Ανάπαυση του μυαλού και της ψυχής

"Ο χρόνος είναι τέρας" τελικά, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ένα βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας...

Μέσα σε όλη την τρέλα και την αβεβαιότητα, που ζούμε καθημερινά ως κοινωνία ή σε παγκόσμιο επίπεδο, προσθέτοντας και τις υποχρεώσεις μας - επαγγελματικές (για όσους εργάζονται...), οικογενειακές και άλλες, ακόμα και τις προσωπικές ανησυχίες, δυσκολίες και αναζητήσεις, έρχονται στιγμές που το μυαλό και η ψυχή βρίσκονται σε διαδικασία "κρασαρίσματος", όπως οι σκληροί δίσκοι των υπολογιστών! Σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι και πάλι κι ας είναι ακόμα αρχή της νέας σχολικής χρονιάς...

Λόγω όλων των παραπάνω δεν μπορώ να είμαι συνεπής στον χώρο του Cafe, καθυστερώντας ν' απαντήσω στα σχόλια, μη διαθέτοντας χρόνο για κάποια ενδιαφέροντα κείμενα ή άλλες αναρτήσεις που έχω στον νου μου και μη μπορώντας να επισκέπτομαι, όπως θα ήθελα, κάποιους φίλους. 

Αισθάνομαι έντονη την ανάγκη για προστασία του μυαλού και της ψυχής μέσω της ανάπαυσης, με αποτέλεσμα να πρέπει να σταματήσω για λίγο τη συμμετοχή μου εδώ μέχρι νεωτέρας... Πιθανόν θα είναι μόνο για ελάχιστες μέρες, γιατί και άλλες φορές το είπα και τελικά επανήλθα σχεδόν άμεσα. Μπορεί να γίνει έτσι, μπορεί και όχι. Θα δείξει. Όχι τίποτε άλλο "τρέχουν" και τόσα αγαπημένα διαδικτυακά δρώμενα, στα οποία θα ήθελα πολύ να συμμετέχω!

Επέλεξα μια γοητευτική φωτογραφία του Doisneau - ψάχνοντας φωτογραφικό υλικό του για το μπλογκ - και δύο πολύ τρυφερά μουσικά κομμάτια, που άκουσα αυτές τις μέρες στο ραδιόφωνο, για να συνοδεύσω αυτή την ανάρτηση, αλλά και για να ξεκινήσει με αυτά η ηρεμία που αποζητώ! 

Η ομορφιά, από όπου κι αν προέρχεται, και η αγάπη μέσα από όλες τις μορφές της είναι τα θεραπευτικά βότανα για κάθε άνθρωπο απέναντι στην μίζερη και σκληρή πραγματικότητα! 

Ας γίνουν ο οδηγός μας σε τούτη την μάταιη ζωή...(με έπιασαν οι αμπελοφιλοσοφίες μου)! Ξέρετε, σαν τον Σαίξπηρ ένα πράμα: "Να ζει κανείς ή να μη ζει" κλπ, κλπ...

Καλό μήνα για όλους μας!!!