Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

"Καρδιά στο κλουβί" ή αναζήτηση της ελευθερίας;


Καρδιά στο κλουβί 

Φρενίτις στην αγορά.
Πόλεις καίγονται.
Ο κόσμος κλονίζεται και απαιτεί δημοκρατία.
Η δημοκρατία δεν αποδίδει.
Ο χριστιανισμός δεν αποδίδει.
Ούτε η αθεΐα.
Τίποτα δεν αποδίδει.
Εκτός από το όπλο
κι εκείνον που το εξουσιάζει.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Οι αιώνες αλλάζουν
κι ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Η αγάπη λυγίζει και διαλύεται.
Το μίσος είναι η μοναδική πραγματικότητα
στις ηπείρους.
Στις ηπείρους και στα δωμάτια δυο ανθρώπων.
Τίποτα δεν αποδίδει εκτός από το όπλο
κι εκείνον που το εξουσιάζει.
‘Ολα τ’ άλλα είναι θεωρίες.
Φρενίτις στην αγορά.
Πόλεις καίγονται για να ξαναχτιστούν.
Για να ξανακαούν.
Η δημοκρατία δεν αποδίδει.
Ο χριστιανισμός;
Μόνο το όπλο.
Υπάρχει μόνο το όπλο.
Κι αυτός που το εξουσιάζει.


                        Τσαρλς Μπουκόφσκι


Το σημερινό έχει ως αφορμή μια μικρή συζήτηση που είχα με κάποια γνωστή μου έπειτα από ένα ταξίδι της στο Παρίσι σε ένα συγγενικό πρόσωπο μέσα στο εορταστικό δεκαπενθήμερο.
Η πόλη του φωτός έχει μετατραπεί σε πόλη του σκοταδιού μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες που έχει υποστεί. Μια πόλη που η καρδιά της είναι στο κλουβί, που φοβάται πλέον και τη σκιά της. Δρόμοι άδειοι, έρημοι, τα μαγαζιά - καφετέριες, εστιατόρια, μπαρ κι άλλα με έναν - δυο πελάτες μέσα. Βιτρίνες και όλα γύρω χωρίς ίχνος στολιδιού χριστουγεννιάτικου. Οι κάτοικοι μιας από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του κόσμου και όχι μόνο της Ευρώπης παρέμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους - κλουβιά τους πια, καθώς ο φόβος έχει απλώσει το άκαμπτο πέπλο του παντού.
Παντού σωματικός έλεγχος πριν εισέλθει κάποιος στο εσωτερικό ενός δημόσιου χώρου. Κάτω από τον πύργο του Άιφελ αυστηρή αστυνόμευση σε κάθε σιδερένιο του πόδι και έλεγχος στα πάντα. 
Μια αστυνόμευση με την οποία είχα έρθει σε επαφή ήδη από το 2010, που επισκέφθηκα η ίδια αυτή την πόλη. Από τότε ο στρατός με τα όπλα ανά χείρας είχε απλωθεί στο αεροδρόμιο, το μετρό, στους δρόμους, κάτι που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και το είχα αποδώσει στην εναντίωση και τις συχνές διαμαρτυρίες των Γάλλων πολιτών στα μέτρα του Σαρκοζί την εποχή εκείνη. 

Η περιγραφή όμως ετούτων των ημερών με έκανε να πλάσω την θλιβερή, και τρομακτική συνάμα, εικόνα των σκοτεινών πόλεων του μέλλοντος - όχι και τόσο μακρινού εν τέλει...

Η βία φέρνει βία κι εκείνη ακόμα μεγαλύτερη, τόση που να προκαλέσει τον βαθύ φόβο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φόβος καταστέλλει κάθε αντίδραση και δημιουργεί αιώνια θύματα.

Αυτό είναι το μέλλον που επιθυμούμε για εμάς και πολύ περισσότερο για τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές;
Επιλέγουμε, λοιπόν, ανάμεσα στην "καρδιά στο κλουβί" ή στην αναζήτηση της ελευθερίας με κάθε τρόπο;







Ελπίζω να ξυπνήσουμε πριν είναι πολύ αργά...
Να εφεύρουμε άλλους τρόπους να αντισταθούμε σε όλη αυτή την ύπουλη λαίλαπα, που επιθυμεί απεγνωσμένα να μας καταπιεί, να μας έχει απόλυτα χειραγωγημένους, άβουλους, σιωπηλούς! Αριθμούς, που λειτουργούν ως εκτελεστικά όργανα στα πλαίσια των όποιων αδηφάγων ορέξεών...!

