Το πρωί είχα αναρτήσει κάτι τελείως διαφορετικό, διότι δεν είχα ενημερωθεί για τις εξελίξεις στον κόσμο! Μια ακόμη πληγή για την ανθρωπότητα το χτύπημα στο Παρίσι, όπως φυσικά κάθε παιδί νεκρό καθημερινά από τους πρόσφυγες ή κάθε νεκρός στις γωνιές της γης, που ο πόλεμος και η ανοησία... τρώνε τα σωθικά του ανθρώπου!
Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα...
Όπως έλεγε και ο Σαρτρ: "Αν δεν χρησιμοποιήσεις τα μάτια σου, για να βλέπεις, τότε σύντομα θα τα χρησιμοποιήσεις, για να κλάψεις"!!!
(απόσπασμα)
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι/ είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί/ κεφαλοκαύκι άχυρο. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν/ ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες και ανόητες/ σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί/
στο ξερό μας κελάρι.
Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση.
Αυτοί που πέρασαν/ με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο Βασίλειο
μας θυμούνται-αν καθόλου-όχι ως χαμένες
βίαιες ψυχές, μα μονάχα/ ως κούφιους ανθρώπους
τους βαλσαμωμένους ανθρώπους….
III
«…αυτή είναι η νεκρή χώρα/ αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα/ σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω από το σπίθισμα σβησμένου άστρου…
V
…Mεταξύ ιδέας/ και πραγματικότητας
μεταξύ κίνησης/ και δράσης/ πέφτει η Σκιά
Γιατί δικό σου είναι το βασίλειο
Μεταξύ αντίληψης/ και δημιουργίας
μεταξύ κίνησης/ και απάντησης/ πέφτει η Σκιά
Η ζωή είναι πολύ μακριά
Μεταξύ πόθου/ και σπασμού
μεταξύ δύναμης/και ύπαρξης/
μεταξύ ουσίας/ και πτώσης
πέφτει η Σκιά
Γιατί δικό σου είναι το βασίλειο
γιατί δική σου είναι η ζωή/ γιατί η ζωή είναι δική σου
δική σου/ αυτός είναι ο τρόπος
που ο κόσμος τελειώνει
όχι με ένα πάταγο αλλά με ένα λυγμό».
(Τ. Σ. Έλιοτ, «Άπαντα ποιήματα», μτφ. Αριστοτέλης Νικολαϊδης, εκδ. Κέδρος).
Πηγή: itzikas
Γιατί η ηλιθιότητα του ανθρώπου, θα τελειώσει μαζί μ' εκείνον!!!!
Μας εκφράζει απόλυτα -σήμερα ειδικά- το απόσπασμα του νομπελίστα ποιητή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "έρημη χώρα" μετουσιώνεται σε μια ζοφερή πραγματικότητα πλέον.
Κι όπως το λες, θα τελειώσουμε μαζί με την ηλιθιότητα που αφήσαμε να μας κατακλύσει...
Το μόνο που κάνουν είναι να επιβεβαιώνουν διαρκώς τις σκέψεις μας!
ΔιαγραφήΔεν πρέπει με τίποτα να μας καθηλώσουν οι εξελίξεις, αφού κατά βάθος γνωρίζουμε ότι θα υπάρξει συνέχεια και πλέον δεν κρύβονται. Λειτουργούν με απόλυτο θράσος όλοι τους...
Ένας Μεσαίωνας με πολλά φώτα τριγύρω ρε γαμώτο!!!
ο κόσμος τελειώνει
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι με ένα πάταγο αλλά με ένα λυγμό!
κατά τα άλλα κι εγώ Γλαύκη μου άργησα να πάρω είδηση ( καμένο ρούτερ σήμερα ) και εγώ άλλαξα ανάρτηση!
Σιωπή κατά τ΄άλλα.
δεν υπάρχουν λόγια....
Οι τελευταίοι στίχοι είναι συγκλονιστικοί!
ΔιαγραφήΕδώ κοντεύουμε να κάψουμε μυαλά, το ρούτερ δεν θα καεί;;;
Αλλού πρέπει να σπάσει η σιωπή...!!!
Φιλιά!
Άσε, Γλαύκη, είχα αναρτήσει και γω το κείμενο που είδες περί μουσικής και το πρωί στο καπάκι έμαθα τα νέα... Η πραγματικότητα έρχεται καταπάνω σου σαν σίφουνας... Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Πρόκειται για μια παρέλαση του ανορθολογισμού, σε όλο του το μεγαλείο. Απόλυτα εύστοχη η επιλογή του ποιήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δούμε εμείς θα καταφέρουμε ποτέ να πάμε σαν σίφουνας επάνω τους...;;;;
ΔιαγραφήΣτο θέατρο του παραλόγου, ποιος ψάχνει για λογική;;;
Σ' ευχαριστώ, Κούνελε, και καλή εβδομάδα να έχεις!
Είμαστε κούφιοι άνθρωποι;... (και πώς να μην είμαστε τελικά;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Γλαύκη.
Κούφιοι, κουφοί, βουτηγμένοι στη σιωπή... Ό,τι θες!!!
ΔιαγραφήΠρόσω ολοταχώς για τον πάτο, μήπως μπορέσουμε να κάνουμε μια υγιή ανάδυση...!!!!
Καλή εβδομάδα, Άννα μου!
"Αν δεν χρησιμοποιήσεις τα μάτια σου, για να βλέπεις,
ΑπάντησηΔιαγραφήτότε σύντομα θα τα χρησιμοποιήσεις, για να κλάψεις"...
Ακόμα και τότε όμως, ελπίζω να ξέρουμε γιατί κλαίμε..
Μάλλον χλωμό το βλέπω για πολλούς...
ΔιαγραφήΦιλιά, καπελαδούρα μου!