας τόπος που αγαπά την ζωή και σέβεται τον άνθρωπο.

@ Και για τον δεύτερο χρόνο τούτου του ιστολόγιου... 
κλικ εδώ .


@ Οι πίνακες του Francois Fressinier