Συγχωρήστε με για την "μαύρη" αρχή της νέας χρονιάς μέσα από τις πρώτες αναρτήσεις αυτού του έτους. Να θυμόμαστε βέβαια ότι κάθε νύχτα την ακολουθεί μια άλλη μέρα...

@ Έρχομαι να συμπληρώσω, μετά τα νεότερα των καιρικών συνθηκών που επικρατούν στην χώρα μας, πως εδώ προς το παρόν το μεγαλύτερο μέρος του τόπου μας έχει να παλέψει με το χιόνι, τον πάγο και τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Τα προβλήματα πολλά και ποικίλα δυστυχώς - ακόμα και σε μέρη της Αττικής που δεν έχουν χιόνι, λόγω του παγετού. Υπομονή  σε όσους βρίσκονται στην πιο δύσκολη θέση όμως από τους άλλους, όπως οι άστεγοι, οι πρόσφυγες, όσοι δεν έχουν θέρμανση, νερό ή είναι εντελώς αποκλεισμένοι.
Μακάρι να τα έβαζαν μόνο οι καιρικές συνθήκες μαζί μας και όχι άλλοι...! 




6 σχόλια:

  1. "ο φόβος καταστέλλει κάθε αντίδραση και δημιουργεί αιώνια θύματα"
    Είναι τελικά εφικτή η ανατροπή;;

    Καλημέρα Γλαύκη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν πάψουμε να πιστεύουμε εύκολα ό,τι μας σερβίρεται και το ψάχνουμε λίγο παραπάνω με ανοιχτά μάτια και καθαρό μυαλό, τότε δεν κάνει κατάληψη εύκολα ο φόβος.
      Τότε υπάρχει ελπίδα...
      Καλό απόγευμα, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  2. Ίσως κι αυτό να ήταν το ζητούμενο Γλαύκη μου. Το σκοτάδι κι ο φόβος. Στον αντίποδα βέβαια είναι η λεηλατημένη Συρία και οι εγκλωβισμένοι άνθρωποι στο Χαλέπι (όσοι έχουν απομείνει ακόμα). Γι αυτούς δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ και κανένα ευρωπαϊκό δάκρυ δεν θα κυλήσει.
    Μακάρι να ξυπνήσουν οι λαοί κάποτε. Μακάρι!

    Υ.Γ. Εμείς πάντως σήμερα είχαμε λιακάδα. Με δόντια βέβαια, αλλά λιακάδα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γράφω για όσα συμβαίνουν στην μεγάλη αυτή πρωτεύουσα και ό,τι άλλο μας περιμένει σε τούτη την ήπειρο, αλλά δεν μας λυπάμαι, δεν λυπάμαι κανέναν. Μόνο αγανακτώ με το ότι επιτρέπουμε να συμβαίνουν όλα αυτά. Φυσικά, δεν εξαιρώ και την ανατολή, η οποία βάλλεται πάντα άμεσα με κάθε πρόσχημα που θα τους είναι πιο πρόσφορο! Γνωρίζουν αρκετά καλά ποιον τρόπο θα χρησιμοποιήσουν σε κάθε τόπο χωριστά, προκειμένου να έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν...
      Εμείς απλά τους πιστεύουμε και απλά λυπόμαστε ή αδιαφορούμε.
      Με καλή γνώση, ανοιχτό μυαλό και κοιτώντας το δάσος θα ξεπεράσουμε κάθε φόβο και τότε θα έρθει η ελπίδα!

      Τελικά, το έριξε παντού το χιονάκι του...!

      Διαγραφή
  3. Λαθος κανει ο Μπουκοφσκι η Δημοκρατια και η θρησκεια αποδιδουν αλλα εχουμε ξεχασει ότι η ελευθερια και η δημοκρατια προυποθετει παιδεια και συναισθηση συλλογικου χρεους από τους πολιτες. Και η δικη μας είναι ανεπαρκης. Αντιθετα προτιμουμε να επιβαλουμε τις δικες μας ιδεες και τα δικα μας συμφεροντα, με τον πολεμο τη βια τη φτωχοποιηση την ανεργεια. Διχαζουμε τους ανθρωπους σε δεξιους και αριστερους, χριστιανους και μουσουλμανους, πατριωτες και ξενοδουλους, φτιαχνουμε οπαδους και κομματικους στρατους, γεμιζουμε μισος τις καρδιες του κοσμου. Εμεις ειμαστε οι καλυτεροι οι αμεπτοι , οι οι προοδευτικοι, οι φιλανθρωποι, κι ας κλωσαμε τα αυγα του φιδιου μεσα μας, οι υπολοιποι οι αλλοι, οι διαφορετικοι, οι παρακατιανοι στο καιαδα. Μα δεν ειμαστε τιποτα άλλο από οπορτουνιστες, μισάνθρωποι, ρουφιανοι, σκατενιοι, χαρτινοι και ψευτικοι. Εκμεταλευομαστε τους μεταναστες, αλλοι τα κονομανε και αλλοι παιζουν πολιτικα παχνιδια στις πλατες τους. Συνηθισαμε τη μιζερια, τα μεγαλα λογια, τις υποσχεσεις, τα κάθε λογης ψεματα, τη φτωχοποιηση, τους διαλυμενους μισθους, τις πετσοκομενες συνταξεις, τους αστεγους στα πεζοδρομια, τους προσφυγες στη λασπη, τα σκισμενα μνημονια, τις κωλοτουμπες, διορισμους αναξιων και ημετερων, τους εκατομμυριουχους πολιτικους, αναμασαμε παρωχημενες πολιτικες ιδεολογιες, φτασαμε να θεωρουμε τους εγκληματιες δολοφονους επαναστατες και τους στρατευμενους μπαχαλακηδες αναρχικους. Και αναμεσα σε όλα σαν επακολουθο αυξανονται οι αγυρτες, οι απατεωνες, οι σωτηρες, οι μεσσιες, οι θαυματουργες εικονες, το εμποριο ελπιδας. Δυστυχως βυθιζομαστε ολο και περισσοτερο στη παρακμη και στο τελμα. Δεν βρισκω πια τιποτα το ελπιδοφορο σε τουτη τη κοινωνια.
    Ευχαριστω και συγνωμη αν παρασυρθηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν νομίζω ότι απέχουν αυτά που γράφεις από εκείνα που μας λέει ο Μπουκόφσκι. Μιλά ειρωνικά όντας απογοητευμένος από τη συμπεριφορά και τη στάση των ανθρώπων γενικά, ακόμα και σε ό,τι αφορά τη θρησκεία και τη δημοκρατία.
      Με όσα λες συμφωνώ, οπότε δεν έχω να προσθέσω τίποτε πάνω σ' αυτά. Μόνο θα τονίσω το θέμα της παιδείας ως βάση για όλα. Είναι ένας όμως φαύλος κύκλος κι εκεί, ο οποίος πρέπει να σπάσει κάποτε από κάποιους φωτισμένους, ώστε να υπάρξουν εκπαιδευτικοί με ώριμη προσωπικότητα, για να μπορούν να μεταδώσουν νέες αξίες και ιδανικά πολύτιμα για κάθε θετική αλλαγή στον κόσμο μας. Μην ξεχνάμε ότι οι εκπαιδευτικοί προέρχονται από αυτή την απαίδευτη κοινωνία. Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που ξεχωρίζουν ήδη, αλλά θα έπρεπε να είναι η πλειοψηφία, για να έχουμε επιτυχία.

      Καλό είναι να αφηνόμαστε να μας παρασύρει το ρεύμα των συναισθημάτων και των σκέψεων μας κάποιες φορές...
      Σ' ευχαριστώ και ήταν χρήσιμο το παραπάνω, για να μην ξεχνάμε- αν και αρκετοί δεν ξεχνάμε, απλά κουράζει να επαναλαμβάνουμε αυτά που πονάνε και μας πνίγουν.

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.